1Wysławiajcie[1] JHWH! Wzywajcie Jego imienia! Oznajmiajcie wśród ludów Jego dzieła!2Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!3Szczyćcie się Jego świętym imieniem! Niech raduje się serce szukających JHWH![2]4Szukajcie JHWH i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie!5Pamiętajcie o cudach, które uczynił, O znakach i sądach Jego ust,6[Wy], nasienie Abrahama, Jego sługi,[3] [I] synowie Jakuba, Jego wybrańcy![4]7On,[5] JHWH, jest naszym Bogiem, Jego sądy po całej ziemi,8Wiecznie pamięta o swoim przymierzu – O Słowie, które zlecił tysiącznemu pokoleniu –9Które zawarł z Abrahamem,[6] Oraz o swojej[7] przysiędze złożonej Izaakowi. (Ga 3,16)10Ustanowił je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze – dla Izraela,11Mówiąc: Tobie[8] dam ziemię Kanaan [Jako] przydział waszego dziedzictwa.12Gdy byli wciąż w małej liczbie, Nieliczni i obcy w niej,[9]13I wędrowali od narodu do narodu, Z jednego królestwa do innego ludu,14Nie pozwolił nikomu ich uciskać I z powodu nich karał [nawet] królów:15Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie szkodźcie!16Przywołał też głód na ziemię, Skruszył całą podporę[10] w chlebie.17Wysłał przed nimi człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa.18Upodlili pętami jego nogi; Żelazo przyszło mu na szyję[11]19Do czasu, gdy nadeszło Jego Słowo – Wypowiedź JHWH go doświadczyła.[12]20Król posłał – i rozkuł go, Władca ludów – i go wypuścił.21Ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia,22Aby karcił jego książąt zgodnie ze swym życzeniem I jego starców uczył mądrości.23Tak przybył Izrael do Egiptu I Jakub[13] stał się przychodniem w ziemi Chama.24A [tam Bóg] bardzo rozmnożył swój lud, I uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.[14]25[Potem] odmienił ich serce, by Jego lud znienawidzili – By oszukiwali Jego sługi.26[I wtedy] posłał Mojżesza, swego sługę, Aarona, którego wybrał.27Spełniali pośród nich słowa, [którym towarzyszyły] Jego znaki, I cuda w ziemi Chama.28Zesłał ciemność i pociemniało – Nie przeszkodzili Jego Słowu.[15] (Ap 16,10)29Zamienił[16] w krew ich wody I sprawił, że padły ich ryby. (Ap 16,3; Ap 16,6)30Ich ziemia[17] zaroiła się od żab – [Także] w pałacach ich królów.31Powiedział – i nadciągnął rój, Komary były we wszystkich granicach.32Spuścił im grad zamiast deszczu, Płomienie ognia – na ich ziemię;33Uderzył ich winorośl i figowce I połamał drzewa w ich granicach.34Powiedział i nadciągnęła szarańcza Oraz chrząszcz – bez liku.35[Te] pożarły całą zieleń ich ziemi, Pochłonęły owoce ich pól.36Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny całej ich siły.37Potem wyprowadził ich[18] ze srebrem i złotem, I nie było w ich plemionach kulawego.38Ucieszył się Egipt[19] z ich wyjścia, Gdyż padł na nich strach z ich powodu.39Rozciągnął obłok dla osłony I ogień, by rozświetlał [im] noc.40Prosili – i zesłał mi przepiórki, I nasycił ich chlebem z niebios. (1 Kor 10,3)41Otworzył skałę i popłynęły wody, Popłynęły strumieniem na pustyni.42Gdyż wspomniał na swe święte Słowo [Oraz na] swego sługę Abrahama,43I wyprowadził swój lud z weselem, Wśród okrzyków – swoich wybranych,44I dał im ziemie narodów, Posiedli dorobek ludów,45By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego Praw. Alleluja. Pieśń wyznania win i wdzięczności