1Król natomiast rozesłał [wiadomość] i zgromadzili się u niego wszyscy starsi Judy i Jerozolimy.2Wtedy król udał się do domu JHWH, a wraz z nim wszyscy Judejczycy, wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani i prorocy oraz cały lud od najmniejszego do największego. Tam w ich obecności[1] odczytał wszystkie słowa zwoju Przymierza, znalezionego w domu JHWH.3Następnie król stanął przy kolumnie i zawarł przymierze przed obliczem JHWH, że będą kroczyć za JHWH i przestrzegać Jego przykazań, postanowień i ustaw z całego serca i z całej duszy, czyniąc zadość słowom tego przymierza, które zostało spisane w tym zwoju. Do przymierza zaś stanął cały lud. (2 Krl 11,12)4Potem król nakazał arcykapłanowi Chilkiaszowi, kapłanom pomocniczym oraz stróżom progu wynieść ze świątyni JHWH wszystkie naczynia sporządzone dla Baala, dla Aszery i dla całego zastępu niebios. [Kazał je] spalić na zewnątrz Jerozolimy, na polach[2] Kidronu, a ich popiół zaniósł do Betel. (2 Krl 21,3)5Usunął też gorliwców,[3] których poustanawiali królowie Judy, aby kadzili na wzniesieniach, w miastach Judy i w okolicach Jerozolimy, oraz tych, którzy kadzili Baalowi, słońcu, księżycowi, gwiazdom zodiaku[4] i całemu zastępowi niebios. (Job 38,32)6Kazał też wynieść Aszerę z domu JHWH poza Jerozolimę, do Doliny Kidronu, i spalić ją w Dolinie Kidronu, zetrzeć ją na proch i wyrzucić ten proch na cmentarz synów ludu. (2 Krl 21,7)7Poburzył także domy poświęconych,[5] którzy byli w domu JHWH, gdzie kobiety tkały zasłony dla Aszery.[6] (Pwt 23,18; 1 Krl 14,24)8Sprowadził następnie wszystkich kapłanów z miast Judy i zbezcześcił wzniesienia, na których kadzili kapłani – od Geby[7] aż po Beer-Szebę. Zburzył także wzniesienia bóstw koźlęcych[8] u wejścia do bramy Jozuego, księcia miasta, po lewej stronie, gdy się wchodzi do miasta. (Kpł 17,7; 2 Krn 11,15)9Jednak kapłani wzniesień nie przystępowali do ołtarza JHWH w Jerozolimie, mogli jedynie jeść przaśniki pośród swoich braci.10[Król] zbezcześcił również palenisko[9] w Dolinie Synów[10] Hinoma,[11] aby już nikt nie przeprowadzał swojego syna ani swojej córki przez ogień dla Molocha.[12] (Kpł 18,21; 1 Krl 11,7; 2 Krl 17,17; Jer 7,31; Mt 23,15)11Dalej, [król] kazał usunąć [rzeźby] koni, które królowie Judy ustawili dla [boga] słońca u wejścia do domu JHWH przy sali[13] Netan-Meleka, urzędnika,[14] przy kolumnadach,[15] a rydwany [boga] słońca [kazał] spalić w ogniu. (1 Krn 26,18)12Również ołtarze na dachu górnej komnaty Achaza, które zbudowali królowie Judy, oraz ołtarze, które wzniósł Manasses na obu dziedzińcach domu JHWH, król zburzył, zepchnął[16] stamtąd, a ich proch wyrzucił do Doliny Kidronu. (2 Krl 21,5)13Wzniesienia zaś po wschodniej stronie[17] Jerozolimy, na południe od Góry Zagłady,[18] które zbudował Salomon, król Izraela, dla Asztoret, ohydy[19] Sydończyków, dla Kemosza, ohydy Moabitów, i dla Milkoma, obrzydliwości[20] Synów Ammona, król zbezcześcił. (1 Krl 11,5; 1 Krl 11,7)14Kazał również potłuc pomniki i powycinać aszery,[21] po czym wypełnił ich miejsce kośćmi ludzkimi.[22] (Pwt 7,5)15Również ołtarz w Betel, wzniesienie, które sporządził Jeroboam, syn Nebata, przez które doprowadził Izraela do grzechu, zarówno ten ołtarz, jak i wzniesienie zburzył, wzniesienie spalił, kazał zetrzeć[23] na proch, spalił też Aszerę. (1 Krl 12,32)16Gdy Jozjasz się odwrócił i zobaczył groby tam, na górze, posłał, wziął kości z tych grobów, spalił je na ołtarzu i zbezcześcił go zgodnie ze Słowem JHWH wygłoszonym przez męża Bożego, który zapowiadał te rzeczy. (1 Krl 13,2)17Zapytał przy tym: Co to za nagrobek,[24] który ja [tu] widzę? A ludzie z tego miasta odpowiedzieli mu: To grób męża Bożego, który przybył z Judy i zapowiedział te rzeczy, które zrobiłeś na ołtarzu w Betel. (Jer 31,21; Ez 39,15)18Wtedy powiedział: Zostawcie go, niech nikt nie rusza jego kości. Zachowali więc jego kości wraz z kośćmi proroka, który przybył z Samarii. (1 Krl 13,34)19Ponadto wszystkie świątynki na wzniesieniach[25] w miastach Samarii, które wznieśli królowie Izraela, aby drażnić [JHWH], Jozjasz pousuwał i postąpił z nimi tak samo, jak postąpił w Betel.20Ściął przy tym na ołtarzach wszystkich tamtejszych kapłanów wzniesień, spalił na nich ludzkie kości, po czym wrócił do Jerozolimy.
