Rodzaju 35 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Jakub w Betel

1 I powiedział Bóg do Jakuba: Wstań, idź do^[1] Betel i zamieszkaj tam, i uczyń tam ołtarz dla Boga, który ci się ukazał, gdy uciekałeś sprzed oblicza Ezawa, swego brata. 2 Wtedy powiedział Jakub swemu domowi i wszystkim, którzy z nim byli: Usuńcie obcych bogów, którzy są pośród was, i oczyśćcie się, i zmieńcie swoje szaty! 3 Bo powstaniemy i udamy się [w górę] do Betel, a tam uczynię ołtarz dla Boga, Tego, który mi odpowiedział w dniu mojej niedoli i był ze mną w drodze, którą szedłem. 4 I oddali Jakubowi wszystkich obcych bogów, których mieli w swoich rękach, oraz kolczyki, które mieli w uszach, i zakopał^[2] je Jakub pod dębem, który jest przy Sychem.^[3] 5 A gdy wyruszyli, strach [pochodzący] od Boga ogarnął miasta, które były wokół nich, tak że nie ścigali synów Jakuba. 6 A Jakub przybył do Luz, które jest w ziemi Kanaan, to jest do Betel, on i cały lud, który był z nim. 7 I zbudował tam ołtarz, i nazwał to miejsce El-Betel,^[4] gdyż tam objawił^[5] mu się Bóg, gdy uciekał przed swoim bratem.

Śmierć Debory

8 Wtedy umarła Debora, mamka Rebeki, i została pochowana poniżej Betel pod dębem; i nazwano go Dębem Płaczu.^[6]

Potwierdzenie obietnicy

9 I znów ukazał się Bóg Jakubowi po przyjściu^[7] z Padan-Aram – i^[8] pobłogosławił go. 10 I powiedział do niego Bóg: Twoje imię jest Jakub, [lecz] nie będziesz już nazywał się Jakub, gdyż twoje imię będzie Izrael – i nazwał go imieniem Izrael. 11 I powiedział do niego Bóg: Ja jestem Bogiem Wszechmocnym.^[9] Rozradzaj się i rozmnażaj się. Naród, a nawet zgromadzenie narodów, wywodzić się będzie od ciebie i królowie wyjdą z twoich lędźwi. 12 A tę ziemię, którą dałem Abrahamowi i Izaakowi, dam tobie i dam tę ziemię twojemu potomstwu po tobie. 13 Potem uniósł się znad niego Bóg w miejscu, w którym z nim rozmawiał. 14 A Jakub postawił pomnik w tym miejscu, w którym z nim rozmawiał, pomnik kamienny, i wylał na niego ofiarę z płynów, i polał go oliwą. 15 I nadał Jakub temu miejscu, w którym rozmawiał z nim Bóg, nazwę Betel.

Narodziny Beniamina i śmierć Racheli

16 Potem wyruszyli z Betel i gdy mieli jeszcze kawałek^[10] ziemi do przejścia do Efraty, Rachela zaczęła rodzić i trudziła się przy rodzeniu. 17 A gdy była w najtrudniejszej^[11] [chwili] rodzenia, powiedziała do niej położna: Nie bój się, bo i w tym [dziecku] będziesz miała syna. 18 A gdy uchodziła z niej dusza, bo umierała, nadała mu imię Ben-Oni,^[12] lecz ojciec nazwał go Beniamin.^[13] 19 I umarła Rachela, i została pochowana w drodze do Efraty, czyli do Betlejem. 20 I postawił Jakub pomnik na jej grobie, to pomnik Grobu Racheli – do dzisiaj.

Występek Rubena

21 Potem wyruszył Izrael i rozbił swój namiot powyżej Migdal-Eder.^[14]

Synowie Jakuba

22 A gdy Izrael mieszkał w tej ziemi, Ruben poszedł i położył się z Bilhą, nałożnicą swego ojca, i usłyszał o tym Izrael.^[15] Synów zaś Jakuba było dwunastu. 23 Synowie Lei: pierworodny Jakuba Ruben, i Symeon, i Lewi, i Juda, i Issachar, i Zebulon. 24 Synowie^[16] Racheli: Józef i Beniamin. 25 Synowie Bilhy, służącej Racheli: Dan i Naftali. 26 Synowie zaś Zilpy, służącej Lei: Gad i Aszer. Ci są synami Jakuba, którzy urodzili mu się w Padan-Aram.^[17]

Śmierć Izaaka

27 Potem przyszedł Jakub do Izaaka, swego ojca, do Mamre, do Kiriat-Arba, to jest Hebronu, gdzie przebywał^[18] Abraham i Izaak. 28 A było dni Izaaka sto osiemdziesiąt lat. 29 I ustał Izaak, i umarł, i został przyłączony do swego ludu, stary i syty dni. A pochowali go jego synowie Ezaw i Jakub.