Jakuba 5

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Chodźcie teraz [wy], bogaci. Zapłaczcie, lamentując nad swymi nadchodzącymi nieszczęściami. (Iz 13,6; Ez 30,2; Łk 6,24; 1 Tm 6,9; Jk 2,6; Jk 4,9)2 Wasze bogactwo zbutwiało, a wasze szaty zostały zżarte przez mole. (Job 13,28; Ps 39,12; Przyp 11,28; Iz 50,9; Iz 51,8; Mt 6,19)3 Wasze złoto i srebro zaśniedziało, a ich śniedź[1] będzie świadectwem przeciw wam i strawi wasze ciała jak ogień. Nagromadziliście skarbów w dniach ostatecznych. (Ps 21,10; Łk 12,21; Jk 3,8)4 Oto zapłata robotników, którzy zżęli wasze pola, zatrzymana przez was, krzyczy, a wołania żniwiarzy dotarły do uszu Pana Zastępów.[2] (Rdz 4,10; Kpł 19,13; Pwt 24,15; Ps 18,7; Jer 22,13; Ml 3,5)5 Dogadzaliście sobie na ziemi i używaliście, utuczyliście wasze serca na dzień rzezi. (Jer 12,3; Jer 25,34; Ez 16,49; Am 6,1; Łk 16,19; 1 Tm 5,6; 2 P 2,13)6 Skazaliście, zamordowaliście sprawiedliwego; nie opiera się wam.7 Bądźcie zatem cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana.[3] Oto rolnik oczekuje cennego plonu ziemi, cierpliwie czekając na niego, aż przyjmie wczesny i późny deszcz.[4] (Pwt 11,14; Jer 5,24; Jl 2,23; Za 10,1; Jan 21,22; 1 Kor 1,7; 1 Kor 11,26; Ga 6,9; 1 Tes 2,19; Tt 2,13; Hbr 10,36)8 Bądźcie cierpliwi i wy, umocnijcie swoje serca, gdyż przyjście Pana jest bliskie. (Rz 13,11; Flp 4,5; 1 Tes 3,13; Hbr 10,25; 1 P 4,7; Ap 22,12; Ap 22,20)9 Nie narzekajcie,[5] bracia, jedni na drugich, abyście nie zostali osądzeni; oto Sędzia stanął u drzwi. (Mt 24,33; Mk 13,29; Jan 5,22; Dz 10,42; Dz 17,31; 1 Kor 4,5; 2 Tm 4,1; Jk 3,1; Jk 4,11; Jk 4,12; Jk 5,12; 1 P 4,5)10 Za przykład niedoli i cierpliwości bierzcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imieniu Pana. (Jer 11,21; Jer 14,15; Jer 26,9; Jer 26,20; Jer 44,16; Mt 5,12; Mt 23,34; Dz 7,52)11 Oto za szczęśliwych uważamy tych, którzy wytrwali. Słyszeliście o wytrwałości Joba i zobaczyliście zakończenie[6] Pana, że Pan jest bardzo litościwy i miłosierny.[7] (Wj 34,6; Neh 9,17; Job 1,20; Job 2,10; Job 42,10; Job 42,12; Ps 86,15; Ps 102,13; Ps 103,8; Ps 111,4; Dn 12,12; Jl 2,13; Jon 4,2; Mt 5,10; Łk 6,36; Hbr 10,36; Jk 1,12)12 A przede wszystkim, moi bracia, nie przysięgajcie[8] ani na niebo, ani na ziemię, ani nie składajcie żadnej innej przysięgi;[9] ale niech wasze: tak, będzie: tak, a wasze: nie, niech będzie: nie, abyście nie popadli pod sąd. (Mt 5,34)13 Cierpi ktoś między wami? Niech się modli. Cieszy się ktoś? Niech śpiewa pieśni.[10] (Ps 50,15; 1 Kor 14,15; 1 Kor 14,26; Ef 5,19; Kol 3,16)14 Niedomaga ktoś między wami? Niech przywoła prezbiterów zgromadzenia i niech się pomodlą nad nim wraz z namaszczeniem go oliwą w imieniu Pańskim. (Wj 30,25; Wj 30,30; Ps 23,5; Mt 18,17; Mk 6,13; Mk 16,17; Łk 10,17; Łk 10,34; Jan 14,13; Jan 15,16; Jan 16,23; Jan 16,26; Dz 8,1; Dz 11,30; Dz 13,1; Dz 14,23; Dz 15,2; Dz 15,6; Dz 15,22; Dz 16,18; Dz 20,17; Dz 20,28; Rz 16,1; Rz 16,4; 1 Kor 14,34; 1 Tm 3,15; 1 Tm 5,17; Tt 1,5; 1 P 5,1; 1 J 2,20; 1 J 2,27; Ap 1,11; Ap 1,20)15 A modlitwa wiary uratuje chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. (Iz 33,24; Mk 16,18; Łk 5,20; Jk 1,6)16 Wyznawajcie zatem grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście w ten sposób byli uleczeni. Wiele może usilna[11] modlitwa sprawiedliwego. (Rdz 20,17; 1 Krl 13,6; 2 Krl 20,2; Job 42,8; Przyp 15,29; Mt 3,6; Dz 12,5; Dz 19,18; 1 Kor 12,9; Ef 6,18; Hbr 12,13; 1 J 1,9)17 Eliasz był człowiekiem podobnym do nas[12] i modlił się usilnie,[13] żeby nie spadł deszcz; i nie padało na ziemi przez trzy lata i sześć miesięcy. (1 Krl 17,1; Łk 4,25; Dz 14,15)18 Potem znów się pomodlił i niebo dało deszcz, a ziemia wydała swój plon. (1 Krl 18,42)19 Bracia moi, gdyby ktoś spośród was zboczył od prawdy, a ktoś go nawrócił, (Przyp 21,16; Ml 2,6; Łk 1,16; Ga 6,1)20 niech wie, że ten, kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, uratuje jego duszę od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów.[14] (Ps 51,15; Przyp 10,12; Rz 11,14; 1 Kor 13,7; 1 Tm 4,16; 1 P 4,8)

