Nehemiasza 9

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny

Modliwa pokutna

1 A w dwudziestym czwartym [dniu] tego miesiąca zgromadzili się synowie Izraela w poście, w worach, z prochem na sobie. (1 Sm 4,12; 2 Sm 1,2; Job 2,12; Dn 9,3; Jon 3,5; Jon 3,8) 

2 I oddzieliło się nasienie Izraela od wszystkich synów obcych, stanęli i wyznali swoje grzechy oraz winy swoich ojców. (Ezd 9,1) 

3 I powstali na swych miejscach, i czytali zwój Prawa JHWH, swojego Boga, przez ćwierć dnia, a przez ćwierć wyznawali i kłaniali się JHWH, swojemu Bogu. 

4 I powstali na stopniu [przeznaczonym] dla Lewitów: Jeszua, Bani, Kadmiel, Szebaniasz, Buni, Szerebiasz, Bani i Kenani – i wołali donośnym głosem do JHWH, swojego Boga, 

5 Lewici zaś: Jeszua i Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz [i] Petachiasz wezwali: Powstańcie! Błogosławcie JHWH, waszego Boga! [Błogosławiony niech będzie JHWH, Bóg Izraela], od wieków aż na wieki! I błogosławili chwalebne Twoje imię, wyniesione ponad wszelkie błogosławieństwo i uwielbienie: (Ezd 9,6; Neh 9,6; Ps 41,14; Ps 106,48) 

6 Ty jesteś tym jedynym JHWH! Ty stworzyłeś niebiosa, niebiosa niebios i cały ich zastęp, ziemię i wszystko, co jest na niej, morza i wszystko, co jest w nich, Ty też wszystko utrzymujesz przy życiu, a zastęp niebios Tobie oddaje pokłon. (Rdz 1,1; Wj 20,11; Pwt 10,14; 1 Krl 8,27; 2 Krl 19,15; Ps 86,10; Iz 37,16) 

7 Ty jesteś tym JHWH – Bogiem, który wybrał Abrama, wyprowadził go z Ur chaldejskiego i nadał mu imię Abraham. (Rdz 11,31; Rdz 12,1; Rdz 17,5) 

8 A gdy stwierdziłeś, że jego serce jest Tobie wierne, zawarłeś z nim przymierze, że dasz mu ziemię Kananejczyka, Chetyty, Amoryty, Peryzyty, Jebuzyty i Girgaszyty, że dasz [ją] jego nasieniu, i dotrzymałeś swego słowa, bo jesteś sprawiedliwy. (Rdz 8,1; Rdz 15,18; Rdz 17,4; Pwt 32,4; Ps 119,137) 

9 Wejrzałeś na niedolę naszych ojców w Egipcie i wysłuchałeś ich wołania nad Morzem Czerwonym. (Wj 2,23; Wj 3,7; Wj 14,1) 

10 Dokonałeś znaków i cudów na faraonie i na wszystkich jego sługach, i na całym ludzie jego ziemi, bo wiedziałeś, jak pysznili się nad nimi, uczyniłeś więc sobie imię, jak to jest i dzisiaj. (Wj 7,8) 

11 Rozdzieliłeś przed nimi morze, przeszli zatem środkiem morza po suchej ziemi, a ścigających ich wrzuciłeś w głębinę, jak kamień w potężne wody. (Wj 14,21; Wj 15,4) 

12 I w słupie obłoku wiodłeś ich za dnia, a w słupie ognia nocą, aby oświetlić im drogę, po której mieli iść. (Wj 13,21) 

13 I na górę Synaj zstąpiłeś i rozmawiałeś z nimi z niebios, i dałeś im sprawiedliwe rozstrzygnięcia, sprawdzone pouczenia, dobre ustawy i przykazania. (Wj 20,22) 

14 Ogłosiłeś im też swój święty szabat i nadałeś im przykazania, ustawy – i Prawo za pośrednictwem Mojżesza, swego sługi. (Wj 19,18) 

15 I chleb z niebios dałeś im, kiedy byli głodni, i wodę ze skały wydobyłeś im, kiedy byli spragnieni, i powiedziałeś im, aby weszli i wzięli w dziedzictwo ziemię, co do której podniosłeś rękę, że im ją dasz. (Wj 16,4; Wj 17,1; Pwt 1,21) 

16 Lecz oni, a nasi ojcowie, postąpili wyniośle, usztywnili swe karki i nie słuchali Twoich przykazań. 

17 I odmawiali słuchania, i nie pamiętali o Twoich cudach, których dokonywałeś z nimi, lecz usztywnili swoje karki i ustanowili sobie głowę, aby wrócić do niewoli w swoim buncie. Ale Ty jesteś Bogiem [wielkiego] przebaczenia, miłosiernym i litościwym, cierpliwym i wielce łaskawym – i ich nie porzuciłeś. (Wj 34,6; Lb 14,1; Lb 14,4; Pwt 1,26) 

18 Nawet gdy uczynili sobie lanego cielca i powiedzieli: To jest twój Bóg, który cię wyprowadził z Egiptu! I [kiedy] popełniali wielkie bluźnierstwa, (Wj 32,1; Pwt 9,7) 

19 Ty w swoim ogromnym miłosierdziu nie porzuciłeś ich na pustyni! Słup obłoku nie odstąpił od nich, by za dnia prowadzić ich w drodze, ani słup ognia w nocy, aby oświetlać im drogę, po której mieli kroczyć. 

