Izajasza 6,9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Posłanie Izajasza

1 W roku śmierci króla Uzjasza^[1] widziałem Pana siedzącego na tronie wysokim i wyniosłym, a brzeg Jego szaty wypełniał świątynię. (2 Krn 26,1; Iz 52,13; Iz 57,15; Hbr 9,24; Ap 4,1)

2 Krn 26,1Iz 52,13Iz 57,15Hbr 9,24Ap 4,1

2 Ponad Nim stały serafy.^[2] Każdy z nich miał po sześć skrzydeł:^[3] dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma zakrywał swoje nogi, a na dwóch latał. (Lb 21,6; Pwt 8,15; Iz 14,29; Iz 30,6)

Lb 21,6Pwt 8,15Iz 14,29Iz 30,6

3 I wołał jeden do drugiego:^[4] Święty, Święty, Święty^[5] jest JHWH Zastępów! Pełna jest cała ziemia Jego chwały! (Wj 16,7; Wj 16,10; Wj 40,34; Lb 14,21; 1 Krl 8,11; Ps 72,19; Iz 1,4; Iz 11,9; Iz 11,10; Iz 35,2; Iz 40,5; Iz 58,8; Iz 59,19; Iz 60,1; Iz 66,18; Ha 2,14; Ap 4,8)

Wj 16,7Wj 16,10Wj 40,34Lb 14,211 Krl 8,11Ps 72,19Iz 1,4Iz 11,9Iz 11,10Iz 35,2Iz 40,5Iz 58,8Iz 59,19Iz 60,1Iz 66,18Ha 2,14Ap 4,8

4 Na ten potężny głos zatrzęsły się progi w posadach, a dom napełnił się dymem. 5 I powiedziałem: Biada mi! Zginąłem!^[6] Bo jestem ja człowiekiem nieczystych warg i mieszkam ja pośród ludu nieczystych warg, a moje oczy widziały Króla, JHWH Zastępów. (Rdz 32,30; Wj 33,20; Iz 33,14) 6 I przyleciał do mnie jeden z serafów, a w ręku miał rozżarzony węgielek, który szczypcami zabrał z ołtarza, (Kpł 1,4) 7 i dotknął mych ust i powiedział: Oto dotknęło to twoich warg i usunięta jest twoja wina, a twój grzech jest zakryty. 8 I usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo poślę? I kto nam^[7] pójdzie? I odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie! 9 I powiedział: Idź i mów do tego ludu: Słuchajcie uważnie, lecz nie rozumiejcie, i patrzcie uważnie, lecz nie poznawajcie! 10 Znieczul^[8] serce tego ludu, obciąż jego uszy, zasmaruj jego oczy,^[9] by nie widział swymi oczami i nie słyszał uszami, i swym sercem^[10] nie pojął, nie zawrócił i nie ozdrowiał! (Ps 81,12; Iz 3,9; Iz 29,9; Mt 13,14; Jan 12,39; Dz 28,25; Rz 11,7; 1 P 2,8)

Ps 81,12Iz 3,9Iz 29,9Mt 13,14Jan 12,39Dz 28,25Rz 11,71 P 2,8

11 I powiedziałem: Do kiedy, Panie? I odpowiedział: Dopóki nie opustoszeją miasta pozbawione mieszkańców, domy pozbawione ludzi, a kraj nie będzie pustkowiem. 12 I JHWH usunie ludzi daleko, i wielką pustką^[11] zionąć będzie z tej ziemi. 13 I choć zostałaby w niej jedna dziesiąta, i wróciła – to ulegnie^[12] zniszczeniu^[13] jak terebint lub jak dąb, z którego przy ścięciu został tylko pień.^[14] Świętym nasieniem jest jego pień.^[15]