1Po tych wydarzeniach i [dowodach] wierności nadciągnął Sancheryb,[1] król Asyrii, wkroczył do Judy,[2] rozłożył się obozem pod warownymi miastami i powiedział, by je dla niego rozbić. (2 Krl 18,13; Iz 36,1)2Gdy Hiskiasz zobaczył, że Sancheryb wkroczył i zamierza walczyć przeciw Jerozolimie,3uradził wraz ze swoimi książętami i swoimi dowódcami, że zamknie źródła wody znajdujące się na zewnątrz miasta, a [oni] mu w tym pomogą.4Zebrali więc liczny lud i zatamowali wszystkie źródła oraz potok płynący przez tę ziemię, mówiąc: Po co mają przyjść królowie Asyrii i znaleźć wodę w obfitości? (Kazn 2,6)5[Hiskiasz] zebrał też siły i odbudował cały uszkodzony mur, wzniósł na nim baszty, a na zewnątrz [zbudował] drugi mur,[3] umocnił Millo w Mieście Dawida i sporządził pociski w obfitości oraz puklerze. (2 Krn 6,1)6Ustanowił też nad ludem dowódców wojennych, zebrał ich u siebie na placu przed bramą miasta i przemówił im do serca tymi słowy: (Pwt 20,2; 2 Krn 20,15)7Wzmocnijcie się i bądźcie dzielni![4] Nie bójcie się i nie drżyjcie przed królem Asyrii ani przed całym tłumem, który jest z nim, gdyż z nami jest ktoś większy niż on.8Z nim jest ramię cielesne, z nami jest JHWH, nasz Bóg, aby nam pomóc i walczyć w naszych bojach. I lud nabrał otuchy dzięki tym słowom Hiskiasza, króla Judy.9Potem Sancheryb, król Asyrii – a z całym swym dowództwem oblegał on Lakisz – wysłał do Jerozolimy, do Hiskiasza, króla Judy, i do wszystkich Judejczyków, którzy byli w Jerozolimie, swoje sługi z takim poselstwem: (2 Krl 18,17; 2 Krl 18,19; 2 Krl 18,27; 2 Krl 19,9)10Tak mówi Sancheryb, król Asyrii: Na czym wy się opieracie, że siedzicie w oblężeniu w Jerozolimie?11Czyż Hiskiasz was nie zwodzi, by wydać was na śmierć z głodu i pragnienia,[5] mówiąc: JHWH, nasz Bóg, wyrwie nas z dłoni króla Asyrii?12Czyż nie on, Hiskiasz, pousuwał Jego wzniesienia i Jego ołtarze, i [czy nie on] powiedział Judejczykom i Jerozolimczykom: Przed jednym ołtarzem będziecie się kłaniać i [tylko] na nim kadzić?13Czy nie wiecie, co uczyniłem ja i moi ojcowie wszystkim ludom ziem? Czy rzeczywiście bogowie narodów tych ziem zdołali wyrwać ich ziemie z mojej ręki?14Który spośród wszystkich bogów tych narodów, które moi ojcowie obłożyli klątwą, potrafił wyrwać swój lud z mojej ręki, że wasz Bóg miałby być w stanie wyrwać was z mojej ręki?15Niech was zatem nie oszukuje Hiskiasz i niech was w ten sposób nie zwodzi! Nie wierzcie mu, gdyż żaden bóg żadnego narodu czy królestwa nie potrafi wyrwać swojego ludu z mojej ręki, jak [nie mógł wyrwać] z ręki moich ojców. Tym bardziej wasz Bóg nie wyrwie[6] was z mojej ręki!16Jego słudzy mówili jeszcze więcej przeciwko JHWH, Bogu, i przeciwko Hiskiaszowi, Jego słudze.17Napisał także listy, aby ubliżać JHWH, Bogu Izraela, mówiąc o Nim: Jak bogowie narodów [innych] ziem nie wyrwali swojego ludu z mojej ręki, tak Bóg Hiskiasza nie wyrwie swojego ludu z mojej ręki.18Wołali też donośnym głosem po judejsku do ludu Jerozolimy, który był na murze, żeby ich przestraszyć i wzbudzić w nich trwogę, po to, by [łatwiej] zdobyć miasto.19Wypowiadali się też o Bogu Jerozolimy jak o bogach [innych] ludów ziemi, dziełach ludzkich rąk.