20 I swego dobrego Ducha dałeś, aby ich pouczał, i swojej manny nie wstrzymałeś od ich ust, i wodę dałeś im, gdy byli spragnieni. 

21 Przez czterdzieści lat ich utrzymywałeś, na pustyni nie odczuwali braku: Ich odzienia się nie zużyły i nogi ich nie opuchły. (Pwt 2,7; Pwt 8,2) 

22 I dałeś im królestwa i ludy, i przydzieliłeś im [do ostatniego] zakątka – i wzięli w posiadanie ziemię Sychona i ziemię króla Cheszbonu, i ziemię Oga, króla Baszanu. (Lb 21,21; Pwt 2,26) 

23 Synów ich pomnożyłeś jak gwiazdy niebios i sprowadziłeś ich do ziemi, o której powiedziałeś ich ojcom, by do niej weszli i wzięli ją w posiadanie. (Rdz 15,5; Rdz 22,17; Pwt 1,10; Joz 3,14) 

24 I przyszli synowie, i wzięli ziemię w posiadanie, i upokorzyłeś przed nimi mieszkańców tej ziemi, Kananejczyków, i wydałeś ich w ich rękę, zarówno ich królów, jak i ludy tej ziemi, by postąpili z nimi według swojej woli. (Joz 11,23) 

25 Zdobyli niedostępne miasta oraz żyzną ziemię, wzięli w posiadanie domy pełne wszelkiego dobra, drążone cysterny, winnice, gaje oliwne i drzewa owocowe w obfitości. Wówczas jedli i nasycili się, utyli i pławili się w Twojej wielkiej dobroci. (Pwt 6,10; Pwt 8,7) 

26 Wkrótce jednak zhardzieli i zbuntowali się przeciw Tobie, i rzucili Twoje Prawo za siebie, zabijali Twoich proroków, którzy ich ostrzegali, aby zawrócili do Ciebie – i popełnili wielkie bluźnierstwa. (Mt 23,31; Dz 7,52) 

27 I wydałeś ich w rękę ich wrogów, i ciemiężyli ich. Gdy w czasie ucisku wołali do Ciebie, Ty wysłuchiwałeś ich z niebios i według Twego ogromnego miłosierdzia dawałeś im wybawicieli – i ratowali ich z ręki ich wrogów. 

28 Gdy jednak zaznali spokoju, wracali do czynienia zła przed Tobą, dlatego wydawałeś ich w rękę ich wrogów, którzy brali ich we władanie – a ci zawracali i wołali do Ciebie o pomoc, Ty zaś z niebios wysłuchiwałeś i wyrywałeś ich według swojego ogromnego miłosierdzia – wiele razy. (Sdz 2,11) 

29 Ostrzegałeś ich, by ich zawrócić do swego Prawa, lecz oni byli wyniośli i nie słuchali Twoich przykazań, i grzeszyli przeciw Twoim rozstrzygnięciom – które, jeśli człowiek je wypełnia, żyje dzięki nim – i podawali uparte ramię, i swój kark usztywniali – i nie słuchali. (Kpł 18,5) 

30 Znosiłeś ich tak przez wiele lat i ostrzegałeś ich przez swego Ducha, za pośrednictwem swoich proroków, lecz nie skłonili swego ucha, więc ich wydałeś w rękę ludów [różnych] ziem. 

31 W swoim ogromnym miłosierdziu nie położyłeś im kresu i nie porzuciłeś ich, bo Bogiem miłosiernym i litościwym Ty jesteś. (2 Krn 36,22) 

32 A teraz, nasz Boże, Boże wielki, potężny i budzący lęk, dotrzymujący przymierza i łaski, nie pomniejszaj przed swym obliczem tych wszystkich trudności, które spotkały nas, naszych królów, naszych książąt, naszych kapłanów i naszych proroków, i naszych ojców – i cały Twój lud, od dni królów Asyrii aż po dzień dzisiejszy. (2 Krl 15,19; 2 Krl 15,29; 2 Krl 17,3; 2 Krl 17,24; Ezd 4,2; Ezd 4,10) 

33 Bo Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co na nas przyszło – tak, postępowałeś wiernie, lecz my byliśmy bezbożni. 

34 Nasi królowie, nasi książęta, nasi kapłani i nasi ojcowie nie wypełniali Twojego Prawa i nie zważali na Twe przykazania ani na Twoje przestrogi, przez które ich ostrzegałeś. 

35 Gdy jeszcze byli w swoim królestwie i [opływali] w Twe wielkie dobra, które im dałeś w ziemi rozległej i żyznej, którą położyłeś przed ich obliczem, nie służyli Ci i nie odwrócili się od swoich niegodziwych uczynków. 

36 Oto my dziś jesteśmy niewolnikami, a ziemia, którą dałeś naszym ojcom, aby spożywali jej plony i jej dobra – oto my jesteśmy w niej niewolnikami. 

37 Jej obfite płody są dla królów, których ustanowiłeś nad nami za nasze grzechy, i nad naszymi ciałami panują, i nad naszym bydłem według swojej woli – a my jesteśmy w wielkim ucisku. 

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny
© 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Nehemiasza 9

Słowo Życia

od Biblica

Ten rozdział nie jest dostępny w tym tłumaczeniu.