1Następnie król Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Salomon, mój syn, jedyny, którego wybrał Bóg, jest [jeszcze] młody i niedoświadczony, dzieło zaś jest wielkie, bo nie dla człowieka jest ten pałac,[1] ale dla JHWH, Boga. (1 Krn 22,5)2Stosownie do całej mojej siły przygotowałem dla domu mojego Boga złoto na to, [co ma być] ze złota, srebro na to, [co ma być] ze srebra, miedź na to, [co ma być] z miedzi, żelazo na to, [co ma być] z żelaza, i drewno na to, [co ma być] z drewna. [Przygotowałem też] kamienie onyksowe,[2] [kamienie] do opraw,[3] kamienie antymonowe,[4] wielobarwne,[5] i wszelki kamień drogocenny, i kamienie marmurowe[6] w obfitości. (Wj 25,7; Job 28,16; Iz 54,11; Ez 17,3)3A ponadto, w moim upodobaniu dla domu mojego Boga, mam skarb,[7] złoto i srebro.[8] Oddaję to dla domu mojego Boga jako wkład – oprócz tego wszystkiego, co przygotowałem dla świętego domu[9] – (Wj 19,5; 2 Krn 3,8; 2 Krn 3,10; 2 Krn 36,17; Ps 135,4; Kazn 2,8)4[oddaję] trzy tysiące talentów[10] złota, [i to] złota z Ofiru, siedem tysięcy talentów[11] oczyszczonego srebra dla wyłożenia ścian domów, (Job 28,16; Ps 45,10; Iz 13,12)5by złote było [to, co ma być] złote, srebrne [to, co ma być] srebrne – i dla każdej pracy[12] w ręce rzemieślników.[13] Kto ponadto jest chętny wypełnić dziś swoją rękę dla JHWH?
Dary dostojników Izraela
6Wtedy książęta [rodów] ojców i książęta plemion Izraela, książęta tysięcy i setek i przełożeni robót królewskich zachęcili się (Wj 35,4; 1 Krn 22,5)7i złożyli na służbę w domu Bożym pięć tysięcy talentów[14] złota i[15] dziesięć tysięcy [złotych] darejek,[16] i dziesięć tysięcy talentów srebra,[17] i osiemnaście tysięcy talentów miedzi,[18] i sto tysięcy talentów[19] żelaza.8A kto znalazł u siebie [drogie] kamienie, składał [je] w skarbcu domu JHWH na rękę Jechiela Gerszonity.9Lud zaś radował się z [całej] ich szczodrości, gdyż całym sercem okazywali swoją szczodrość JHWH. Król Dawid również przeżywał wielką radość.
Modlitwa dziękczynna i błagalna Dawida
10Potem Dawid błogosławił JHWH na oczach całego zgromadzenia. Dawid powiedział: Błogosławiony jesteś Ty, JHWH, Boże Izraela, naszego ojca, od wieków aż na wieki. (Rdz 24,48; Pwt 8,10; Joz 22,33; 1 Krn 16,36; 2 Krn 20,26; 2 Krn 31,8; Ps 41,14; Ps 72,18; Ps 89,53; Ps 106,48; Ps 150,1)11Do Ciebie, JHWH, należy wielkość i moc, i majestat, i sława, i dostojeństwo.[20] Owszem,[21] wszystko na niebiosach i na ziemi [jest Twoje]. Do Ciebie, JHWH, należy władza i Ty jako głowa jesteś wyniesiony ponad wszystko. (2 Sm 7,21; 2 Sm 7,22; 1 Krn 16,27; 1 Krn 17,19; 1 Krn 17,21; Ps 71,8; Ps 71,22; Ps 78,61; Ps 89,14; Ps 89,18; Ps 90,11; Ps 96,6; Ps 106,2; Ps 106,8; Ps 145,3; Ps 145,6; Ps 145,11; Ps 145,12; Ps 150,2)12Od Ciebie pochodzi bogactwo i chwała, Ty rządzisz wszystkim,[22] w Twojej ręce jest siła i moc, i w Twojej ręce jest to, by wywyższyć i by umocnić wszystko.13Teraz więc, Boże nasz, dziękujemy Ci i wielbimy Twoje chwalebne imię.14Bo kim ja jestem i czym