1A w dwunastym miesiącu, to jest w miesiącu Adar, trzynastego dnia tegoż [miesiąca], gdy rozkaz królewski i jego ustawa miały być wykonane, w dniu, gdy wrogowie Żydów mieli nadzieję zdobyć przewagę nad nimi, nastąpiła taka zmiana, że Żydzi zdobyli przewagę nad tymi, którzy ich nienawidzili.2Żydzi zebrali się po swych miastach, we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, aby wyciągnąć rękę na szukających ich zguby. I nikt nie ostał się przed ich obliczem, gdyż strach przed nimi padł na wszystkie ludy.3I wszyscy książęta prowincji i satrapowie, namiestnicy i wykonujący pracę dla króla popierali Żydów, gdyż padł na nich strach przed Mordochajem.4Mordochaj bowiem stał się wielki w domu królewskim, a wieść o nim rozeszła się po wszystkich prowincjach, że ten człowiek, Mordochaj, jest coraz ważniejszy.5I uderzyli Żydzi we wszystkich swoich wrogów uderzeniem miecza, rzezią i zagładą, i postępowali z tymi, którzy ich nienawidzą, według swojej woli.6A na zamku w Suzie wycięli Żydzi i wygubili pięciuset mężczyzn.7A Parszandatę, Dalfona, Aspatę,8Poratę, Adalię, Aridatę,9Parmasztę, Arisaja, Aridaja i Wajzatę –10dziesięciu synów Hamana, syna Hamedaty, gnębiciela Żydów, zabili, lecz po ich mienie nie wyciągnęli swej ręki.11W tym też dniu dotarła [wieść o] liczbie zabitych na zamku w Suzie przed oblicze króla.12I powiedział król do królowej Estery: Na zamku w Suzie Żydzi zabili i wygubili pięciuset mężczyzn oraz dziesięciu synów Hamana. A co uczynili w pozostałych prowincjach królewskich? I jaka jest twoja prośba? Stanie się jej zadość. Jakie masz jeszcze życzenie, a zostanie spełnione.13I powiedziała Estera: Jeśli król uzna to za dobre, niech również jutro będzie dane Żydom będącym w Suzie postąpić według dzisiejszej ustawy, i niech dziesięciu synów Hamana powieszą na szubienicy.14I powiedział król, aby tak się stało. I wydano zarządzenie w Suzie, a dziesięciu synów Hamana powiesili.15Zgromadzili się więc Żydzi, którzy byli w Suzie, również w czternastym dniu miesiąca Adar, i zabili w Suzie trzystu mężczyzn, ale po ich mienie nie wyciągnęli swej ręki.16Pozostali zaś Żydzi, którzy byli po prowincjach królewskich, zebrali się, aby stanąć w obronie swej duszy i odetchnąć od swoich wrogów, i zabili z tych, którzy ich nienawidzili, siedemdziesiąt pięć tysięcy,[1] ale po ich mienie nie wyciągnęli swojej ręki –17w dniu trzynastym miesiąca Adar; czternastego zaś dnia odpoczęli i uczynili go dniem ucztowania i radości.18Ale Żydzi, którzy byli w Suzie, zebrali się w dniu trzynastym tego [miesiąca] i w czternastym tegoż [miesiąca], a odpoczęli w dniu piętnastym tegoż [miesiąca] i uczynili go dniem ucztowania i radości.19Dlatego Żydzi wiejscy, mieszkańcy miast nieobwarowanych, obchodzą czternasty dzień miesiąca Adar jako dzień radości i ucztowania, i jako dzień szczęśliwy, [dzień] posyłania sobie nawzajem upominków żywnościowych.
Ustanowienie świąt Purim
20A Mordochaj spisał wszystkie te wydarzenia i rozesłał listy do wszystkich Żydów, którzy są we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, bliskich i dalekich,21aby nałożyć na nich [obowiązek] czynienia dnia czternastego miesiąca Adar i dnia piętnastego tegoż [miesiąca] – rokrocznie –22dniami, w których Żydzi odetchnęli od swoich wrogów, i miesiącem, w którym smutek zamienił im się w radość, a żałoba w dzień szczęścia, aby uczynili je dniami ucztowania i radości, i posyłania sobie nawzajem upominków żywnościowych i darów dla ubogich.23I przyjęli Żydzi to, co zapoczątkowali i[2] co im napisał Mordochaj:24Że Haman, syn Hamedaty, Agagita, gnębiciel wszystkich Żydów, zaplanował wytępić wszystkich Żydów, rzucił pur, to znaczy los, aby ich gnębić i wytępić.25Lecz gdy to doszło do króla, rozkazał [on] – z pisemnym [tego potwierdzeniem] – zwrócić jego niecny plan, który uknuł przeciwko Żydom, na jego własną głowę i powiesić jego oraz jego synów na szubienicy.26Dlatego nazwali te dni Purim – ze względu na nazwę pur. Dlatego, z powodu wszystkich słów tego listu oraz [z powodu tego], co z tych [rzeczy] widzieli i co ich spotkało,27zobowiązali się i przyjęli Żydzi, na siebie i na swoje potomstwo, i na wszystkich, którzy by się do nich przyłączyli – i [nikt tego] nie przestąpi – że rokrocznie będą obchodzili dwa te dni, zgodnie z przepisem i w ustalonym czasie.28I dni te będą wspominane i obchodzone w każdym jednym pokoleniu, w każdej jednej rodzinie, w każdej jednej prowincji i w każdym jednym mieście. I dni te – Purim – nie zanikną wśród Żydów i pamięć o nich nie ustanie u ich potomstwa.29I napisała królowa Estera, córka Abichaila, i Żyd Mordochaj, pełne potwierdzenie, aby nadać moc obowiązującą temu drugiemu[3] listowi dotyczącemu Purim.30I rozesłał[4] listy do wszystkich Żydów, do wszystkich stu dwudziestu siedmiu prowincji królestwa Achaszwerosza, słowa pokoju i prawdy,[5]31aby ustanowić te dni Purim w ich oznaczonym czasie – jak do tego zobowiązał ich Żyd Mordochaj i królowa Estera, i jak [sami] nałożyli na swoje własne dusze i na swoje potomstwo – sprawy postów i związanego z nimi narzekania.32I tak polecenie Estery potwierdziło sprawy [dotyczące] tychże Purim i zostało zapisane w zwoju.[6]