1W związku z tym król Dariusz wydał rozkaz i przeszukano dom ksiąg, w którym przechowywano skarby tam w Babilonie.2I znaleziono w Achmecie,[1] w twierdzy leżącej w prowincji medyjskiej, pewien zwój, a w nim tak było napisane: Przypomnienie:[2]3W pierwszym roku [panowania] króla Cyrusa. Król Cyrus wydał dekret: Dom Boży w Jerozolimie: Dom ten ma być odbudowany na miejscu, gdzie składano ofiary.[3] Niech też zostaną położone fundamenty[4] [trzydziestu łokci ich][5] wysokości, sześćdziesięciu łokci [długości] i sześćdziesięciu łokci ich szerokości,[6]4z trzech warstw kamienia obrabianego[7] i z jednej warstwy drewna, a koszt ma być pokryty z domu króla.5Również złote i srebrne naczynia domu Bożego, które Nebukadnesar zabrał z przybytku w Jerozolimie i sprowadził do Babilonu, mają być zwrócone i mają pójść do przybytku w Jerozolimie, na swoje miejsce, i złożysz je w domu Bożym.6Dlatego [ty], Tattenaju, namiestniku Zarzecza, i [ty], Szetar-Boznaju, wraz z waszymi towarzyszami, urzędnikami z Zarzecza, trzymajcie się stamtąd z dala.7Zostawcie [w spokoju] pracę nad tym domem Bożym.[8] Niech namiestnik Judei i starsi judejscy odbudują ten dom Boży na dawnym miejscu.8Ode mnie też wychodzi rozkaz, co macie zrobić w związku z tymi starszymi judejskimi [w sprawie] budowy tego domu Bożego: z dochodów królewskich, [z] daniny Zarzecza, niezwłocznie wydatek ma być pokryty tym ludziom, aby [pracy] nie wstrzymać.9Czego natomiast potrzeba: cielców i baranów, i jagniąt na ofiary całopalne dla Boga niebios, pszenicy, soli, wina i oliwy, według słów kapłanów z Jerozolimy, niech będzie im dawane dzień w dzień bez zaniedbania,10aby mogli składać wonności[9] Bogu niebios i zanosić modły za życie króla i jego synów.11Ponadto ode mnie wychodzi rozkaz, że każdy człowiek, który zmieni to zarządzenie, to zostanie wyrwana z jego domu belka, a [on] podniesiony ma być ukarany na niej,[10] jego dom natomiast ma być za to zamieniony w kupę gruzu.[11]12A Bóg, który uczynił tam mieszkanie dla swojego imienia, niech powali każdego króla i lud, który wyciągnąłby swą rękę, aby zmienić [to zarządzenie] i zburzyć ten dom Boży, który jest w Jerozolimie. Ja, Dariusz, wydałem ten rozkaz, który należy dokładnie wykonać.
Świątynia: koniec odbudowy, poświęcenie i pierwsze święta
13W związku z tym Tattenaj, namiestnik Zarzecza, i Szetar-Boznaj oraz ich towarzysze, ponieważ to zostało przysłane przez króla Dariusza, dokładnie według tego postąpili.14A starsi judejscy budowali i wiodło im się pomyślnie[12] zgodnie z proroctwem Aggeusza, proroka, i Zachariasza, syna Iddo – i ukończyli budowę według rozkazu Boga Izraela oraz postanowienia Cyrusa i Dariusza, i Artachszasta, królów perskich.15I ukończony został ten dom trzeciego dnia miesiąca Adar, w szóstym roku panowania króla Dariusza.[13]16Wtedy synowie Izraela, kapłani i Lewici oraz pozostali [dawni] wygnańcy z radością dokonali poświęcenia[14] tego domu Bożego.17I złożyli na ofiarę przy poświęceniu tego domu Bożego sto cielców, dwieście baranów, czterysta jagniąt, a jako ofiarę za grzech za całego Izraela dwanaście kozłów, według liczby plemion Izraela.18Potem wyznaczyli kapłanów w grupach i Lewitów w oddziałach do służby Bogu w Jerozolimie, jak napisano w księdze Mojżesza.[15]19I urządzili [dawni] wygnańcy Paschę czternastego dnia pierwszego miesiąca,20gdyż oczyścili się kapłani i Lewici, wszyscy jak jeden mąż byli czyści. I zabili [baranka] paschalnego za wszystkich [dawnych] wygnańców oraz za swoich braci kapłanów i za samych siebie.21Spożywali[16] [go] natomiast synowie Izraela, którzy powrócili z wygnania, oraz każdy, kto odłączył się od nieczystości narodów w tej ziemi [i przystał] do nich, aby szukać JHWH, Boga Izraela.[17]22Przez siedem dni obchodzili też z radością Święto Przaśników, gdyż rozradował ich JHWH i zwrócił ku nim serce króla asyryjskiego,[18] aby wspierał ich ręce przy pracy nad domem Boga – Boga Izraela.