1Salomon, syn Dawida, umocnił się zatem w swoim panowaniu, a JHWH, jego Bóg, był z nim i wyniósł go wysoko.[1] (1 Krn 14,2; 1 Krn 22,5; 1 Krn 23,17; 1 Krn 29,3; 1 Krn 29,25; 2 Krn 16,12; 2 Krn 17,12; 2 Krn 20,19; 2 Krn 26,8)2I powiedział Salomon do całego Izraela: do dowódców tysięcy i setek, do sędziów i do każdego księcia[2] całego Izraela, [do] naczelników [rodów] ojców,3i poszli – Salomon, a z nim całe zgromadzenie – na wzgórze, które jest w Gibeonie, gdyż tam był Boży namiot spotkania,[3] który sporządził Mojżesz, sługa JHWH, na pustyni.4Wprawdzie skrzynię Bożą Dawid przeniósł z Kiriat-Jearim na [miejsce], które kazał dla niej przygotować, bo Dawid rozpiął dla niej[4] namiot w Jerozolimie, (2 Sm 6,1; 1 Krn 13,5; 1 Krn 15,25; 1 Krn 16,1)5jednak miedziany ołtarz, który sporządził Besalel, syn Uriego, syna Chura, był tam przed przybytkiem JHWH i [tam] poszukiwał Go[5] Salomon oraz zgromadzenie. (Wj 38,1)6Wstąpił tam więc Salomon przed miedziany ołtarz [stojący] przed JHWH, przed namiotem spotkania, i złożył na nim cielca ofiar całopalnych.[6] (1 Krl 3,4; 1 Krn 21,29)
Sen Salomona w Gibeonie
7Tej nocy ukazał się Salomonowi Bóg i powiedział do niego: Proś, co mam ci dać? (1 Krl 3,4)8A Salomon odpowiedział Bogu: Ty okazałeś Dawidowi, mojemu ojcu, wielką łaskę i mnie uczyniłeś po nim królem.9Teraz, JHWH, Boże, niech potwierdzi się Twoje Słowo względem Dawida, mojego ojca, gdyż Ty uczyniłeś mnie królem nad ludem tak licznym, jak proch ziemi. (Rdz 13,16; Rdz 28,14)10Daj mi teraz mądrość i wiedzę,[7] chciałbym przed tym ludem umieć wychodzić i wchodzić,[8] bo kto zdoła sądzić ten Twój tak wielki lud?[9] (1 Sm 18,13; 1 Sm 18,16; 1 Krn 11,2; Kazn 10,20; Dn 1,4)11Wtedy Bóg powiedział do Salomona: Ponieważ to było [bliskie] twojemu sercu, a nie prosiłeś o bogactwo, skarby[10] oraz chwałę ani o duszę tych, którzy cię nienawidzą, ani też nie prosiłeś o liczne dni, ale prosisz dla siebie o mądrość i wiedzę, abyś mógł sądzić mój lud, nad którym ustanowiłem cię królem, (Joz 22,8; Kazn 6,2)12ta mądrość i wiedza będzie ci dana; dam ci także bogactwo i skarby, i chwałę, jakie nie przydarzyły się królom, którzy byli przed tobą, i po tobie już tak się nie zdarzy.13I przyszedł Salomon ze wzgórza, które jest w Gibeonie, sprzed namiotu spotkania, do Jerozolimy i panował nad Izraelem.
Bogactwo Salomona
14Salomon nagromadził rydwanów i wierzchowców,[11] tak że miał tysiąc czterysta rydwanów i dwanaście tysięcy wierzchowców, rozmieścił je zaś w miastach rydwanów i przy [sobie, jako] królu, w Jerozolimie. (Pwt 17,16; 1 Krl 4,26; 1 Krl 10,26)15Naskładał też król w Jerozolimie tyle srebra i złota, co kamieni, a cedrów – co do ilości – naskładał tyle, co sykomor w Szefeli.[12] (Pwt 17,17)16Miejscem pochodzenia koni, które miał Salomon, był Egipt i Koe.[13] Kupcy króla nabywali [je] z Koe za [określoną] cenę. (1 Krl 10,26; 2 Krn 9,25)17Wyruszali[14] i sprowadzali z Egiptu rydwan za sześćset [sykli] srebra,[15] konia zaś za sto pięćdziesiąt,[16] i tak sprowadzali[17] do wszystkich królów chetyckich i królów Aramu – za ich pośrednictwem.[18] (1 Krl 10,29)18Salomon postanowił też zbudować dom dla imienia JHWH i dom dla swojego panowania.