jest mój lud, że zachowujemy siłę, by okazywać szczodrość w ten sposób? Przecież od Ciebie pochodzi to wszystko. Daliśmy Tobie to, co mamy z Twojej ręki. (Ezd 9,6)15Bo pielgrzymami jesteśmy przed Twoim obliczem i przychodniami, jak wszyscy nasi ojcowie. Nasze dni na ziemi są jak cień – i bez nadziei.16JHWH, nasz Boże, całe to bogactwo, które przygotowaliśmy, aby zbudować Tobie dom dla Twojego świętego imienia, pochodzi z Twojej ręki i Twoim jest to wszystko.17Wiem też, mój Boże, że Ty badasz serca i masz upodobanie w prawości. [Stąd] ja w szczerości serca, chętnie ofiarowałem to wszystko. Widzę też teraz Twój lud, który znajduje się tutaj, że [i on] z radością i chętnie składa Ci dary. (Pwt 9,5; 1 Krl 9,4; Job 33,3; Ps 119,7; Przyp 17,3; Jer 11,20; Jer 12,3; Jer 17,10)18JHWH, Boże naszych ojców: Abrahama, Izaaka i Izraela, zachowaj to na wieki jako wyraz myśli serca Twojego ludu i skieruj ich serca ku Tobie.[23]19Salomonowi, mojemu synowi, daj serce szczere do przestrzegania Twoich przykazań, Twoich postanowień i Twoich ustaw, do wykonania wszystkiego i do zbudowania pałacu, którego [budowę] przygotowałem.
Wstąpienie Salomona na tron
20Następnie Dawid powiedział do całego zgromadzenia: Błogosławcie, proszę, JHWH, waszego Boga! I całe zgromadzenie błogosławiło JHWH, Boga swoich ojców – i pochylili się, i pokłonili się JHWH oraz królowi. (1 Krl 1,11)21Potem złożyli JHWH rzeźne ofiary, a nazajutrz następnego[24] dnia złożyli JHWH w ofierze całopalnej tysiąc cielców, tysiąc baranów i tysiąc jagniąt wraz z ich ofiarami z płynów i wieloma rzeźnymi ofiarami za całego Izraela. (Wj 29,40; Wj 29,41; Kpł 23,13)22Jedli zatem i pili przed obliczem JHWH w tym dniu, z wielką[25] radością i po raz drugi[26] obwołali królem Salomona, syna Dawida, namaścili go dla JHWH na księcia,[27] Sadoka zaś na kapłana. (1 Krl 1,28; 1 Krn 23,1)23Potem Salomon zasiadł na tronie JHWH jako król zamiast Dawida, swojego ojca, i dobrze mu się wiodło, a cały Izrael był mu posłuszny. (1 Krn 17,14)24Wszyscy książęta i wodzowie, a także wszyscy synowie króla Dawida podporządkowali się[28] Salomonowi jako królowi.25JHWH zaś mocno wywyższył Salomona w oczach całego Izraela i obdarzył go dostojeństwem panowania, jakiego nie miał przed nim żaden król Izraela.[29]
Podsumowanie rządów Dawida
26Dawid, syn Jiszaja, panował nad całym Izraelem.27Dni, w których panował nad Izraelem, objęły czterdzieści lat; w Hebronie panował siedem lat, w Jerozolimie panował trzydzieści trzy. (1 Sm 16,13; 2 Sm 2,4; 2 Sm 5,4; 1 Krl 2,10; 1 Krn 3,4)28I umarł w pięknej siwiźnie,[30] syty życia, bogactwa i chwały,[31] a zamiast niego zapanował Salomon, jego syn.29A sprawy króla Dawida, pierwsze i ostatnie, są oto opisane obok spraw Samuela, jasnowidza, obok spraw Natana, proroka, i obok spraw Gada, widzącego.[32] (1 Krn 9,22; 1 Krn 17,1; 1 Krn 21,9)30[Opisane są tam] wraz z całym jego panowaniem i jego potęgą, i czasami, jakie przeszły nad nim i nad Izraelem, i nad królestwami wszystkich ziem.