Psalm 104 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń uwielbienia i zadumy nad mądrością Boga

1 Błogosław^[1] JHWH, moja duszo! JHWH, mój Boże,^[2] jesteś bardzo wielki! Przywdziałeś świetność i majestat;^[3] 2 Światłem spowijasz się^[4] jak szatą [I] niebiosa rozciągasz niczym namiot.^[5] (1 Tm 6,16) 3 Na wodach wznosisz^[6] piętra swych komnat;^[7] Obłoki czynisz swym rydwanem, Lecisz^[8] na skrzydłach wiatru. 4 Swoich aniołów^[9] czynisz wichrami, Swoich podwładnych^[10] ogniem, który płonie.^[11] (Hbr 1,7) 5 Posadowiłeś^[12] ziemię na jej podstawach, Tak że nie zachwieje się nigdy.^[13] (Mt 24,35; Ap 21,1) 6 Głębia okryła ją jak szata,^[14] Wody stanęły nad górami. 7 [Jednak] uciekły na Twój okrzyk, Umknęły na głos Twojego gromu – 8 Wzniosły się góry, opadły doliny^[15] – Do tego miejsca,^[16] które im wyznaczyłeś. 9 Zakreśliłeś im granicę – nie wychodzą za nią, Aby zawrócić i znów okryć ziemię. 10 Wypuszczasz^[17] źródła w koryta rzeczne, Płyną pomiędzy górami,^[18] 11 Poją wszystkie zwierzęta polne,^[19] Gaszą pragnienie dzikich osłów.^[20] 12 Nad nimi mieszka ptactwo niebios, Spośród listowia wydaje głos. 13 Poisz góry z pięter swoich komnat, Ziemia syci się owocem Twoich dzieł. 14 Sprawiasz, że dla bydła rośnie trawa Oraz zioła, aby służyć człowiekowi I wydobyć chleb z tej ziemi, (Mt 6,11) 15 I wino – rozwesela [ono] serce człowieka, Sprawia, że twarz lśni mu od olejku – Również chleb – wzmacnia [on] ludzkie serce. (Rz 14,21; Ef 5,18; 1 Tm 5,23) 16 Nasycone są drzewa JHWH, Cedry Libanu, które zasadził, 17 Na których ptaki budują gniazda, [I] bocian – na ich szczytach jego dom. 18 Wysokie góry są dla kozic, Skały – schronieniem dla borsuków. 19 Uczyniłeś księżyc dla oznaczania pór,^[21] Słońce [również] zna swój zachód. 20 Rozciągasz ciemność i nastaje noc; W niej wychodzą wszystkie zwierzęta lasu. 21 Lwięta ryczą za łupem I za znalezieniem swego żeru u Boga. 22 [Lecz gdy] słońce wschodzi, [znowu] się zbierają^[22] I układają się w swoich legowiskach. 23 [Wtedy] człowiek wychodzi do swego dzieła I do swej pracy – aż do wieczora. 24 Jak liczne są Twe dzieła, JHWH! Wszystkie je uczyniłeś^[23] w mądrości – Ziemia jest pełna Twoich bogactw! 25 Oto morze,^[24] wielkie i szerokie, W nim^[25] rój^[26] – i to niepoliczony^[27] – Zwierząt małych oraz wielkich. 26 Tam pływają okręty [I] Lewiatan,^[28] którego stworzyłeś, aby bawił się w nim. 27 Wszystko to czeka na Ciebie, By otrzymać swój pokarm^[29] w swoim czasie. 28 [A] gdy im dajesz^[30] – zbierają; Gdy otwierasz swą rękę – nasycają się dobrem. 29 Trwożą się jednak, [gdy] zakryjesz swą twarz,^[31] [Kiedy] zabierasz im ducha,^[32] umierają^[33] I obracają się w swój proch. 30 Stwarzane są, [gdy] posyłasz swe tchnienie^[34] – I odnawiasz oblicze ziemi. 31 Niech^[35] chwała JHWH trwa na wieki, Niech JHWH raduje się swoimi dziełami! 32 [Gdy On] przygląda się ziemi,^[36] ta drży, [I gdy] dotyka gór – dymią. 33 Będę śpiewał dla JHWH, póki żyję, Będę grał memu Bogu, póki jestem. 34 Miła będzie dla Niego moja pieśń! Ja pragnę radować się w JHWH!^[37] 35 Niech znikną grzesznicy z tej ziemi^[38] I niech już bezbożnych nie będzie! Błogosław, moja duszo, JHWH! Alleluja!