Modlitwa Hiskiasza
20Z tego powodu modlił się król Hiskiasz oraz Izajasz, syn Amosa, prorok – wołali ku niebiosom. (2 Krl 19,1; Iz 37,1)21Wtedy JHWH posłał anioła i wygubił wszystkich dzielnych wojowników, dowódców i książąt w obozie króla Asyrii, tak że ze wstydem na twarzy wrócił do swojej ziemi. A gdy wszedł do domu swojego boga, niektórzy z tych, którzy wyszli z jego własnego wnętrza, położyli go tam [pchnięciem] miecza.[7] (2 Krl 19,35; 2 Krl 19,37)22Tak to JHWH wybawił Hiskiasza i mieszkańców Jerozolimy z ręki Sancheryba, króla Asyrii, oraz z ręki wszystkich [jego wrogów] i dał im zewsząd wytchnienie.23Wielu przynosiło wtedy do Jerozolimy dar dla JHWH, a kosztowności dla Hiskiasza, króla Judy, i od tego [czasu] zyskał uznanie[8] w oczach wszystkich narodów.
Choroba Hiskiasza
24W tych dniach Hiskiasz zachorował aż na śmierć.[9] Modlił się wówczas do JHWH, a [On] mu odpowiedział i dał mu [nawet] znak.[10] (2 Krl 20,1; Iz 38,1)25Jednak Hiskiasz odwdzięczył się nie tak, jak został potraktowany, bo jego serce stało się wyniosłe i z tego powodu wybuchł gniew przeciwko niemu, przeciwko Judzie i Jerozolimie.26Wtedy Hiskiasz ukorzył się za tę wyniosłość swojego serca, on i mieszkańcy Jerozolimy, tak że za dni Hiskiasza nie spadł na nich gniew JHWH. (2 Krl 20,16)
Hiskiasz i posłowie z Babilonu
27Hiskiaszowi zaś przypadły w obfitości bogactwo i chwała. Urządził więc sobie skarbce na srebro i złoto, i drogie kamienie, i wonności, i na tarcze,[11] i na wszelkie kosztowne naczynia,[12] (2 Krl 20,12; Iz 39,1)28a także składy na plony: zboże i moszcz, oliwę, i obory dla różnego [rodzaju] bydła, i stada w zagrodach.29Pobudował też sobie miasta, [wyhodował] stada owiec i bydła, dlatego że Bóg dał mu bardzo wielki majątek.30On też, Hiskiasz, zatamował ujście wód górnego Gichonu i skierował je prosto w dół po zachodniej stronie Miasta Dawida – i szczęściło się Hiskiaszowi w każdym dziele.31I tak przy rzecznikach książąt Babilonu, posłanych do niego, aby dowiedzieć się o cudzie, do którego doszło w kraju, Bóg pozostawił go, by go wypróbować, by poznać wszystko w jego sercu.
Podsumowanie rządów Hiskiasza
32Pozostałe zaś sprawy Hiskiasza i przejawy jego pobożności – oto zostały one opisane w Widzeniu Izajasza, syna Amosa, proroka, w zwoju Królów Judy i Izraela. (2 Krl 20,20; 2 Krn 6,42; 2 Krn 35,26; Neh 13,14)33Gdy Hiskiasz spoczął ze swoimi ojcami, pochowano go powyżej grobów synów Dawida. Gdy umarł, cała Juda i mieszkańcy Jerozolimy oddali mu cześć,[13] a władzę po nim objął Manasses, jego syn.