Wyjścia 21 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wytyczne postępowania

1 A te są prawa,^[1] które przedłożysz przed nimi:

Wytyczne dotyczące niewolników hebrajskich

2 Jeśli kupisz niewolnika hebrajskiego, będzie^[2] [on]^[3] służył sześć lat, a siódmego [roku] wyjdzie na wolność nieodpłatnie. 3 Jeśli sam przyszedł, sam wyjdzie; jeśli był on mężem żony, jego żona wyjdzie z nim. 4 Jeśli jego pan dał mu żonę i urodziła mu synów lub córki, żona i jej dzieci należeć będą do jej^[4] pana, a on wyjdzie sam. 5 A jeśli niewolnik wyraźnie oświadczy:^[5] Kocham mojego pana, moją żonę i moich synów^[6] – i nie chcę wyjść na wolność, 6 to przyprowadzi go jego pan przed Boga,^[7] następnie przyprowadzi go do drzwi lub do odrzwi i przekłuje mu jego pan jego ucho szydłem – i będzie mu służył na wieki.^[8] 7 A jeśli ktoś sprzeda swoją córkę jako niewolnicę, to ona nie wyjdzie tak, jak wychodzą niewolnicy. 8 Jeśli okazała się niewłaściwa w oczach swego pana, który ją sobie^[9] przeznaczył, niech ją pozwoli wykupić.^[10] Nie ma prawa sprzedać jej obcemu ludowi^[11] w wiarołomstwie przeciw niej.^[12] 9 Jeśli zaś przeznaczył ją dla swego syna, postąpi z nią według prawa dotyczącego córek. 10 Jeśli weźmie sobie inną, nie ujmie jej pożywienia,^[13] odzienia i współżycia.^[14] 11 A jeśli tych trzech [obowiązków] wobec niej nie dopełni, to wyjdzie ona za darmo bez pieniędzy.

Wytyczne dotyczące szkód cielesnych i zabójstw

12 Kto uderzy człowieka i ten umrze, musi ponieść śmierć. 13 A jeśli na niego nie czyhał, lecz Bóg podsunął mu [go] pod rękę, wyznaczę ci miejsce, do którego będzie mógł uciec. 14 Jeśli jednak ktoś przygotował się przeciw swojemu bliźniemu, by go zabić z rozmysłem, to weźmiesz go nawet sprzed mojego ołtarza, aby go uśmiercić. 15 Kto zaś uderzy swojego ojca lub swoją matkę, musi ponieść śmierć. 16 I kto porwie człowieka, to czy go sprzedał, czy znaleziono go w jego ręku, musi ponieść śmierć. 17 A kto złorzeczy swojemu ojcu lub swojej matce, musi ponieść śmierć. (Mt 15,4; Mk 7,10) 18 Jeśli zaś mężczyźni mocno się pokłócą i jeden uderzy drugiego kamieniem lub pięścią,^[15] tak że [ten] nie umrze, ale musi położyć się w łóżku, 19 to jeśli wstanie i potrafi chodzić po dworze o swej lasce, ten, który go uderzył, zostanie uniewinniony, da jedynie za jego przestój i pełne wyleczenie. 20 A jeśli ktoś pobije kijem^[16] swojego niewolnika albo swoją niewolnicę tak, że umrą pod jego ręką, musi ponieść pomstę.^[17] 21 Jeśli jednak przeżyje dzień lub dwa, to nie będzie podlegał pomście,^[18] gdyż jest on jego własnością. 22 Jeśli zaś biją się dwaj mężczyźni, a uderzą kobietę w ciąży tak, że wyjdą jej dzieci,^[19] lecz nie będzie szkody,^[20] to musi zapłacić grzywnę, taką, jaką nałoży na niego mąż kobiety, a przekaże ją przy rozjemcach. 23 Jeśli jednak będzie szkoda, wtedy da życie^[21] za życie^[22] – 24 oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę, (Mt 5,38) 25 oparzenie^[23] za oparzenie, ranę za ranę, siniec za siniec. 26 A jeśli ktoś uderzy oko swojego niewolnika lub oko swojej niewolnicy tak, że je zniszczy, to wypuści go na wolność za jego oko. 27 A jeśli wybije ząb swojego niewolnika lub ząb swojej niewolnicy, wypuści go na wolność za jego ząb.

Wytyczne dotyczące odpowiedzialności właściciela

28 A jeśli byk^[24] zabodzie^[25] mężczyznę lub kobietę na śmierć, to byk musi zostać ukamienowany i nie wolno jeść jego mięsa, a właściciel byka będzie niewinny. 29 Jeśli jednak byk bódł od dawna,^[26] powiadomiono o tym jego właściciela, lecz [ten] go nie pilnował i byk uśmiercił mężczyznę lub kobietę, to byk zostanie ukamienowany, lecz także jego właściciel poniesie śmierć. 30 Jeśli [zaś] nałożono na niego okup, to da wykup^[27] za swoje życie – tyle, ile na niego nałożą. 31 Czy zabodzie chłopca czy zabodzie dziewczynkę,^[28] postąpią z nim według tego samego prawa. 32 Jeśli byk zabodzie niewolnika lub niewolnicę, da jego panu trzydzieści sykli^[29] srebra, a byk zostanie ukamienowany. 33 Jeśli zaś ktoś otworzy studnię lub jeśli ktoś wykopie studnię i jej nie przykryje, a wpadnie do niej bydlę^[30] albo osioł, 34 to właściciel studni zapłaci w srebrze jego właścicielowi, a martwe [zwierzę] należeć będzie do niego. 35 Jeśli czyjś byk pobodzie byka należącego do bliźniego tak, że [ten byk] padnie, to sprzedadzą byka żywego i podzielą się pieniędzmi za niego, podzielą się także zabitym. 36 Jeśli jednak było wiadomo, że byk bódł od dawna, a jego właściciel go nie pilnował, to musi zapłacić bykiem za byka, zabity zaś będzie należał do niego.