Izajasza 42 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń o Słudze PANA Pieśń pierwsza

1 Oto^[1] mój sługa, popieram Go, mój wybrany,^[2] rozkosz mojej duszy. Złożyłem na Nim mego Ducha, On nada narodom prawo.^[3] (Mt 3,17; Mt 12,18; Mt 17,5; Mk 1,11; Łk 3,22; Łk 9,35)

Mt 3,17Mt 12,18Mt 17,5Mk 1,11Łk 3,22Łk 9,35

2 Nie będzie krzyczał,^[4] nie będzie się unosił, nie da słyszeć na ulicach swego głosu.^[5] 3 Trzciny nadłamanej nie dołamie, lnu tlącego się nie dogasi,^[6] w [imię] prawdy^[7] nada prawo. 4 Nie ustanie, nie dozna załamania, dopóki nie utrwali na ziemi prawa^[8] – a Jego nauki wyczekują wyspy.^[9] 5 Tak mówi Bóg, JHWH,^[10] który stworzył niebiosa i rozpostarł je, rozciągnął ziemię wraz z jej płodami, daje na niej ludziom tchnienie i ducha tym, którzy po niej chodzą. (Dz 17,24) 6 Ja, JHWH,^[11] powołałem Cię w sprawiedliwości i ująłem Cię za rękę, strzegę Cię i wyznaczam Cię do przymierza z ludem, na światło dla narodów, (Łk 2,32; Dz 13,47; Dz 26,18; Dz 26,23)

Łk 2,32Dz 13,47Dz 26,18Dz 26,23

7 abyś otworzył oczy niewidzącym, wyprowadził więźniów z zamknięcia, z więzienia tych, którzy siedzą w ciemności. 8 Ja, JHWH, takie jest moje imię, mojej chwały nie oddam nikomu ani mojej czci bożyszczom. 9 Rzeczy [zapowiedziane] dawniej – oto nadeszły, a [teraz] ogłaszam Ja nowe;^[12] zanim wykiełkują, dam wam o nich usłyszeć.

Pieśń chwały i nadziei

10 Śpiewajcie JHWH pieśń nową, psalm ku Jego czci – z krańców ziemi! Wy, płynący morzem, i to, co je napełnia, wyspy^[13] i ich mieszkańcy. (Ap 5,9; Ap 14,3) 11 Niech zawołają^[14] pustynia i jej miasta, osady zamieszkane przez Kedar!^[15] Niech wykrzykną mieszkańcy Seli,^[16] ze szczytu gór^[17] niech głośno zawołają!^[18] 12 Niech przyznają JHWH chwałę i niech ogłaszają Jego cześć na wyspach!^[19] (1 P 2,9) 13 JHWH wyrusza jak bohater, niczym waleczny rycerz budzi zapał. Rzuca zew^[20] – tak! Grzmi [potężnie], nad swymi wrogami dowodzi przewagi!

Zapowiedź nowych dzieł

14 Milczałem^[21] od wieków, byłem cicho, wstrzymywałem się. [Lecz teraz] jak rodząca zacznę jęczeć, stękać oraz wzdychać!^[22] (Łk 12,50) 15 Spustoszę^[23] góry i pagórki, wszelką ich zieleń wysuszę, zamienię rzeki w mierzeje^[24] i mokradła osuszę. 16 I poprowadzę niewidomych drogą, której nie znali, sprawię, że pójdą nieznanymi sobie ścieżkami, ciemne miejsce^[25] zamienię^[26] przed nimi w światło, wyboje w równinę – to są te rzeczy. Dokonam ich i od nich nie odstąpię. 17 Odwrócą się tyłem, okryją się wstydem ci, którzy ufają bóstwu, ci, którzy mówią do odlewu: Wy jesteście naszymi bogami.

Upomnienie nieposłusznego ludu

18 Słuchajcie, wy głusi! A wy, ślepi, przejrzyjcie, aby widzieć! 19 Kto jest ślepy, jeśli nie mój sługa, i głuchy jak mój posłaniec, którego posyłam? Kto jest ślepy jak Mnie poświęcony^[27] i ślepy jak sługa JHWH? 20 Widziałeś^[28] wiele, lecz [na to] nie zważałeś, otwarte^[29] ma uszy, ale nie słucha. 21 Zapragnął JHWH z powodu swej sprawiedliwości uczynić swe^[30] Prawo wielkim i sławnym. 22 Lecz to jest lud złupiony i ograbiony, wszyscy oni popętani w lochach^[31] i pozamykani w więzieniach, [wystawieni] na łup – i nie ma, kto by ratował, [na] grabież^[32] – i nikt nie mówi: Oddaj! 23 Kto między wami tego słucha? Zważa i słucha – na przyszłość? 24 Kto wydał Jakuba grabieżcy,^[33] a Izraela łupieżcom? Czy nie JHWH? Przeciw Niemu zgrzeszyliśmy. Nie chcieli chodzenia^[34] Jego drogami i nie byli posłuszni Jego Prawu. 25 I wylał na niego żar swojego gniewu i okrucieństwo^[35] wojny – rozgorzała wokół niego, lecz [tego] nie pojął, pożerała go, lecz nie brał sobie [tego] do serca.