Jakuba 5

Słowo Życia

od Biblica
1 Teraz posłuchajcie wy, nieuczciwi bogacze: Nadchodzi dla was czas płaczu i nieszczęścia.2 Wasze bogactwo traci wartość, a wasze drogie ubrania zjadają mole.3 Wasze srebro i złoto pokrywa się śniedzią, która będzie dowodem przeciwko wam i będzie was palić jak ogień. Zgromadziliście bogactwo, ale czas tego świata się kończy.4 Pieniądze, których nie zapłaciliście robotnikom pracującym na waszych polach, są teraz dowodem przeciwko wam. Pan w niebie usłyszał bowiem ich rozpaczliwe wołanie o pomoc.5 Żyliście tu na ziemi w dobrobycie i luksusie. Teraz jednak jesteście jak utuczone zwierzęta, prowadzone na ubój.6 Skazaliście i zabiliście prawych ludzi, którzy nie byli nawet w stanie się bronić.7 Przyjaciele, bądźcie cierpliwi, oczekując powrotu naszego Pana. Rolnik musi cierpliwie czekać na swe cenne plony, aż nadejdzie pora żniw.8 Bądźcie więc i wy cierpliwi. Nabierzcie odwagi, bo czas nadejścia Pana jest już bliski.9 Nie narzekajcie też jedni na drugich, bo zostaniecie za to osądzeni. Sędzia stoi już przed drzwiami!10 Niech dawni prorocy, którzy przemawiali w imieniu Pana, będą dla was wzorem wytrwałości i cierpliwości.11 Uważamy przecież za szczęśliwych tych, którzy wytrwali w cierpieniach. Słyszeliście o wytrwałości Hioba i wiecie, jak Pan uwolnił go w końcu od cierpienia. On jest bowiem pełen współczucia i miłości.12 Moi przyjaciele, chciałbym dać wam jeszcze jedną, bardzo ważną radę: Nie przysięgajcie—ani na niebo, ani na ziemię, ani na cokolwiek innego. Mówcie po prostu „tak” lub „nie”, abyście nie zgrzeszyli i nie zostali ukarani przez Boga.13 Jeśli ktoś z was cierpi, niech się modli. Jeśli ktoś jest pełen radości, niech uwielbia Pana, śpiewając Mu pieśni.14 Jeśli ktoś choruje, niech wezwie starszych kościoła, aby się za niego modlili, namaszczając go olejem w imieniu Pana.15 Ich modlitwa, wypowiedziana z wiarą, uleczy chorego i Pan przywróci mu zdrowie. A jeśli chory zgrzeszył, Bóg mu przebaczy.16 Wyznawajcie jedni drugim swoje grzechy i módlcie się za siebie, abyście byli uzdrowieni. Modlitwa prawego człowieka ma bowiem wielką moc.17 Eliasz, mimo że był zwykłym człowiekiem, modlił się, aby nie padało. I został wysłuchany: przez trzy i pół roku nie było deszczu!18 Potem modlił się o deszcz i znów Bóg wysłuchał jego modlitwy: zaczęło padać i ziemia wydała plony.19-20 Moi przyjaciele, jeśli ktoś z was zabłądzi i zejdzie z drogi prawdy, pomóżcie mu wrócić do Boga! Czyniąc to, uratujecie go od śmierci i przyczynicie się do przebaczenia wielu jego grzechów.