1I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:2Przykaż synom Izraela, że mają przynosić ci[1] oliwę z oliwek, czystą, bitą,[2] do oświetlenia, do wystawiania lampy – ciągle.3Na zewnątrz zasłony [skrzyni] Świadectwa, w namiocie spotkania, będzie rozlewał ją[3] Aaron,[4] od wieczora do rana przed obliczem JHWH, nieustannie. Jest to wieczysta ustawa dla waszych pokoleń.4Ustawi te lampy na czystym[5] świeczniku, aby świeciły przed obliczem JHWH nieustannie.
Zaopatrzenie w chleb oblicza
5Weźmiesz też najlepszej mąki [pszennej] i upieczesz z niej dwanaście bochenków, każdy bochenek z dwóch dziesiątych [efy] mąki.6I ułożysz je przed JHWH w dwóch rzędach, po sześć w rzędzie, na czystym[6] stole.7Nałożysz też na [każdy] rząd czystego kadzidła, aby był chlebem dla przypomnienia, wdzięcznym darem dla JHWH.8W każdy dzień szabatu będzie go nieustannie układał przed obliczem JHWH od synów Izraela jako wieczne przymierze.9Będą one należały do Aarona i do jego synów, a będą go jedli[7] w miejscu świętym, gdyż jest to dla niego świętość nad świętościami z wdzięcznych darów JHWH jako wieczysta należność.[8] (Mt 12,4; Mk 2,26; Łk 6,4)
Ochrona godności PANA
10Wtedy wystąpił wśród synów Izraela syn pewnej Izraelitki, który był też synem pewnego Egipcjanina. I pokłócili się w obozie – syn tej Izraelitki z jakimś Izraelitą.[9]11I zelżył[10] syn tej Izraelitki imię [Boże] i przeklął [je], przyprowadzili go więc do Mojżesza. A jego matka miała na imię Szelamit, córka Dibriego, z plemienia Dan.12I zatrzymali go[11] pod strażą dla wyjaśnienia sobie [sprawy] według [orzeczenia] ust JHWH.13Wówczas JHWH przemówił do Mojżesza tymi słowy:14Wyprowadź bluźniercę na zewnątrz obozu i niech wszyscy, którzy to słyszeli, położą swoje ręce na jego głowie i niech ukamienuje go całe zgromadzenie.15A do synów Izraela powiedz tak: Każdy, kto przeklina swego Boga, poniesie [karę za] swój grzech.16Kto zbluźni imieniu JHWH, będzie musiał umrzeć. Nieodwołalnie ukamienuje go całe zgromadzenie; zarówno przychodzień, jak i tubylec, za swe bluźnierstwo imieniu[12] poniesie śmierć.
Prawo równej odpłaty
17Każdy, kto zabije[13] jakąkolwiek duszę człowieka,[14] będzie musiał umrzeć.[15]18Kto zabije[16] duszę[17] zwierzęcia, zapłaci za nią – dusza za duszę.[18]19Każdy, kto okaleczy swego bliźniego[19] – tak, jak uczynił, uczyni się jemu.20Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb. Jaką komuś zadał ranę, tak uczynią i jemu. (Mt 5,38)21Kto zabije[20] zwierzę, zapłaci za nie, a kto zabije[21] człowieka, poniesie śmierć.22Będziecie mieli jedno prawo, zarówno dla przychodnia, jak i dla tubylca, gdyż Ja, JHWH, jestem waszym Bogiem.23I przemówił Mojżesz do synów Izraela, a oni wyprowadzili bluźniercę na zewnątrz obozu i ukamienowali go kamieniem; i uczynili synowie Izraela tak, jak JHWH przykazał Mojżeszowi.