1 Królewska 12 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Rozpad królestwa

1 Rechabeam^[1] udał się do Sychem, ponieważ do Sychem przybył cały Izrael, aby obwołać go królem. 2 Tymczasem gdy usłyszał [o tym] Jeroboam, syn Nebata – a przebywał on wciąż w Egipcie, dokąd uciekł przed królem Salomonem – bo mieszkał Jeroboam w Egipcie,^[2] 3 posłano i wezwano go, i przyszedł Jeroboam i całe zgromadzenie Izraela, i przemówili do Rechabeama tymi słowy: 4 Twój ojciec obciążył nasze jarzmo, lecz ty teraz ujmij z tej ciężkiej pracy [narzuconej nam] przez twojego ojca, z tego ciężkiego jarzma, które na nas włożył, a będziemy ci służyli.^[3] 5 I odpowiedział im: Odejdźcie jeszcze na trzy dni, a potem wróćcie do mnie. I lud odszedł. 6 Król Rechabeam tymczasem [poszedł] radzić się starszych, którzy stawali przed Salomonem,^[4] jego ojcem, za jego życia: Jakim słowem radzicie odpowiedzieć temu ludowi? 7 A oni mu odpowiedzieli: Jeśli dziś okażesz się sługą tego ludu i usłużysz im, wysłuchasz ich i przemówisz do nich w dobrych słowach, to po wszystkie dni będą twoimi sługami. 8 [On] jednak odrzucił radę starszych, której mu udzielili, i [poszedł] radzić się chłopców, którzy z nim wyrośli, którzy [teraz] stawali przed nim. 9 I zapytał ich: Co wy radzicie, jakim słowem mamy odpowiedzieć temu ludowi, który przemówił do mnie tymi słowy: Ujmij z jarzma, które nałożył na nas twój ojciec? 10 Wówczas chłopcy, którzy z nim wyrośli, przemówili do niego w te słowa: Tak odpowiedz temu ludowi, który przemówił do ciebie: Twój ojciec obciążył nasze jarzmo, ale ty nam ulżyj. Tak im oświadcz: Mój mały palec^[5] jest grubszy niż biodra mojego ojca! 11 A teraz, mój ojciec narzucił wam ciężkie jarzmo, a ja dołożę do waszego jarzma! Mój ojciec smagał was biczami, a ja będę smagał was skorpionami!^[6] 12 Gdy Jeroboam wraz z całym ludem przyszedł do Rechabeama trzeciego dnia, jak król polecił w słowach: Wróćcie do mnie trzeciego dnia, 13 król odpowiedział ludowi twardo – odrzucił radę starszych, której mu udzielili, 14 a przemówił do nich według rady chłopców – tymi słowy: Mój ojciec obciążył wasze jarzmo, a ja dołożę do waszego jarzma! Mój ojciec smagał was biczami, lecz ja będę smagał was skorpionami! 15 Król nie wysłuchał zatem ludu, bo JHWH nadał sprawie taki bieg,^[7] po to, by spełniło się Jego Słowo, które JHWH wypowiedział za pośrednictwem Achiasza Szilonity do Jeroboama, syna Nebata. 16 Gdy więc cały Izrael zobaczył, że król ich nie wysłuchał, odpowiedział lud królowi takim słowem: Co za dział mamy w Dawidzie! Nie ma dziedzictwa w synu Jiszaja! Do swych namiotów, Izraelu! Doglądaj^[8] teraz swego domu, Dawidzie! I udał się Izrael do swoich namiotów. 17 A co do synów Izraela, mieszkających w miastach Judy, nad tymi panował Rechabeam.^[9] 18 Gdy potem król Rechabeam posłał [do ludzi] Adorama, który stał nad przymusową pracą, cały Izrael obrzucił go kamieniami, tak że [ten] umarł. Król Rechabeam zaś sprawił się z wejściem na rydwan, by uciec do Jerozolimy. 19 W ten sposób Izrael zbuntował się przeciw domowi Dawida [i tak pozostało] aż do dnia dzisiejszego.

Jeroboam królem Izraela

20 Gdy cały Izrael usłyszał, że Jeroboam wrócił, posłano i wezwano go na zgromadzenie, gdzie obwołano go królem nad całym Izraelem. Za domem Dawida nie było nikogo, za wyjątkiem jedynie plemienia Judy.

Groźba bratobójczej rozprawy

21 Gdy zaś Rechabeam przybył do Jerozolimy, zgromadził cały dom Judy oraz plemię Beniamina, sto osiemdziesiąt^[10] tysięcy doborowych, doświadczonych w walce [wojowników], aby walczyć z domem Izraela i przywrócić władzę Rechabeamowi, synowi Salomona. 22 Wtedy stało się Słowo Boga do Szemajasza, męża Bożego, tej treści: 23 Powiedz Rechabeamowi, synowi Salomona, królowi Judy, i całemu domowi Judy i Beniamina oraz pozostałemu ludowi: 24 Tak mówi JHWH: Nie wyruszajcie i nie walczcie z waszymi braćmi, synami Izraela! Wróćcie każdy do swojego domu, gdyż ode Mnie wyszła ta sprawa. Posłuchali więc Słowa JHWH i zawrócili z wyprawy, zgodnie ze Słowem JHWH.^[11]

Rozbicie jedności religijnej Izraela

25 A Jeroboam rozbudował Sychem na pogórzu Efraima i zamieszkał w nim. Potem wyszedł stamtąd i rozbudował Penuel. 26 Wówczas Jeroboam powiedział sobie w sercu:^[12] Wkrótce królestwo wróci do domu Dawida. 27 Jeśli ten lud będzie chodził składać ofiary rzeźne w domu JHWH w Jerozolimie, to serce tego ludu wróci do ich pana, do Rechabeama, króla Judy – mnie zabiją i wrócą do króla Judy Rechabeama. 28 Król naradził się więc i sporządził dwa cielce^[13] ze złota. Następnie powiedział im: Dość już macie chodzenia do Jerozolimy! Oto twoi bogowie,^[14] Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemi egipskiej! 29 I ustawił jednego w Betel, a drugiego umieścił w Dan. 30 Rzecz ta stała się grzechem,^[15] bo lud chadzał przed oblicze jednego [z nich] aż po Dan. 31 Pobudował też domy na wzniesieniach i poprzysposabiał kapłanów z obrzeży ludu,^[16] takich, którzy nie byli z synów Lewiego. 32 Jeroboam ustanowił ponadto święto w miesiącu ósmym,^[17] piętnastego dnia tego miesiąca, podobne do święta obchodzonego w Judzie, i składał na ołtarzu ofiary. Tak uczynił w Betel, złożył tam ofiary rzeźne cielcom, które sporządził, i ustanowił w Betel kapłanów dla wzniesień, które [tam] pobudował.

Ostrzeżenie Jeroboama przez proroka z Judy

33 Do ołtarza, który ustawił w Betel, przystąpił w piętnastym dniu miesiąca ósmego, miesiąca, który sam wymyślił^[18] i w którym ustanowił święto dla synów Izraela, a przystąpił do ołtarza, aby złożyć ofiarę.^[19]