1Główną zaś myślą [naszych] wywodów [jest to], że mamy takiego Arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu na niebiosach (Mt 22,44; Mk 16,19; Dz 2,34; Ef 1,20; Kol 3,1; Hbr 1,3; Hbr 1,13; Hbr 2,17; Hbr 3,1; Hbr 4,14; Hbr 6,20; Hbr 7,26; Hbr 9,11; Hbr 10,12; Hbr 12,2)2jako sługa[1] świątyni i prawdziwego przybytku, który wzniósł Pan, a nie człowiek.[2] (Hbr 8,1; Hbr 8,5; Hbr 9,11; Hbr 9,24)3Każdy bowiem arcykapłan jest ustanawiany, aby składać dary i ofiary; stąd wynika potrzeba, aby i Ten miał coś, co mógłby ofiarować. (Ef 5,2; Hbr 5,1; Hbr 9,14)4Otóż gdyby był na ziemi, nie byłby kapłanem, ponieważ są tu tacy, którzy składają[3] dary według Prawa;5służą oni w odbiciu i cieniu [świątyni] niebieskiej, takie bowiem polecenie otrzymał Mojżesz, gdy miał postawić przybytek: Dopilnuj – jak powiedziano – abyś wykonał wszystko według wzoru, który ci ukazano na górze.[4] (Dz 7,44; Rz 5,1; Kol 2,17; Hbr 9,23; Hbr 10,1)6Teraz zaś przyjął o tyle wspanialszą służbę, o ile lepszego przymierza jest pośrednikiem – takiego, które zostało uprawomocnione na lepszych obietnicach.[5] (Łk 22,20; 1 Kor 11,25; Ga 3,20; Hbr 7,22; Hbr 8,8; Hbr 8,10; Hbr 9,15; Hbr 12,24)
Wyższość Nowego Przymierza nad Starym
7Gdyby bowiem to pierwsze było bez wad, nie szukano by miejsca na drugie.[6] (Rz 8,2; 2 Kor 3,3; Ga 2,21; Ga 3,26; Ef 2,8; Flp 3,13; Hbr 7,12; Hbr 7,18; Hbr 8,6; Hbr 8,10; Hbr 8,11; Hbr 8,12; Hbr 9,1; 1 J 2,27)8Gani ich bowiem, mówiąc: Oto idą dni, mówi Pan, gdy ustanowię[7] z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze.9Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej; ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, Ja także ich zlekceważyłem, mówi Pan.10Lecz takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po tych dniach, mówi Pan: Moje prawa włożę w ich umysły i wypiszę je na ich sercach, i będę im Bogiem, a oni będą mi ludem. (Hbr 10,16)11I nikt nie będzie pouczał swego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana – ponieważ wszyscy znać mnie będą, od najmniejszego do największego z nich, (1 J 2,27)12gdyż będę miłosierny dla ich nieprawości i już nawet nie wspomnę ich grzechów. (Hbr 10,17)13W stwierdzeniu: nowe, pierwsze uznaje za przedawnione; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zaniku. (Łk 22,20; Rz 10,4; 1 Kor 11,25; 2 Kor 3,6; Hbr 7,12; Hbr 7,18; Hbr 9,15; Hbr 12,24; Ap 21,5)
1Można więc powiedzieć, że mamy najwyższego kapłana, który jest w niebie i zasiada po prawej stronie Boga.2Jego służba odbywa się w niebiańskiej świątyni—jedynej prawdziwej, zbudowanej nie przez ludzi, ale przez samego Pana.3Do zadań każdego najwyższego kapłana należy składanie darów i ofiar. Dlatego również Chrystus musiał złożyć swoją ofiarę.4Gdyby pełnił służbę na ziemi, nie mógłby być kapłanem. Tu bowiem składaniem ofiar zajmują się ci, którzy zostali do tego powołani zgodnie z Prawem Mojżesza.5Oni jednak służą w świątyni, która jest tylko niedokładną kopią tej prawdziwej w niebie. To o niej mówił Bóg, gdy nakazał Mojżeszowi zbudować świątynię: „Staraj się zrobić wszystko według wzoru, jaki zobaczyłeś na górze Synaj”.6Chrystusowi została jednak powierzona o wiele ważniejsza służba. Jest On bowiem pośrednikiem o wiele ważniejszego przymierza, opartego na obietnicach samego Boga!7Gdyby pierwsze przymierze było doskonałe, nie byłoby przecież potrzeby zawierania nowego.8Sam Bóg, wykazując niedoskonałość poprzedniego przymierza, powiedział jednak: „Nadchodzi dzień—mówi Pan —gdy zawrę nowe przymierze z mieszkańcami Izraela i Judy.9Będzie to przymierze inne od tego, które zawarłem z ich przodkami, biorąc ich za rękę i wyprowadzając z Egiptu. Nie dotrzymali oni warunków tamtego przymierza, więc i Ja się od nich odwróciłem—mówi Pan.10Wkrótce jednak—mówi Pan —zawrę z ludem Izraela nowe przymierze. Moje prawa włożę w ich umysły i zapiszę je w ich sercach. Wtedy będę ich Bogiem, a oni moim ludem.11I nikt nie będzie musiał nikogo uczyć, mówiąc: ‚Powinieneś poznać Pana’ —bo wszyscy będą Mnie znać, zarówno mali, jak i wielcy.12Wówczas przebaczę im ich złe czyny i nigdy nie będę pamiętał o ich grzechach”.13Bóg, mówiąc o nowym przymierzu, uznał poprzednie przymierze za przestarzałe. A to, co stare i nieaktualne, jest już niepotrzebne.