1Zadmijcie w róg na Syjonie! Zatrąbcie na mej świętej górze! Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy ziemi, gdyż nadchodzi dzień JHWH! Tak, jest bliski!2Dzień ciemności i mroku, dzień obłoków i [gęstych] chmur. Niczym zorza[1] zalewająca góry, nadciąga lud wielki i potężny! Podobnego mu nie było od wieków i po nim nie będzie większego – aż do lat najdalszych pokoleń.3Przed nim ogień pożerający, a za nim płomień roziskrzony. Przed nim ziemia jak ogród Eden, a po nim step spustoszony – i ucieczka przed nim nie zdarzyła mu się![2]4Wyglądem przypominają konie, a pędzą jak rumaki.[3]5Z turkotem jakby rydwanów skaczą po szczytach gór – jak trzaskający płomień ognia, trawiący ściernisko, jak potężny lud [prący] w szyku bitewnym! (Ap 9,7)6Przed nim słaniają się ludy, wszystkie twarze obleka bladość.[4]7Biegną jak wojownicy,[5] forsują mury niczym ludzie wojny[6] – i każdy idzie swoją drogą, i nie zbacza[7] ze swojej ścieżki.8I nie potrąca jeden drugiego,[8] każdy podąża swoim torem, i jeśli od pocisku padną, nie łamią [szeregów].[9]9Obiegają miasto,[10] wbiegają na mur, wspinają się na domy, wchodzą przez okna jak złodziej.10Drży przed nimi ziemia, trzęsie się niebo, słońce i księżyc ciemnieją, a gwiazdy tracą swój blask. (Ap 8,12)11I JHWH wydaje swój głos przed swoim wojskiem, gdyż bardzo liczny jest Jego obóz, gdyż potężny jest wykonawca Jego rozkazu! Tak! Wielki jest dzień JHWH! Budzi wielki strach – i kto go przetrwa?[11] (Ap 6,17)
Wezwanie do opamiętania
12Lecz nawet teraz – oświadczenie JHWH – nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, w poście, z płaczem i żalem! (Dz 2,38)13I rozdzierajcie swe serce, a nie swoje szaty, i nawróćcie się do JHWH, swego Boga, gdyż On jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i pełen łaski, i litościwy w obliczu nieszczęścia!14Kto wie, może zawróci i zlituje się, i pozostawi po sobie błogosławieństwo, ofiarę z pokarmów i płynów dla JHWH, waszego Boga?15Zadmijcie w róg na Syjonie! Ogłoście święty post! Zwołajcie zgromadzenie!16Zgromadźcie lud, poświęćcie zebranie, zbierzcie starszych, zgromadźcie dzieci i niemowlęta ssące piersi! Niech pan młody wyjdzie ze swej komnaty, a panna młoda spoza zasłony!17Niech kapłani, słudzy JHWH, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem i powiedzą: Zmiłuj się nad swym ludem, JHWH, i nie wydawaj swego dziedzictwa na hańbę, aby narody nie panowały[12] nad nim! Dlaczego mają mówić wśród ludów: Gdzie jest ich Bóg?
Odpowiedź PANA
18I zapłonął JHWH żarliwością o swą ziemię – i oszczędził swój lud. (Łk 5,32; Łk 15,7)19I odezwał się JHWH, i powiedział do swego ludu: Oto Ja zsyłam wam zboże i moszcz, i oliwę – i nasycicie się tym.[13] I nie wydam was już na hańbę wśród narodów.20I oddalę od was [wroga] z północy, i zapędzę go do ziemi suchej i spustoszonej. Jego oblicze do Morza Wschodniego,[14] a jego tył do Morza Zachodniego.[15] I wzniesie się jego smród,[16] i rozejdzie jego odrażająca woń,[17] ponieważ spotężniał, aby działać.21Nie bój się, ziemio! Ciesz się i wesel, gdyż JHWH spotężniał, by działać!22Nie bójcie się, wy, zwierzęta pól,[18] gdyż zazieleniły się pastwiska stepowe; gdyż drzewo wydaje swój owoc, figowiec i winorośl wydały swą obfitość.23A wy, dzieci Syjonu, radujcie się i weselcie w JHWH, waszym Bogu! Gdyż dał wam[19] nauczyciela ku sprawiedliwości[20] i spuścił wam deszcz jesienny i wiosenny[21] – jak wcześniej.24I klepiska będą pełne ziarna, a prasy opływać będą w moszcz i oliwę.25I wynagrodzę wam lata, które pożarła szarańcza – arba, jelek i chasil, i gazam, moje wielkie wojsko, które wyprawiłem na was.26Wtedy będziecie jeść obficie i nasycicie się, i uwielbicie imię JHWH, waszego Boga, który dokonał z wami cudów – i mój lud nie zazna wstydu na wieki.27I poznacie, że Ja jestem pośród Izraela i że Ja, JHWH, jestem waszym Bogiem i innego nie ma – a mój lud nie zazna wstydu na wieki.