1Po tych wydarzeniach, gdy ustał gniew króla Achaszwerosza, wspomniał on Waszti i to, co uczyniła, i to, co o niej postanowiono.2I powiedzieli słudzy króla, jego ministrowie:[1] Trzeba poszukać królowi panien, dziewic pięknych z wyglądu.3Niech więc król wyznaczy odpowiedzialnych [za to] we wszystkich prowincjach swojego królestwa i niech zgromadzą wszystkie panny, dziewice piękne z wyglądu, na zamku w Suzie, w domu kobiet, pod rękę Hegego,[2] królewskiego eunucha, pilnującego kobiet, i niech im dostarczą kosmetyków.4A ta panna, która spodoba się oczom króla, obejmie rządy zamiast Waszti. Rzecz ta spodobała się oczom króla i tak postąpił.5A był na zamku w Suzie pewien Żyd.[3] Miał on na imię Mordochaj.[4] Był synem Jaira, syna Szimejego, syna Kisza – z plemienia Beniamina.6Został on wzięty do niewoli z Jerozolimy z wygnańcami uprowadzonymi razem z królem judzkim Jechoniaszem,[5] którego uprowadził do niewoli Nebukadnesar, król babiloński.7Był on opiekunem[6] Hadasy,[7] to jest Estery,[8] córki swego stryja, gdyż nie miała ona ani ojca, ani matki. Była to panna zgrabna i piękna[9] z wyglądu. A po śmierci jej ojca i matki Mordochaj wziął ją za córkę.8I stało się, gdy usłyszano o nakazie króla i jego zarządzeniu i gdy gromadzono wiele panien na zamku w Suzie pod rękę Hegaja, że zabrana została również Estera do pałacu królewskiego pod rękę Hegaja, pilnującego kobiet.9I spodobała się ta panna jego oczom, i wzbudziła łaskę przed jego obliczem, i pośpieszono dać jej [przypadające] na nią kosmetyki oraz jej [stosowny] przydział, oraz dać jej siedem upatrzonych[10] dziewcząt z domu króla, i przeniósł ją oraz jej dziewczęta do dobrego domu kobiet.10Estera nie ujawniła swojej narodowości i swojego pochodzenia, gdyż Mordochaj przykazał jej, aby tego nie ujawniała.11A każdego dnia Mordochaj przechadzał się przed dziedzińcem domu kobiet, aby dowiadywać się, jak się ma Estera[11] i co się z nią dzieje.12A gdy przyszła na każdą z panien kolej, aby pójść do króla Achaszwerosza – [a działo się to] z końcem jej bycia, według zarządzenia dla kobiet,[12] po dwunastu miesiącach tak wypełnionych dni ich pielęgnacji: sześć miesięcy olejkiem mirrowym i sześć miesięcy balsamem i kosmetykami kobiecymi,13wtedy dopiero panna szła do króla – wszystko, co powiedziała, dawano jej, aby poszło z nią z domu kobiet do domu królewskiego.14Wieczorem ona szła, a rano wracała do innego domu kobiet, pod rękę Szaaszgaza, eunucha królewskiego, pilnującego nałożnic. Nie szła już do króla, chyba że król ją sobie upodobał[13] i była wzywana po imieniu.15Gdy więc przyszła kolej na Esterę, córkę Abichaila, stryja Mordochaja, który przyjął ją za córkę, aby pójść do króla, nie domagała się niczego poza tym, co powiedział jej Hegaj, eunuch króla, pilnujący kobiet. A działo się tak, że Estera wzbudzała łaskę w oczach wszystkich, którzy na nią spojrzeli.16I zabrano Esterę do króla Achaszwerosza, do domu królewskiego, w dziesiątym[14] miesiącu, to jest w miesiącu Tebet, w siódmym[15] roku jego panowania.17I pokochał król Esterę bardziej niż wszystkie kobiety, i wzbudziła przychylność i łaskę przed jego obliczem bardziej niż wszystkie inne dziewice. Włożył więc diadem królewski na jej głowę i uczynił ją królową zamiast Waszti.18Potem wydał król wielką ucztę dla wszystkich swoich książąt i sług, ucztę Estery, i przyznał ulgę[16] prowincjom, i dał podwyżkę[17] stosownie do [hojnej] ręki króla.[18]
Mordochaj i wykrycie spisku
19A gdy zgromadzono dziewice po raz drugi,[19] Mordochaj zasiadał w bramie królewskiej.20Estera nie wyjawiała swego pochodzenia ani swojej narodowości, tak jak nakazał jej Mordochaj.[20] Estera trzymała się polecenia Mordochaja, tak jak wtedy, gdy była jeszcze u niego na wychowaniu.21W tych dniach, a Mordochaj zasiadał w bramie królewskiej, rozgniewał się Bigtan i Teresz,[21] dwaj eunuchowie króla spośród strzegących progu,[22] i szukali [sposobności], by wyciągnąć rękę na króla Achaszwerosza.22Sprawa ta stała się znana Mordochajowi. Wyjawił on ją królowej Esterze, a Estera w imieniu Mordochaja powiedziała o tym królowi.23Sprawę zbadano i odkryto [jej zasadność]. Ich obu powieszono na drzewie i zapisano w księdze spraw dziennych przed obliczem króla.