1Nad rzekami Babilonu[1] – tam siedzieliśmy[2] I płakaliśmy na wspomnienie Syjonu.[3]2Na tamtejszych wierzbach Powiesiliśmy nasze lutnie,3Gdyż tam ci, którzy nas zniewolili, Życzyli sobie od nas pieśni, A nasi ciemięzcy[4] – radości: Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu!4Jak mamy śpiewać pieśń JHWH Na obcej ziemi?5Jeśli zapomnę cię, Jerozolimo, Niech zapomni moja prawica![5]6Niech mi język przywrze do podniebienia, Jeślibym nie pamiętał o tobie – Jeślibym nie wyniósł Jerozolimy Nad moją największą radość!7Pamiętaj, JHWH, synom Edomu dzień Jerozolimy, Gdy mówili: Obnażcie, obnażcie ją aż do jej posad!8Córko Babilonu, wyniszczona![6] Szczęśliwy, kto ci odpłaci tym, czym nam płaciłaś! (Ap 18,6)9Szczęśliwy, kto schwyta twoje niemowlęta I roztrzaska je o skałę.