1I powiedział Bóg do Jakuba: Wstań, idź do[1] Betel i zamieszkaj tam, i uczyń tam ołtarz dla Boga, który ci się ukazał, gdy uciekałeś sprzed oblicza Ezawa, swego brata.2Wtedy powiedział Jakub swemu domowi i wszystkim, którzy z nim byli: Usuńcie obcych bogów, którzy są pośród was, i oczyśćcie się, i zmieńcie swoje szaty!3Bo powstaniemy i udamy się [w górę] do Betel, a tam uczynię ołtarz dla Boga, Tego, który mi odpowiedział w dniu mojej niedoli i był ze mną w drodze, którą szedłem.4I oddali Jakubowi wszystkich obcych bogów, których mieli w swoich rękach, oraz kolczyki, które mieli w uszach, i zakopał[2] je Jakub pod dębem, który jest przy Sychem.[3]5A gdy wyruszyli, strach [pochodzący] od Boga ogarnął miasta, które były wokół nich, tak że nie ścigali synów Jakuba.6A Jakub przybył do Luz, które jest w ziemi Kanaan, to jest do Betel, on i cały lud, który był z nim.7I zbudował tam ołtarz, i nazwał to miejsce El-Betel,[4] gdyż tam objawił[5] mu się Bóg, gdy uciekał przed swoim bratem.
Śmierć Debory
8Wtedy umarła Debora, mamka Rebeki, i została pochowana poniżej Betel pod dębem; i nazwano go Dębem Płaczu.[6]
Potwierdzenie obietnicy
9I znów ukazał się Bóg Jakubowi po przyjściu[7] z Padan-Aram – i[8] pobłogosławił go.10I powiedział do niego Bóg: Twoje imię jest Jakub, [lecz] nie będziesz już nazywał się Jakub, gdyż twoje imię będzie Izrael – i nazwał go imieniem Izrael.11I powiedział do niego Bóg: Ja jestem Bogiem Wszechmocnym.[9] Rozradzaj się i rozmnażaj się. Naród, a nawet zgromadzenie narodów, wywodzić się będzie od ciebie i królowie wyjdą z twoich lędźwi.12A tę ziemię, którą dałem Abrahamowi i Izaakowi, dam tobie i dam tę ziemię twojemu potomstwu po tobie.13Potem uniósł się znad niego Bóg w miejscu, w którym z nim rozmawiał.14A Jakub postawił pomnik w tym miejscu, w którym z nim rozmawiał, pomnik kamienny, i wylał na niego ofiarę z płynów, i polał go oliwą.15I nadał Jakub temu miejscu, w którym rozmawiał z nim Bóg, nazwę Betel.
Narodziny Beniamina i śmierć Racheli
16Potem wyruszyli z Betel i gdy mieli jeszcze kawałek[10] ziemi do przejścia do Efraty, Rachela zaczęła rodzić i trudziła się przy rodzeniu.17A gdy była w najtrudniejszej[11] [chwili] rodzenia, powiedziała do niej położna: Nie bój się, bo i w tym [dziecku] będziesz miała syna.18A gdy uchodziła z niej dusza, bo umierała, nadała mu imię Ben-Oni,[12] lecz ojciec nazwał go Beniamin.[13]19I umarła Rachela, i została pochowana w drodze do Efraty, czyli do Betlejem.20I postawił Jakub pomnik na jej grobie, to pomnik Grobu Racheli – do dzisiaj.
Występek Rubena
21Potem wyruszył Izrael i rozbił swój namiot powyżej Migdal-Eder.[14]
Synowie Jakuba
22A gdy Izrael mieszkał w tej ziemi, Ruben poszedł i położył się z Bilhą, nałożnicą swego ojca, i usłyszał o tym Izrael.[15] Synów zaś Jakuba było dwunastu.23Synowie Lei: pierworodny Jakuba Ruben, i Symeon, i Lewi, i Juda, i Issachar, i Zebulon.24Synowie[16] Racheli: Józef i Beniamin.25Synowie Bilhy, służącej Racheli: Dan i Naftali.26Synowie zaś Zilpy, służącej Lei: Gad i Aszer. Ci są synami Jakuba, którzy urodzili mu się w Padan-Aram.[17]
Śmierć Izaaka
27Potem przyszedł Jakub do Izaaka, swego ojca, do Mamre, do Kiriat-Arba, to jest Hebronu, gdzie przebywał[18] Abraham i Izaak.28A było dni Izaaka sto osiemdziesiąt lat.29I ustał Izaak, i umarł, i został przyłączony do swego ludu, stary i syty dni. A pochowali go jego synowie Ezaw i Jakub.