1I przemówił JHWH do Mojżesza na pustyni Synaj, w drugim roku po ich wyjściu z ziemi egipskiej, w pierwszym miesiącu, tymi słowy:2Niech synowie Izraela obchodzą Paschę w oznaczonym dla niej czasie.[1]3Będziecie ją obchodzili w oznaczonym dla niej czasie, w czternastym dniu tego[2] miesiąca pod wieczór.[3] Będziecie ją obchodzili według wszystkich jej ustaw i według wszystkich jej praw.4Mojżesz przekazał więc synom Izraela, że mają obchodzić Paschę.5I obchodzili Paschę[4] w pierwszym [miesiącu], w czternastym dniu tego miesiąca, pod wieczór, na pustyni Synaj. Jak przykazał JHWH Mojżeszowi, tak też synowie Izraela uczynili.6Byli jednak mężczyźni, którzy stali się nieczyści z powodu zmarłego[5] i nie mogli w tym dniu obchodzić Paschy. Zjawili się więc w tym dniu przed Mojżeszem – i przed Aaronem –7i powiedzieli ci mężczyźni do niego: Jesteśmy nieczyści z powodu [dotknięcia] zmarłego. Dlaczego [jednak] mamy być odsunięci tak, by nie składać JHWH ofiary wśród synów Izraela w oznaczonym dla niej czasie?8Wtedy powiedział do nich Mojżesz: Postójcie, a posłucham, co przykaże wam JHWH.9I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:10Przekaż synom Izraela: Każdy, kto [wśród] was lub [wśród] waszych [przyszłych] pokoleń będzie nieczysty z powodu zmarłego[6] lub [będzie] w dalekiej podróży,[7] wciąż może obchodzić Paschę dla JHWH.11[Tacy] będą ją obchodzić w drugim miesiącu, w czternastym dniu, pod wieczór; będą ją spożywać z przaśnikami i gorzkimi ziołami.12Nie pozostawią z niej nic do rana i nie złamią jej kości – obchodzić ją będą według wszystkich ustaw dotyczących Paschy.13Ten natomiast, który jest czysty i nie odbywa podróży, a zaniecha obchodzenia Paschy, zostanie odcięty od swojego ludu.[8] Ponieważ człowiek ten nie złożył JHWH ofiary w oznaczonym dla niej czasie, poniesie karę za swój grzech.14A jeśli zamieszka u was przychodzień i będzie chciał obchodzić Paschę dla JHWH, to niech to czyni według ustawy dotyczącej Paschy i według jej prawa. Będzie was [obowiązywać] ta sama ustawa, zarówno przychodnia, jak i tubylca [mieszkającego] w tej ziemi.
Obłok nad przybytkiem
15A w dniu rozstawienia[9] przybytku, obłok zakrył przybytek, [czyli] namiot Świadectwa, wieczorem zaś był nad przybytkiem z wyglądu niczym ogień – aż do rana.16Tak było stale: okrywał go obłok [w dzień], a nocą coś z wyglądu przypominało ogień.17Ilekroć zaś obłok unosił się znad namiotu, zaraz potem synowie Izraela wyruszali. W miejscu natomiast, gdzie obłok osiadł, tam synowie Izraela stawali obozem.18Na polecenie JHWH synowie Izraela wyruszali i na polecenie JHWH stawali obozem; przez wszystkie dni, w których obłok pozostawał nad przybytkiem, stali obozem.19I nawet gdy obłok pozostawał nad przybytkiem przez wiele dni, synowie Izraela przestrzegali porządku [ustalonego przez] JHWH i nie wyruszali.20Bywało, że obłok był nad przybytkiem kilka dni – [wtedy] według polecenia JHWH stali obozem i według polecenia JHWH wyruszali.21Bywało także, że obłok [pozostawał nad przybytkiem] od wieczora do rana, a rano obłok unosił się – wówczas wyruszali. Albo przez dzień i noc, i wtedy się unosił – [i] wówczas wyruszali.22Albo przez dwa dni, albo przez miesiąc, albo przez [wiele] dni[10] obłok przedłużał pozostawanie nad przybytkiem[11] – wtedy synowie Izraela stali obozem i nie wyruszali, lecz gdy [obłok] się unosił – wyruszali.[12]23Na polecenie JHWH stali obozem i na polecenie JHWH wyruszali; przestrzegali porządku [ustalonego przez] JHWH, trzymali się polecenia JHWH podawanego [im] za pośrednictwem Mojżesza.