Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1I stało się w siódmym miesiącu,[1] że przybył Ismael, syn Netaniasza, syna Eliszamy, z rodu królewskiego, jeden z dostojników królewskich, a z nim dziesięciu ludzi, do Gedaliasza, syna Achikama, do Mispy. I spożywali tam razem, w Mispie, chleb.2Wówczas powstał Ismael, syn Netaniasza, i dziesięciu ludzi, którzy byli z nim, i zamordowali Gedaliasza, syna Achikama, syna Szafana, mieczem – uśmiercili tego, którego król babiloński ustanowił namiestnikiem w [ich] ziemi.3Zamordował też Ismael wszystkich Judejczyków, którzy byli u Gedaliasza w Mispie, i Chaldejczyków, którzy się tam znajdowali.4I stało się następnego dnia po uśmierceniu Gedaliasza, gdy nikt jeszcze [o tym] nie wiedział,5że przybyli ludzie z Sychem, z Szilo i z Samarii[2] – osiemdziesięciu mężczyzn ze zgolonymi brodami i w podartych szatach, z ciętymi ranami, z ofiarami z pokarmów i kadzidłami w swym ręku, aby je złożyć w domu JHWH.6I wyszedł Ismael, syn Netaniasza, z Mispy, aby ich spotkać, krocząc ciężko i płacząc. I stało się, gdy ich spotkał, że powiedział do nich: Chodźcie do Gedaliasza, syna Achikama!7I stało się, gdy weszli w środek miasta, że pozabijał ich Ismael, syn Netaniasza, [i powrzucał] do cysterny – on i ludzie, którzy z nim byli.8Ale znalazło się wśród nich dziesięciu ludzi, którzy powiedzieli do Ismaela: Nie pozbawiaj nas życia, gdyż mamy ukryte skarby w polu: pszenicę, jęczmień, oliwę i miód. Wstrzymał się więc i nie uśmiercił ich pośród ich braci.9A cysterna, do której Ismael wrzucił wszystkie zwłoki mężczyzn, których zamordował z powodu Gedaliasza,[3] była tą samą, którą zrobił król Asa pod naporem Baszy, króla Izraela – ją napełnił Ismael, syn Netaniasza, przebitymi.10I uprowadził Ismael całą resztę ludu, który był w Mispie, córki króla[4] i całą ludność pozostałą w Mispie, nad którą Nebuzaradan, naczelnik straży przybocznej, ustanowił Gedaliasza, syna Achikama – ich uprowadził Ismael, syn Netaniasza, i wyruszył, aby przyjść do synów Ammona.
Porażka Ismaela
11I usłyszał Jochanan, syn Kareacha, i wszyscy książęta wojsk, którzy z nim byli, o całej niegodziwości, której dopuścił się Ismael, syn Netaniasza.12Wzięli więc wszystkich ludzi i wyruszyli, aby walczyć z Ismaelem, synem Netaniasza, i dosięgli go u wielkich wód, które są w Gibeonie.[5]13A gdy cały lud, który był z Ismaelem, zobaczył Jochanana, syna Kareacha, i wszystkich książąt wojsk, którzy z nim byli, ucieszył się.14I odwrócili się – cały lud, który Ismael uprowadził z Mispy – zawrócili i poszli do Jochanana, syna Kareacha.15A Ismael, syn Netaniasza, zbiegł wraz z ośmioma ludźmi przed Jochananem i poszedł do synów Ammona.
Ucieczka do Egiptu
16I wziął Jochanan, syn Kareacha, i wszyscy książęta wojsk, którzy z nim byli, całą resztę ludności, którą zawrócił [on] od Ismaela, syna Netaniasza – [a zabraną wcześniej] z Mispy po zamordowaniu Gedaliasza, syna Achikama – mężczyzn, wojowników i kobiety, i dzieci,[6] i eunuchów, których sprowadził z Gibeonu[7] –17i wyruszyli, i zatrzymali się w gospodzie Kimhama,[8] która jest w pobliżu Betlejem, by udać się i przybyć do Egiptu18sprzed oblicza Chaldejczyków, ponieważ obawiali się ich dlatego, że Ismael, syn Netaniasza, zamordował Gedaliasza, syna Achikama, którego król Babilonu ustanowił namiestnikiem w [ich] ziemi.