Obchody Paschy
21Następnie król rozkazał całemu ludowi: Urządźcie Paschę dla JHWH, waszego Boga, zgodnie z tym, co jest napisane w tym zwoju Przymierza. (Pwt 16,1)22Takiej Paschy nie urządzano zaś od dni sędziów, którzy sądzili Izraela, przez wszystkie dni królów Izraela oraz królów Judy. (Joz 5,10)23Taką Paschę dla JHWH urządzono w Jerozolimie dopiero w osiemnastym roku [panowania] króla Jozjasza.
Inne dokonania Jozjasza
24Jozjasz wymiótł również [ludzi radzących się] przodków[26] oraz duchów [zmarłych],[27] terafy[28] i plugastwa, i wszystkie ohydy, które pojawiły się w ziemi judzkiej i w Jerozolimie. [Uczynił to] po to, aby nadać ważność słowom Prawa, zapisanym w zwoju, który kapłan Chilkiasz znalazł w domu JHWH. (Kpł 19,31; Pwt 18,11; 1 Sm 19,13; 2 Krl 21,6; Iz 8,19; Iz 19,3; Za 10,2)25Nie było przed nim takiego króla jak on, który by tak wrócił do JHWH całym swoim sercem i całą swoją duszą, i ze wszystkich swych sił, ściśle według Prawa Mojżesza; po nim też nie powstał już taki jak on.26JHWH jednak nie odwrócił się od żaru swojego wielkiego gniewu, którym Jego gniew zapłonął na Judę z powodu całego rozdrażnienia, które wywołał w Nim Manasses. (2 Krl 21,2)27JHWH wówczas powiedział: Również Judę usunę sprzed mojego oblicza, jak usunąłem Izraela, i odrzucę to miasto, które wybrałem, Jerozolimę, i dom, o którym powiedziałem: Tam będzie moje imię.28Pozostałe zaś sprawy Jozjasza i wszystko, czego dokonał, czyż nie zostało to spisane w zwoju Kronik królów Judy?
Śmierć Jozjasza pod Megiddo
29Za jego dni[29] faraon Necho,[30] król Egiptu, wyruszył nad rzekę Eufrat wesprzeć króla Asyrii. Wówczas król Jozjasz wyprawił się przeciw niemu, lecz on, gdy go zobaczył, uśmiercił go pod Megiddo.30Jego słudzy wywieźli go martwego z Megiddo i sprowadzili do Jerozolimy, gdzie pochowali go w jego grobie. Wtedy lud ziemi wziął Jehoachaza, syna Jozjasza, namaścił go i obwołał królem po jego ojcu.
Jehoachaz królem Judy
31Jehoachaz[31] miał dwadzieścia trzy lata, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie trzy miesiące. Jego matka miała na imię Chamutal[32] [i była] córką Jeremiasza z Libny. (1 Krn 3,15; Jer 22,11)32Czynił [on] to, co złe w oczach JHWH, dokładnie tak, jak czynili jego ojcowie.33Faraon Necho uwięził go w Ribli,[33] w ziemi Chamat, odsuwając go od władzy[34] w Jerozolimie, i jako karę[35] nałożył na ziemię[36] sto talentów[37] srebra oraz talent złota.[38] (Przyp 19,19)34W miejsce Jozjasza faraon Necho ustanowił królem Eliakima,[39] syna Jozjasza, zmienił mu imię na Jehojakim, a Jehoachaza zabrał. [Ten] przybył do Egiptu i tam umarł. (Jer 22,11)
Jehojakim królem Judy
35Jehojakim[40] dawał faraonowi srebro i złoto, lecz opodatkował ziemię, aby dostarczać to srebro zgodnie z nakazem[41] faraona. Z każdego z ludu ziemi[42] ściągał srebro i złoto według swego oszacowania, aby dostarczyć je faraonowi Necho. (Kpł 5,15; Kpł 5,18; Pwt 15,2; 2 Krl 12,5; 2 Krl 15,20; Iz 58,3)36Jehojakim miał dwadzieścia pięć lat, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie jedenaście lat. Jego matka miała na imię Zebuda[43] [i była] córką Pedajasza[44] z Rumy. (Jer 22,18; Jer 26,1; Jer 35,1)37Czynił on to, co złe w oczach JHWH, dokładnie tak, jak czynili jego ojcowie.