1Gdy nastał dzień, w którym synowie Boży przyszli, aby stawić się przed JHWH, szatan także przybył wśród nich, aby stawić się przed JHWH.[1]2I powiedział JHWH do szatana: Skąd przybywasz? A szatan odpowiedział JHWH, mówiąc: Z krążenia po ziemi i z przechadzania się po niej.3Wtedy JHWH powiedział do szatana: A czy zwróciłeś uwagę[2] na mojego sługę, Joba? Bo nie ma takiego jak on na ziemi. Człowiek to nienaganny i prawy, bojący się Boga i stroniący od niegodziwości. Nadal trwa[3] w swej nienaganności, a [ty] podburzyłeś Mnie, by go pochłonąć,[4] [jak widać], bez powodu.[5] (1 Kor 10,13)4A szatan odpowiedział JHWH, mówiąc: Skóra za skórę![6] Wszystko, co człowiek ma, odda za swoją duszę.5Lecz wyciągnij tylko swoją rękę i dotknij jego kości i jego ciała, a na pewno będzie złorzeczył Ci w twarz!6Wtedy JHWH powiedział do szatana: Oto jest w twojej mocy,[7] tylko strzeż [się szkodzenia] jego duszy.
Choroba Joba
7Tak odszedł szatan sprzed oblicza JHWH i uderzył Joba złośliwym wrzodem[8] od stóp po czubek głowy.8I wziął sobie skorupę, aby się nią skrobać,[9] i siedział[10] w popiele.[11]
Wyzwanie ze strony żony
9I powiedziała do niego jego żona: Wciąż jeszcze trwasz w swojej nienaganności? Złorzecz Bogu i umrzyj!10I odpowiedział jej: Mówisz jak jedna z tych kobiet nierozumnych.[12] Czy tylko to, co dobre, mamy przyjmować od Boga, a tego, co złe, już nie? W tym wszystkim nie zgrzeszył Job swoimi wargami.
Odwiedziny przyjaciół
11I usłyszeli trzej przyjaciele Joba o całym tym nieszczęściu, które przyszło na niego, i przyszli, każdy ze swej miejscowości: Elifaz[13] z Temanu, Bildad[14] z Szuach i Sofar[15] z Naama. Umówili się razem, aby pójść, wyrazić mu współczucie[16] i pocieszyć go.12A gdy podnieśli z daleka swoje oczy, nie poznali go. I podnieśli swój głos i zapłakali, i rozdarli każdy swą szatę, i rzucali proch ku niebu na swoje głowy.13I siedzieli z nim na ziemi siedem dni i siedem nocy, a żaden nie przemówił do niego ani słowa – gdyż widzieli, że jego ból był bardzo wielki.