1Zbliżcie się,[1] narody, by słuchać, i wy, ludy, zwróćcie uwagę! Niech słucha ziemia i to, co ją wypełnia, świat i wszystko, co z niego wyrasta!2Gdyż [wezbrał] w JHWH gniew na wszystkie narody i oburzenie na każdy ich zastęp,[2] obłożył je klątwą,[3] wydał je na rzeź.[4]3Ich przebici będą porzuceni, a z ich trupów będzie unosił się smród[5] i góry rozmiękną od ich krwi.4I zniszczeje każdy zastęp niebios,[6] i niebiosa będą zwinięte jak zwój, i każdy ich zastęp opadnie, jak opada liść z winorośli[7] – i jak przy opadaniu z figowca. (Ap 6,13; Ap 20,12)5Gdyż nabrzmiał[8] mój miecz na niebiosach. Oto spada na Edom i na lud pod mą klątwą – na sąd.6Miecz JHWH napełnia krwią, pokryty jest tłuszczem, krwią jagniąt i kozłów, tłuszczem nerek baranów, gdyż krwawą ofiarę ma JHWH w Bosra i wielką rzeź w ziemi Edomu.7I padną wraz z nimi bawoły i cielęta z bykami; ich ziemia nabrzmieje[9] od krwi, a ich proch będzie przesycony tłuszczem.8Bo jest to dzień pomsty JHWH, rok odpłaty za spór z Syjonem. (2 Tes 1,6; Ap 22,12)9I potoki [Edomu] zamienią się w smołę, a jego pył w siarkę, i jego ziemia będzie rozpaloną smołą.10Ani w nocy, ani w dzień nie przygaśnie,[10] na wieki wznosić się będzie jej dym, z pokolenia w pokolenie będzie wyschła, po wiek wieków bez przechodnia. (Ap 14,11; Ap 19,3)11Puszczyk[11] i jeż[12] ją posiądzie, a sowa[13] i kruk[14] będą w niej mieszkać – i rozciągnie nad nią sznur spustoszenia i wagę pustki.12Jej wybitni? Nie będzie się tam obwoływać królestwa, wszyscy jej książęta będą niczym.13Jego pałace porosną cierniem, pokrzywy i osty będą w ich zamkach – i będzie mieszkaniem szakali oraz siedzibą strusic.14Wyjce[15] napotkają hieny,[16] kozły[17] będą się nawoływać, tak, tam zadomowi się lilit[18] i [tam] znajdzie sobie schronienie.15Tam zagnieździ się sowa[19] i zniesie [jaja], wysiedzi je i zbierze [młode] w swym cieniu, tak, tam zbiorą się kanie,[20] każda ze swą towarzyszką.16Odwołajcie się do księgi JHWH i czytajcie: Ani jedna z tych[21] [mów][22] nie przepadnie, żadna nie będzie bez drugiej, gdyż ustami[23] On rozkazał i Jego Duch – On je zgromadził.17On też rzucił dla nich los i Jego ręka podzieliła im to sznurem, na wieki będą ją posiadać, z pokolenia w pokolenie będą w niej mieszkać.