Rodzaju 49 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przyszłość potomków Jakuba

1 Potem Jakub wezwał swoich synów i powiedział: Zbierzcie się, a oznajmię wam, co was spotka w dniach późniejszych.^[1] 2 Zgromadźcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, swego ojca! 3 Rubenie, jesteś mym pierworodnym, moją siłą i początkiem^[2] męskości,^[3] szczytem wyniesienia i szczytem mocy. 4 Wzburzony^[4] jak woda utracisz pierwszeństwo, bo wszedłeś na łoże swego ojca! Splamiłeś [je]! – Wszedł^[5] na me posłanie! 5 Symeon i Lewi – to bracia! Narzędziami przemocy^[6] są ich noże. 6 Do ich rady? Nie wchodź, moja duszo! Z ich gromadą? Nie łącz się, ma chwało!^[7] Bo w swym gniewie powycinali ludzi i w samowoli okaleczyli byki.^[8] 7 Przeklęty ich gniew, bo gwałtowny, i ich wściekłość – bo dzika. Porozdzielam ich w Jakubie i rozproszę ich w Izraelu.^[9] 8 Juda – sławić będą cię twoi bracia!^[10] Twoja ręka – na karku twych wrogów! Tobie pokłonią się synowie twego ojca. 9 Judo, młody lwie, od łupu, mój synu, się uniosłeś, przyczaiłeś się wyciągnięty jak lew i jak lwica – kto ich podrażni? (Ap 5,5) 10 Nie odstąpi berło od Judy ani buława spomiędzy jego stóp,^[11] póki nie przyjdzie należący do niego^[12] – a jemu posłuszeństwo ludów.^[13] 11 Uwiąże przy winorośli osiołka, przy dorodnym jej krzewie^[14] źrebię oślicy, wymoczy w winie swoją szatę, a w krwi winogron swoją tunikę.^[15] 12 Oczy ciemniejsze od wina, a zęby bielsze niż mleko. 13 Zebulon – nad brzegiem morza zamieszka i jest brzegiem dla statków, a jego rufa^[16] naprzeciw Sydonu. 14 Issachar^[17] – to osioł kościsty, przeciąga się między [dwoma] jukami.^[18] 15 Lecz gdy zobaczy legowisko, że dobre, i ziemię, że jest urocza, nachyli ramię do dźwigania i będzie sługą pańszczyźnianym. 16 Dan – będzie sądził^[19] swój lud, każde plemię izraelskie.^[20] 17 Będzie Dan wężem na drodze, [rogatą] żmiją^[21] na ścieżce, tym, który kąsa końskie pięty, tak że jeździec spada na wznak.^[22] 18 Twego zbawienia wyczekuję, JHWH! 19 Gad – banda go napadnie, a on napadnie [im] na piętę.^[23] 20 Od^[24] Aszera – tłusty^[25] jego pokarm, on będzie dawał przysmaki królewskie. 21 Naftali – puszczona wolno łania, która wydaje piękne sarnięta.^[26] 22 Syn^[27] owocujący – Józef, syn owocujący nad źródłem, córki^[28] przesadzają mur! 23 I rozgoryczają go, i strzelają,^[29] i żywią urazę łucznicy, 24 lecz jego łuk jest stale napięty i gibkie ramiona jego rąk^[30] dzięki rękom Mocarza Jakuba, stamtąd Pasterz, Kamień Izraela, 25 od Boga twego ojca – bo cię wesprze, i z^[31] Wszechmocnym^[32] – bo cię pobłogosławi błogosławieństwem niebios z góry, błogosławieństwem głębi rozciągającej się na dole, błogosławieństwem piersi oraz łona! 26 Błogosławieństwa twego ojca, [które] przewyższyły błogosławieństwa moich rodzicielek,^[33] nawet granice wzgórz odwiecznych, niech będą na głowie Józefa i na skroni poświęconego swoim braciom.^[34] 27 Beniamin – wilk drapieżny, rano pożre zdobycz, a wieczorem rozdzieli łup. 28 Te wszystkie to plemiona Izraela – dwanaście – i to jest to, co im oznajmił ich ojciec, i błogosławił ich – błogosławił każdego z nich stosownie do jego błogosławieństwa.

Ostatnia wola i śmierć Jakuba

29 Potem rozkazał im i powiedział do nich: Ja dołączam do mego ludu. Pochowajcie mnie z moimi ojcami w jaskini, która jest na polu Efrona Chetyty, 30 w jaskini, która jest na polu Makpela, które jest naprzeciw^[35] Mamre, w ziemi Kanaan, którą wraz z polem nabył Abraham na własny grób od Efrona Chetyty. 31 Tam pochowano Abrahama i Sarę, jego żonę, tam pochowano Izaaka i Rebekę, jego żonę, tam też pochowałem Leę. 32 Pole z jaskinią na nim zostało nabyte od synów Cheta.^[36] 33 A gdy Jakub skończył wydawać polecenia swoim synom, wciągnął swoje nogi na łoże, po czym ustał – i został przyłączony do swego ludu.