1A takie jest prawo dotyczące ofiary za przewinienie: Jest ona świętością nad świętościami.2W miejscu, gdzie zarzynają ofiarę całopalną, zarzynać też będą ofiarę za przewinienie, a jej krwią [kapłan] obleje ołtarz dookoła.3Złoży [on] też [w ofierze] cały jej tłuszcz z niej [pochodzący], ogon i tłuszcz pokrywający wnętrzności,4i obie nerki, i tłuszcz, który jest na nich, który jest na polędwicach, i płat wątroby nad nerkami – oddzieli je.5I spali je kapłan na ołtarzu jako wdzięczny dar dla JHWH – jest to ofiara za przewinienie.6Każdy mężczyzna spośród kapłanów może ją spożywać. Będzie spożywana w miejscu świętym. Jest to świętość nad świętościami.
Przynależność pozostałych części ofiar za przewinienie, całopalnej i z pokarmów
7Zarówno do ofiary za grzech, jak i do ofiary za przewinienie odnosi się to samo prawo. Należeć ona będzie do kapłana, który dokonuje nią przebłagania.8A kapłan, który składa za kogoś ofiarę całopalną – skóra ofiary całopalnej, którą składa, będzie dla kapłana, należeć będzie do niego.9Każda też ofiara z pokarmów, którą piecze się w piecu, i wszystko, co przyrządza się w garnku albo na patelni,[1] będzie dla kapłana, który ją składa – należeć będzie do niego.10Ale każda ofiara z pokarmów rozczyniona oliwą albo sucha, należeć będzie do wszystkich synów Aarona w równej części.
Postanowienia dotyczące ofiary pokoju
11A takie jest prawo dotyczące rzeźnej ofiary pokoju, którą składać się będzie[2] JHWH:12Jeśli [ktoś] składa ją jako ofiarę dziękczynną, to złoży przy tej rzeźnej ofierze dziękczynnej przaśne bułki rozczynione oliwą i przaśne placki namaszczone oliwą – a bułki rozczynione oliwą będą wyrobione z najlepszej [pszennej] mąki.13Wraz z bułkami złoży przy swej dziękczynnej, rzeźnej ofierze pokoju, chleb zakwaszony, jako swoją ofiarę.14Z niego zaś złoży jeden z każdej ofiary, jako szczególny dar[3] dla JHWH, dla kapłana, który oblewał krwią ofiary pokoju – do niego będzie [on] należał.
Postanowienia dotyczące spożywania mięsa
15A mięso jego dziękczynnej, rzeźnej ofiary pokoju zostanie spożyte w dniu jego ofiarowania, nic z niego nie odłoży[4] do rana.16Lecz jeśli jego ofiara jest darem ślubowanym albo dobrowolnym, wówczas może być jedzona w dniu jej ofiarowania oraz nazajutrz; wtedy to, co z niej pozostanie, można jeść.17Ale to, co pozostanie z mięsa tej rzeźnej ofiary do dnia trzeciego, będzie spalone w ogniu.18Bo jeśli rzeczywiście zje się [coś] z mięsa jego rzeźnej ofiary pokoju w trzecim dniu, to ten, który ją złożył, nie zyska przychylności, nie będzie mu ona zaliczona, będzie nieczystością,[5] i każdy, kto coś z niej zje, obciąży się swoją winą.19Mięsa, które dotknęło czegokolwiek nieczystego, nie wolno spożywać, będzie spalone w ogniu. A co do mięsa, to każdy, kto jest czysty, może jeść mięso.20A kto[6] spożywa mięso z rzeźnej ofiary pokoju, która należy do JHWH, a jest na nim jego nieczystość,[7] ktoś taki zostanie odcięty od swojego ludu.21A ten, kto dotknie czegokolwiek nieczystego: nieczystości ludzkiej lub nieczystego zwierzęcia, lub jakiejkolwiek nieczystej obrzydliwości,[8] a zje coś z mięsa rzeźnej ofiary pokoju, która należy do JHWH, ktoś taki zostanie odcięty od swojego ludu.
Postanowienia dotyczące spożywania tłuszczu i krwi
22I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:23Przemów do synów Izraela: Nie będziecie jedli żadnego tłuszczu z bydlęcia, owcy ani kozy.24Tłuszcz [zwierzęcia] padłego[9] i tłuszcz [zwierzęcia] rozszarpanego może być użyty przy wszelkiej pracy, ale spożywać go nie wolno.25Każdy bowiem,[10] kto spożywa tłuszcz z bydła, z którego składa[11] wdzięczny dar dla JHWH, ten, kto go spożywa, zostanie odcięty od swojego ludu.26Żadnej krwi nie będziecie spożywali w żadnej ze swoich siedzib – ani z ptactwa, ani z bydła.27Każdy, kto będzie spożywał jakąkolwiek krew, zostanie odcięty od swojego ludu.
Postanowienia dotyczące ofiary pokoju i podziału jej części
28I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:29Przemów do synów Izraela:[12] Kto chce złożyć JHWH swoją rzeźną ofiarę pokoju, niech przyniesie do JHWH ofiarowaną część swojej rzeźnej ofiary pokoju.30Jego ręce niech przyniosą wdzięczne dary dla JHWH, niech przyniosą Mu tłuszcz wraz z mostkiem – mostek[13] dla zakołysania nim w ofierze kołysanej[14] przed JHWH.31Kapłan zaś spali tłuszcz na ołtarzu, a mostek pozostanie dla Aarona i jego synów.32Prawą łopatkę[15] dacie zaś kapłanowi jako szczególny dar z waszych rzeźnych ofiar pokoju.33Prawa łopatka, jako [jego] część, będzie należała do tego spośród synów Aarona, który [akurat] złoży [w ofierze] krew i tłuszcz ofiary pokoju.34Gdyż mostek ofiary kołysanej i łopatkę szczególnego daru wziąłem od synów Izraela, z ich[16] krwawych ofiar pokoju, i dałem je Aaronowi, kapłanowi, oraz jego synom mocą wieczystej ustawy od synów Izraela.35To poświęcona część[17] [dla] Aarona i poświęcona część dla jego synów [pochodząca] z wdzięcznych darów JHWH od dnia, gdy ich poświęcił do kapłaństwa dla JHWH.36To [też] przykazał JHWH, aby im dawać [już] w dniu ich namaszczenia, od synów Izraela – jest to wieczysta ustawa dla ich pokoleń.37Takie jest prawo dotyczące ofiary całopalnej, ofiary[18] z pokarmów, ofiary za grzech, ofiary za przewinienie, ofiary wyświęcenia i rzeźnej ofiary pokoju,38które JHWH nadał Mojżeszowi na górze Synaj w dniu, gdy przykazał On synom Izraela składać JHWH ich ofiary na pustyni Synaj.