1Dla prowadzącego chór.[1] Na [melodię]: Lilie.[2] Dla synów Koracha. Maskil.[3] Pieśń miłosna.[4] (Łk 12,27)2Miłe słowo porusza me serce; Przedstawiam swe dzieła królowi – Mój język jest jak pióro wprawnego pisarza.3Jesteś najpiękniejszy spośród synów ludzkich, Na twoich wargach rozlany jest wdzięk,[5] Dlatego Bóg pobłogosławił cię na wieki.4Przypasz swój miecz do biodra, bohaterze, Swoją wspaniałość i swoją ozdobę![6] (Ef 6,14; Ef 6,17; Hbr 4,12; Ap 1,16)5I [w] twojej ozdobie[7] niech ci się poszczęści! Wyruszaj w sprawie prawdy i pokory sprawiedliwości,[8] Niech cię twoja prawica nauczy dzieł godnych podziwu![9]6Twoje strzały są ostre – Ludy pod tobą – Niech padną w serce wrogów króla.[10]7Twój tron, o Boże, [trwa] na wieki wieczne, Berło Twego panowania – berłem sprawiedliwości.8Pokochałeś sprawiedliwość i nienawidzisz bezprawia; Dlatego pomazał Cię, o Boże, twój Bóg[11] – Olejkiem radości, bardziej niż twoich towarzyszy.[12] (Hbr 1,8)9Wszystkie twoje szaty to mirra, aloes i kasja;[13] Z pałaców z kości słoniowej rozwesela cię gra na strunach. (Mt 2,11; Ap 18,12)10Córki królewskie stoją wśród twych szacownych kobiet, Królowa u twej prawicy stoi zdobna złotem z Ofiru.[14]11Posłuchaj, córko, i popatrz, nakłoń swego ucha: Zapomnij o swym ludzie i o domu swego ojca!12Król pragnie twego wdzięku, Pokłoń mu się, bo on jest twoim panem!13Córka Tyru [przyszła] z daniną, Twe oblicze udobruchać[15] przybyli najbogatsi z ludu.14W środku córka królewska cała w chwale,[16] Jej szata utkana złotem.15W wielobarwnej szacie niosą ją do króla; Za nią panny, jej przyjaciółki, prowadzone są do niej.16Prowadzone są z radością i weselem, Wchodzą do pałacu królewskiego.17W miejsce twoich[17] ojców niech będą twoi synowie, Ustanowisz ich książętami w całej ziemi.18Upamiętnię twoje imię po wszystkie pokolenia, Dlatego ludy będą cię wysławiać na wieki wieczne.