Zapisz się darmowo

Wyjścia 5

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Potem zaś Mojżesz i Aaron przyszli i powiedzieli do faraona: Tak mówi JHWH, Bóg Izraela: Wypuść[1] mój lud, aby obchodzili święto ku mojej [czci] na pustyni. 2 A faraon odpowiedział: Kto to jest JHWH, bym miał słuchać Jego głosu i wypuścić Izraela? JHWH nie znam, a też Izraela nie wypuszczę. 3 Odpowiedzieli: Bóg Hebrajczyków spotkał nas [nieoczekiwanie]. Chcielibyśmy, prosimy, udać się w trzydniową drogę na pustynię i złożyć ofiarę JHWH, naszemu Bogu, aby nas nie dotknął zarazą albo mieczem.[2] 4 I powiedział do nich król Egiptu: Dlaczego, Mojżeszu i Aaronie, chcecie oderwać[3] lud od jego dzieł? Marsz do swej przymusowej pracy! 5 I dodał faraon: Oto liczny jest teraz ten lud ziemi,[4] a wy chcecie im robić przerwę w ich przymusowej pracy?! 6 Tego samego dnia faraon rozkazał poganiaczom w ludzie i jego dozorcom:[5] 7 Już dłużej[6] nie dawajcie ludowi słomy do wyrabiania cegieł tak jak wcześniej.[7] Niech sami idą i zbierają sobie słomę. 8 Jednak ilość[8] cegieł, które mają wyrobić, wyznaczajcie im jak wcześniej,[9] nic od niej nie ujmujcie, gdyż są oni leniwi – dlatego pokrzykują sobie: Chodźmy, złóżmy ofiarę naszemu Bogu! 9 Niech praca [nakładana] na tych ludzi będzie cięższa i niech nią będą zajęci, zamiast rozglądać się za próżnymi sprawami. 10 Wyszli zatem poganiacze ludu i jego dozorcy i powiedzieli do ludu: Tak mówi faraon: Nie będę już dawał wam słomy. 11 Sami idźcie, zbierajcie sobie słomę, gdziekolwiek znajdziecie, bo od waszej pracy nic nie zostanie ujęte. 12 Rozszedł się zatem lud po całej ziemi egipskiej, aby zbierać ścierń zamiast słomy. 13 Poganiacze natomiast przynaglali: Musicie każdego dnia wykonać waszą dzienną pracę jak wtedy, gdy jeszcze była słoma.[10] 14 Bito przy tym dozorców [spośród] synów Izraela, których ustanowili nad nimi poganiacze faraona, i mówiono: Dlaczego ani wczoraj, ani dziś nie wykonaliście waszej normy wyrobu cegieł ustalonej wcześniej?[11] 15 Przyszli zatem dozorcy [spośród] synów Izraela do faraona i tak wykrzykiwali: Dlaczego tak postępujesz ze swoimi sługami? 16 Nie daje się już słomy twoim sługom, a mówi się nam: Róbcie cegły! A oto także twoi słudzy są bici – i grzech[12] to twojego ludu. 17 A [on] odpowiedział: Jesteście leniwi! Leniwi! Dlatego to sobie mówicie: Chcemy pójść i złożyć ofiarę JHWH![13] 18 Teraz więc idźcie – do roboty! Słomy zaś wam nie dadzą. I dostarczycie ustaloną miarę[14] cegieł! 19 I widzieli dozorcy [spośród] synów Izraela, że jest z nimi źle,[15] [skoro] powiedziano im: Nie umniejszycie[16] z waszych cegieł ustalonych na dzień. 20 Dopadli więc Mojżesza i Aarona, którzy stali, by ich spotkać przy wychodzeniu od faraona, 21 i powiedzieli do nich: Niech spojrzy[17] JHWH na was i osądzi was za to, że zepsuliście nasz zapach[18] w oczach faraona i w oczach jego sług, by dać miecz w ich rękę[19] i by nas wycięli! 22 Wtedy Mojżesz zwrócił się do[20] JHWH i powiedział: Panie! Dlaczego zaszkodziłeś temu ludowi? Dlaczego to mnie posłałeś? 23 Bo od chwili, gdy przyszedłem do faraona, by przemówić w Twoim imieniu, [tym bardziej] szkodzi temu ludowi – i nie wyrwałeś swojego ludu! 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny ©
2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Wyjścia 5

Słowo Życia

od Biblica

Ten rozdział nie jest dostępny w tym tłumaczeniu.