1Wtedy Sofar z Naama odezwał się w te słowa:2Dlatego[1] moje rozterki[2] sprawiają, że odpowiadam, i [czynię to] z powodu pobudzenia we mnie.3Słyszę obraźliwe pouczenie i, według mojego zrozumienia, [mój] duch mi odpowiada.4Czy wiesz[3] o tym, że od zawsze, od umieszczenia człowieka na ziemi,5wiwatowanie bezbożnych trwało krótko, a radość niegodziwego była chwilowa?6Choćby jego wyniosłość dosięgała niebios, a jego głowa dotykała chmury,7ginął na zawsze jak jego odchody,[4] [a] ci, którzy go widywali, pytali: Gdzież on [się podział]?8Ulatuje [taki] jak sen – i już go nie znajdą – i znika jak nocne widziadło.9Ogląda go oko i przestaje, i nie zobaczy go już jego miejsce.10Jego synowie muszą zabiegać o przychylność[5] zubożonych, a jego ręce[6] muszą zwrócić jego bogactwo.11Choć jego kości[7] były pełne młodzieńczości, wraz z nim spoczęła ona w prochu.12Choć zło osładzało mu usta, skrywał je pod swoim językiem,13hołubił je sobie i nie porzucał go, i zatrzymywał na swym podniebieniu,14to chleb w jego wnętrzu bywał zamieniany w żółć żmii w jego trzewiach.15Połknął [taki] bogactwo, ale je zwymiotował, Bóg wyparł je z jego brzucha.16Wessał jad żmii i zabił go język gada.[8]17Nie spojrzy [już z radością] na strumienie, płynące potoki miodu i śmietany.18Musi oddać, co zyskał,[9] nie przełknie tego, nie nacieszy się bogactwem swego handlu.19Bo gnębił, porzucał ubogich, zagarniał dom, a nie budował –20bo nie znał umiaru w swoim wnętrzu, nie dał ujść niczemu, czego pragnął.21Nie było pozostałości po jego posiłku, dlatego nie zachowały się jego dobra.22Mimo obfitości jego dostatku dosięgały go troski, spadała na niego cała moc niedoli.23Gdy będzie napełniał swój brzuch, [Bóg] ześle na niego żar swojego gniewu i spuści [go] na niego [niczym deszcz] w jego wnętrzności.[10]24Gdy będzie uciekał przed bronią żelazną, przeszyje go łuk spiżowy.25Wyciągnie [strzałę] i wyjdzie mu z pleców, i grot[11] z jego żółci – [i] spadną na niego strachy.26Zupełna ciemność zaczajona jest, aby skryć jego skarby, pożre go ogień [przez nikogo] nie rozniecony, pochłonie tego, kto pozostał w jego namiocie.27Niebiosa odsłonią jego winę, a ziemia powstanie przeciw niemu.28Uprowadzi[12] [On] cały dobytek[13] jego domu, rozpłynie się [on] w dniu Jego gniewu.29Taki jest dział, który Bóg przygotowuje człowiekowi bezbożnemu, i [takie jest] dziedzictwo zapowiedziane mu przez Boga.