1Wspomnij, JHWH, co się z nami stało! Przyjrzyj się i zobacz naszą zniewagę.2Nasze dziedzictwo przypadło obcym, nasze domy cudzoziemcom.3Staliśmy się sierotami – bez ojca, nasze matki są niczym wdowy.4Naszą wodę pijemy za srebro, z naszych drzew możemy korzystać za opłatą.[1]5Gnali nas z jarzmem na karkach,[2] ustawaliśmy, lecz nie było dla nas wytchnienia.6Wyciągaliśmy rękę do Egiptu, do Asyrii, aby najeść się chleba.7Nasi ojcowie zgrzeszyli – [i] ich nie ma, a my dźwigamy ich winę.8Rządzą nami niewolnicy, brak nam wybawcy z ich ręki.9Zdobywamy chleb[3] z [narażeniem] życia[4] na ostrze miecza na pustyni.10Nasza skóra była rozpalona jak piec z powodu gorączki głodowej.11Na Syjonie gwałcono kobiety, dziewice[5] w miastach Judy.12Książęta byli wieszani ich rękami,[6] oblicza[7] starszych nie szanowano.13Młodzieńcy nosili kamienie młyńskie, a chłopcy potykali się pod [ciężarem] drewna.14Starcy przestali bywać w bramach, a młodzieńcy grać na strunach.15Nasze serce przestało się cieszyć, taniec zamieniono nam w tren.16Spadła nam z głowy korona,[8] biada nam, bo zgrzeszyliśmy!17Dlatego nasze serce jest chore,[9] dlatego przygasły nam oczy –18z powodu góry Syjon, że jest spustoszona, że biegają po niej lisy.[10]19Ty, JHWH, trwasz na wieki, Twój tron – z pokolenia w pokolenie.20Dlaczego wciąż o nas zapominasz, opuściłeś nas na [tak] długie dni?21Zawróć nas, JHWH, do Ciebie, a wrócimy! Odnów nasze dni[11] jak dawniej!22Czy[12] odrzuciłeś nas ostatecznie? Czy pogniewałeś się na nas aż tak bardzo?[13]