Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Tego dnia król Achaszwerosz podarował królowej Esterze dom Hamana, gnębiciela Żydów. Mordochaj natomiast mógł przyjść przed oblicze króla, gdyż Estera oznajmiła mu, kim on dla niej jest.2Zsunął też król swój sygnet, który odebrał Hamanowi, i dał go Mordochajowi. A Estera ustanowiła Mordochaja odpowiedzialnym za dom Hamana.
Zarządzenie o samoobronie Żydów
3Potem Estera ponownie przemówiła do króla. Upadła mu do stóp, płakała i błagała go o łaskę, aby odwrócił nieszczęście [obmyślane przez] Hamana Agagitę i jego plan, który uknuł przeciwko Żydom.4I król wyciągnął ku Esterze złote berło, i powstała Estera, stanęła przed królem5i powiedziała: Jeśli król uzna to za dobre i jeśli znalazłam łaskę w jego oczach, i korzystną [okaże się] ta rzecz wobec króla, i jeśli jestem miła w jego oczach, to niech zostanie napisane, aby cofnięto listy z planem Hamana, syna Hamedaty, Agagity, które napisał, aby wygubić Żydów, którzy [mieszkają] po wszystkich prowincjach królewskich.6Bo jakże mogłabym patrzeć na nieszczęście, które ma spotkać mój lud, i jakże mogłabym patrzeć na zgubę[1] mojego rodu?7Wtedy król Achaszwerosz powiedział do królowej Estery i do Żyda Mordochaja: Oto podarowałem Esterze dom Hamana, a jego powiesili na szubienicy za to, że wyciągnął swą rękę na Żydów.8Napiszcie więc wy o Żydach, co uznacie za dobre w swych oczach, w imieniu króla i opieczętujcie to sygnetem królewskim, gdyż pisma napisanego w imieniu króla i opieczętowanego sygnetem królewskim nie można cofnąć.9Przywołano zatem w tym czasie, w miesiącu trzecim, czyli w miesiącu Siwan,[2] dnia dwudziestego trzeciego,[3] pisarzy królewskich i napisano zgodnie ze wszystkim, co nakazał Mordochaj, do Żydów, do satrapów i namiestników, i do książąt prowincji, które [ciągną się] od Indii aż do Kusz,[4] stu dwudziestu siedmiu prowincji, do każdej prowincji jej pismem i do każdego ludu w jego języku, i do Żydów ich pismem i w ich języku.10A napisano w imieniu króla Achaszwerosza i opieczętowano sygnetem królewskim, i rozesłano [te] pisma przez ręce gońców konnych dosiadających rumaków służb królewskich, źrebiąt klaczy królewskich:11Że król zezwolił Żydom po wszystkich miastach gromadzić się i stawać w obronie własnej duszy, aby wygubić i wybić, i wytracić wszystkich zbrojnych ludu i prowincji wrogich im, dzieci i kobiety, a ich mienie zagrabić.12[Ma się to stać] w jednym dniu we wszystkich prowincjach króla Achaszwerosza, trzynastego dnia miesiąca dwunastego, to jest miesiąca Adar.13Odpis tego pisma należy podać jako ustawę w każdej jednej prowincji i ogłosić wszystkim ludom, aby Żydzi byli przygotowani w tym dniu do zemsty na swoich wrogach.14Gońcy dosiadający rumaków ze służby królewskiej wyjechali pośpieszani i ponaglani rozkazem królewskim, a ustawa została ogłoszona na zamku w Suzie.15Mordochaj natomiast wyszedł sprzed oblicza króla odziany w szatę królewską niebieską i białą, z wielką złotą koroną, w płaszczu z bisioru i szkarłatu, a miasto Suza było radosne i wesołe.16Dla Żydów nastał czas światła, radości, wesela i uszanowania.17A w każdej jednej prowincji i w każdym jednym mieście – w miejscu, dokąd dotarł rozkaz królewski i jego ustawa, [wzbierała] radość i wesele wśród Żydów, uczta i dzień szczęścia. Wtedy wielu spośród ludów danej ziemi przyłączało się[5] do Żydów, gdyż padł na nich strach przed nimi.