Wyjścia 32 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Złoty cielec

1 A gdy lud widział, że Mojżesz opóźnia zejście z góry, zgromadził się wokół^[1] Aarona i powiedzieli do niego: Wstań, zrób nam [jakichś] bogów,^[2] którzy poszliby przed nami, bo ten Mojżesz, człowiek, który nas wywiódł z ziemi egipskiej – nie wiemy, co się z nim stało. (Dz 7,40) 2 Wtedy Aaron powiedział do nich: Poodczepiajcie złote kolczyki, które mają w uszach wasze żony, wasi synowie i wasze córki, i przynieście do mnie. 3 Odczepili więc sobie – cały lud – złote kolczyki, które były w ich uszach, i przynieśli je do Aarona. 4 I przyjął [je] z ich rąk, nakreślił^[3] go rylcem i zrobił go [w kształcie] odlewu^[4] cielca.^[5] I powiedzieli:^[6] To twoi bogowie, Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemi egipskiej! (Dz 7,41) 5 Gdy Aaron to zobaczył, zbudował przed nim ołtarz, zawołał i powiedział: Jutro będzie święto dla JHWH. (1 Kor 10,7) 6 Wstali więc wcześnie nazajutrz, złożyli ofiary całopalne i przynieśli ofiary pojednania.^[7] I usiadł lud, aby jeść i pić – i wstali, aby się bawić. (1 Kor 10,7) 7 Wtedy przemówił JHWH do Mojżesza: Idź, zejdź, gdyż spodlił się twój lud, który wywiodłeś z ziemi egipskiej. 8 Szybko zboczyli z drogi, którą im przykazałem. Zrobili sobie odlew cielca^[8] i pokłonili się mu, i złożyli mu ofiary, i powiedzieli: To są twoi bogowie, Izraelu, którzy cię wywiedli z ziemi egipskiej! 9 Powiedział też JHWH do Mojżesza: Przyjrzałem się temu ludowi, a oto jest to lud twardego karku.^[9] 10 Teraz więc pozostaw Mnie, by zapłonął mój gniew przeciw nim. Chcę ich zniszczyć i ciebie uczynić wielkim narodem.^[10] 11 Ale Mojżesz zaczął łagodzić oblicze^[11] JHWH, swego Boga – i powiedział: Dlaczego, JHWH, płonie Twój gniew przeciw Twojemu ludowi, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką siłą i mocną ręką? 12 Dlaczego mają mówić Egipcjanie: Na nieszczęście^[12] wyprowadził ich, aby wybić ich w górach i wygubić z powierzchni ziemi? Odwróć się od żaru Twego gniewu i zlituj się [w Twym zamiarze dotknięcia] nieszczęściem Twego ludu. 13 Wspomnij Abrahama, Izaaka i Izraela,^[13] swoje sługi, którym przysiągłeś na siebie samego i oznajmiłeś im: Rozmnożę wasze potomstwo jak gwiazdy na niebiosach, a całą tę ziemię, o której mówiłem, dam waszemu potomstwu – i posiądą ją^[14] na wieki. 14 I zlitował się JHWH w swym zamiarze sprowadzenia nieszczęścia na swój lud.^[15] 15 Mojżesz zaś zawrócił i zszedł z góry, a w jego ręku były dwie tablice Świadectwa, tablice zapisane z obu swoich stron – z jednej i z drugiej były [one] zapisane. 16 Tablice te były dziełem Boga i pismo było pismem Boga, wyrytym^[16] na tablicach. 17 Gdy Jozue usłyszał odgłos krzyku ludu, powiedział do Mojżesza: Głos bitwy w obozie! 18 A [Mojżesz] odpowiedział: To nie głos śpiewu zwycięstwa i nie głos śpiewu porażki,^[17] a jednak słyszę śpiew. 19 A kiedy zbliżył się do obozu, zobaczył cielca i tańce. Wtedy zapłonął gniew Mojżesza i rzucił ze swoich rąk tablice, i potłukł je pod górą. 20 Potem wziął cielca, którego zrobili, i spalił [go] w ogniu, starł na proszek, rozsypał nad powierzchnią wody i kazał synom Izraela pić! 21 Następnie powiedział Mojżesz do Aarona: Co ci uczynił ten lud, że sprowadziłeś na niego tak wielki grzech? 22 A Aaron odpowiedział: Niech nie płonie gniew mego pana! Ty znasz ten lud, że [prędki] on w tym, co złe.^[18] 23 Bo powiedzieli mi: Uczyń nam jakichś bogów, którzy poszliby przed nami, bo ten Mojżesz, który wywiódł nas z ziemi egipskiej – nie wiemy, co się z nim stało! 24 Powiedziałem im więc: Ci, którzy mają złoto, niech zdejmą je z siebie! I dali mi je, i rzuciłem je do ognia – i wyszedł ten cielec. 25 A gdy Mojżesz zobaczył, że lud jest rozpuszczony, bo rozpuścił go Aaron – ku pośmiewisku ich przeciwników – 26 stanął Mojżesz w bramie obozu i powiedział: Kto za JHWH, do mnie! I zebrali się przy nim wszyscy synowie Lewiego. 27 I powiedział do nich: Tak mówi JHWH, Bóg Izraela: Przypnijcie każdy swój miecz do biodra! Przejdźcie i wróćcie od bramy do bramy w obozie i zabijajcie każdego, czy to wasz brat, czy wasz przyjaciel, czy wasz bliski! 28 Synowie Lewiego postąpili według rozkazu Mojżesza i padło w tym dniu spośród ludu około trzech tysięcy mężczyzn. 29 A Mojżesz powiedział: Wypełnijcie dziś wasze ręce dla JHWH,^[19] gdyż każdy [wystąpił] przeciw swojemu synowi i swojemu bratu, by dać na was dziś^[20] błogosławieństwo. 30 Nazajurz zaś Mojżesz powiedział do ludu: Popełniliście wy wielki grzech,^[21] lecz teraz [ponownie] wstąpię do JHWH,^[22] może przebłagam Go za wasz grzech. 31 Wrócił więc Mojżesz do JHWH i powiedział: Ach!^[23] Lud ten popełnił wielki grzech, bo zrobili sobie bogów ze złota. 32 A teraz, jeśli możesz przebaczyć ich grzech,^[24] [to przebacz] – a jeśli nie, to wymaż, proszę,^[25] mnie ze swego zwoju,^[26] który napisałeś. (Ap 3,5) 33 A JHWH odpowiedział Mojżeszowi: Tego, który zgrzeszył przeciwko Mnie, wymażę z mojego zwoju. 34 Teraz zaś idź, prowadź ten lud, dokąd ci poleciłem. Oto mój anioł pójdzie przed tobą, a w dniu mojego nawiedzenia nawiedzę ich za ich grzech. 35 I JHWH uderzył lud za to, że uczynili^[27] cielca, którego sporządził Aaron.