1Następnie lud ziemi wziął Jehoachaza, syna Jozjasza, i obwołał go królem w Jerozolimie w miejsce jego ojca.[1] (2 Krl 23,31)2Joachaz[2] miał dwadzieścia trzy lata, gdy został królem, i panował w Jerozolimie trzy miesiące.[3] (1 Krn 3,15; Jer 22,11)3Król egipski odsunął go [od władzy] w Jerozolimie i ukarał kraj daniną w wysokości stu talentów srebra i talentu złota.[4]4Król egipski ustanowił też królem nad Judą i Jerozolimą jego brata Eliakima[5] i zmienił jego imię na Jehojakim.[6] Joachaza natomiast, jego brata, Necho zabrał i uprowadził do Egiptu.
Panowanie Jehojakima
5Jehojakim miał dwadzieścia pięć lat, gdy został królem, a panował w Jerozolimie jedenaście lat[7] i czynił to, co było złe w oczach JHWH, jego Boga. (2 Krl 23,36; Jer 26,20; Jer 36,20)6Przeciwko niemu wyruszył Nebukadnesar,[8] król Babilonu, zakuł go w spiżowe kajdany, by zaprowadzić go do Babilonu. (2 Krl 24,1; Dn 1,1)7Również część przyborów domu JHWH sprowadził Nebukadnesar do Babilonu i złożył je w swojej świątyni[9] w Babilonie.8Pozostałe zaś sprawy Jehojakima i jego obrzydliwości, których się dopuszczał, oraz [to], co go spotkało, zapisane jest w zwoju Królów Izraela i Judy. Królem po nim został jego syn Jehojakin.
Panowanie Jehojakina
9Jehojakin[10] miał osiemnaście[11] lat, gdy został królem, panował w Jerozolimie trzy miesiące i dziesięć dni, a czynił to, co było złe w oczach JHWH. (2 Krl 24,8)10Na przełomie roku[12] król Nebukadnesar posłał [rozkaz] i sprowadzono go do Babilonu wraz z drogocennymi przyborami domu JHWH, a królem nad Judą i Jerozolimą ustanowił Sedekiasza, jego brata.[13] (2 Krl 24,17)
Panowanie Sedekiasza
11Sedekiasz[14] miał dwadzieścia jeden lat, gdy został królem, i panował w Jerozolimie jedenaście lat.[15] (2 Krl 24,18; Jer 52,1)12Czynił [on] to, co było złe w oczach JHWH, jego Boga, nie ukorzył się przed Jeremiaszem, prorokiem, [który przekazywał słowa] z ust JHWH.13Zbuntował się też przeciw królowi Nebukadnesarowi, który go zaprzysiągł na Boga, i usztywnił swój kark, i zatwardził swoje serce tak, że nie zawrócił do JHWH, Boga Izraela.14Także wszyscy książęta, kapłani oraz lud[16] brnęli coraz bardziej w odstępstwie podobnym do wszystkich obrzydliwości narodów i bezcześcili dom JHWH, który poświęcił [On] w Jerozolimie.15A JHWH, Bóg ich ojców, posyłał do nich nieustannie[17] [swe przesłanie] za pośrednictwem swoich posłańców, gdyż litował się nad swoim ludem i nad swoim mieszkaniem.16Ale drwili z posłańców Bożych, gardzili Jego słowami i wyśmiewali się z Jego proroków, aż do wywołania gniewu JHWH na Jego [własny] lud, aż [do czasu, kiedy już] nie było lekarstwa.[18] (2 Krn 7,14)
Niewola babilońska
17I sprowadził na nich króla chaldejskiego, i wyciął mieczem ich młodzież w domu ich świątyni, i nie zlitował się nad młodzieńcem ani nad dziewicą, nad starcem ani nad sędziwym – wszystkich wydał w jego rękę. (2 Krl 25,8; Jer 32,24; Jer 32,28; Jer 39,8; Jer 52,12; Ha 1,6)18I wszystkie przybory domu Boga, duże i małe, i skarby domu JHWH, i skarby króla oraz jego książąt – wszystko kazał wywieźć do Babilonu.19Spalili też dom Boga, zburzyli mury Jerozolimy, wszystkie jej pałace spalili ogniem i wszystkie jej drogocenne sprzęty splądrowali.20Uprowadzili również do Babilonu resztę, [która nie zginęła] od miecza, i byli jemu i jego synom za niewolników aż do nastania królestwa perskiego –21dla spełnienia się Słowa JHWH [wypowiedzianego] ustami Jeremiasza: Aż nacieszy się ziemia swoimi szabatami. Przez wszystkie dni spustoszenia odpoczywała – dla wypełnienia się siedemdziesięciu lat. (Kpł 25,4; Kpł 26,33; Jer 25,11; Jer 29,10)
Dekret Cyrusa
22W pierwszym roku[19] [panowania] Cyrusa, króla Persji, aby spełniło się Słowo JHWH w ustach[20] Jeremiasza,[21] pobudził JHWH ducha[22] Cyrusa, króla Persji, aby ogłosił postanowienie w całym swoim królestwie, a także [ujął] na piśmie,[23] co następuje: (Ezd 1,1; Iz 44,28; Iz 45,1; Jer 25,11; Jer 29,10; Jer 32,36; Dn 6,1; Dn 9,2; Za 1,12; Flp 2,13)23Tak mówi Cyrus, król perski: Wszystkie królestwa ziemi dał mi JHWH, Bóg niebios. On też polecił mi,[24] abym zbudował Mu dom w Jerozolimie, która leży w Judzie. Kto wśród was jest z całego Jego ludu, niech JHWH, jego Bóg, będzie z nim – niech wyrusza! (1 Krn 17,12; 1 Krn 22,6)