Dzieje Apostolskie 22,13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przemówienie Pawła do Żydów w Jerozolimie

1 Mężowie bracia i ojcowie, posłuchajcie teraz mojej wobec was obrony. (Dz 7,2; Dz 13,26; Dz 23,1; Dz 24,10; Dz 25,8)

Dz 7,2Dz 13,26Dz 23,1Dz 24,10Dz 25,8

2 A gdy usłyszeli, że zwraca się do nich w dialekcie hebrajskim, jeszcze bardziej się uciszyli. A on mówił: (Dz 21,40) 3 Ja jestem mężem, Żydem,^[1] urodzonym w Tarsie w Cylicji, lecz wychowanym w tym mieście^[2] u stóp Gamaliela, wykształconym zgodnie z rygoryzmem ojczystego Prawa, jako gorliwy względem Boga – podobnie jak wy wszyscy dzisiaj jesteście – (Dz 5,34; Dz 21,20; Dz 21,39; Dz 26,5; Rz 10,2; 2 Kor 11,22; Flp 3,5)

Dz 5,34Dz 21,20Dz 21,39Dz 26,5Rz 10,22 Kor 11,22Flp 3,5

4 który tę Drogę prześladował, nie wyłączając śmierci, wiążąc i przekazując do więzień zarówno mężczyzn, jak i kobiety, (Dz 8,3; Dz 9,2; Dz 22,19; Dz 26,10; Dz 26,11; 1 Kor 15,9; Ga 1,13; Ga 1,23; Flp 3,6; 1 Tm 1,13)

Dz 8,3Dz 9,2Dz 22,19Dz 26,10Dz 26,111 Kor 15,9Ga 1,13Ga 1,23Flp 3,61 Tm 1,13

5 co też arcykapłan mi poświadcza^[3] oraz cała starszyzna, od których otrzymałem listy do braci i szedłem do Damaszku, aby również tam mieszkających związanych sprowadzić do Jerozolimy dla ukarania. (Dz 4,6; Dz 9,2; Dz 9,3; Dz 23,2; Dz 26,12; Dz 28,21)

Dz 4,6Dz 9,2Dz 9,3Dz 23,2Dz 26,12Dz 28,21

6 I stało się, gdy szedłem i zbliżałem się do Damaszku, około południa, że nagle rozbłysło wokół mnie silne światło z nieba, (Dz 9,3; Dz 26,12) 7 upadłem też na ziemię^[4] i usłyszałem głos, który do mnie mówił: Saulu, Saulu, dlaczego Mnie prześladujesz? 8 Ja zaś zapytałem: Kim jesteś, Panie? A On powiedział do mnie: Ja jestem Jezus z Nazaretu, którego ty prześladujesz. (Dz 3,6; Dz 26,9) 9 A ci, którzy ze mną byli, światło wprawdzie zobaczyli, ale głosu Tego, który ze mną rozmawiał – nie usłyszeli.^[5] (Dz 9,7) 10 Zapytałem więc: Co mam czynić, Panie? A Pan powiedział do mnie: Wstań i idź do Damaszku, tam będzie ci powiedziane o wszystkim, co ci wyznaczono, abyś uczynił. (Dz 16,30) 11 A ponieważ zaniewidziałem od chwały tego światła, poszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez tych, którzy ze mną byli. 12 Niejaki Ananiasz zaś, człowiek pobożny według Prawa i cieszący się dobrym świadectwem u wszystkich mieszkających tam Żydów, (Dz 9,12; Dz 10,22) 13 przyszedł do mnie, stanął obok i powiedział: Bracie Saulu, przejrzyj! A ja w tej chwili spojrzałem na niego. (Dz 9,12; Dz 9,17) 14 A on powiedział: Bóg naszych ojców już z góry wybrał cię swą ręką, abyś poznał Jego wolę, zobaczył Sprawiedliwego i usłyszał głos z Jego ust, (Dz 3,14; Dz 5,30; Dz 9,15; Dz 24,14; Dz 26,16; Rz 12,2; 1 Kor 15,8; Ef 1,9; Ef 5,17; Kol 1,9)

Dz 3,14Dz 5,30Dz 9,15Dz 24,14Dz 26,16Rz 12,21 Kor 15,8Ef 1,9Ef 5,17Kol 1,9

15 żebyś był Mu świadkiem wobec wszystkich ludzi – tych rzeczy, które zobaczyłeś i o których usłyszałeś. (Dz 1,8; Dz 4,20; Dz 22,20)

Dz 1,8Dz 4,20Dz 22,20

16 A teraz dlaczego zwlekasz? Wstań, daj się ochrzcić i obmyj swoje grzechy, wzywając Jego imienia. (Dz 2,21; Dz 9,18; Rz 10,13)

Dz 2,21Dz 9,18Rz 10,13

17 I stało się, gdy wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, że znalazłem się w zachwyceniu (Łk 18,10; Dz 3,1; Dz 9,26; Ga 1,18)

Łk 18,10Dz 3,1Dz 9,26Ga 1,18

18 i zobaczyłem Go, jak do mnie mówi: Śpiesz się i prędko wyjdź z Jerozolimy, ponieważ nie przyjmą twego świadectwa o Mnie. (Dz 2,40; Dz 9,28; Dz 23,11)

Dz 2,40Dz 9,28Dz 23,11

19 Wtedy ja powiedziałem: Panie, oni sami wiedzą, że ja więziłem i biczowałem po synagogach tych, którzy wierzą w Ciebie; (Mt 10,17; Dz 8,3; Dz 22,4; Dz 26,10; Dz 26,11)

Mt 10,17Dz 8,3Dz 22,4Dz 26,10Dz 26,11

20 a gdy rozlewano krew Szczepana, Twojego świadka, ja sam stanąłem i pochwalałem, i pilnowałem szat tych, którzy go zabijali. (Mt 23,35; Łk 11,48; Dz 1,8; Dz 8,1; Dz 26,16)

Mt 23,35Łk 11,48Dz 1,8Dz 8,1Dz 26,16

21 A On powiedział do mnie: Idź, gdyż Ja cię wyślę daleko do narodów. (Dz 9,15; Dz 13,2; Dz 13,46; Dz 18,6; Ga 1,15; Ga 2,7; 1 Tm 2,7)

Dz 9,15Dz 13,2Dz 13,46Dz 18,6Ga 1,15Ga 2,71 Tm 2,7

22 Słuchali go aż do tego słowa, po czym podnieśli swój głos i krzyczeli: Precz z ziemi z takim, bo nie godzi się, by taki żył! (Łk 23,18; Dz 21,36; Dz 25,24)

Łk 23,18Dz 21,36Dz 25,24

23 A gdy oni krzyczeli, rzucali szatami i ciskali w powietrze piach, 24 chiliarcha rozkazał wprowadzić go do twierdzy i polecił chłostą przesłuchać go, aby się dowiedzieć, z jakiej przyczyny tak przeciwko niemu krzyczeli. (Dz 21,34; Dz 22,29; Dz 23,28; Dz 24,8)

Dz 21,34Dz 22,29Dz 23,28Dz 24,8

25 A gdy rozciągnięto mu ręce i skrępowano je rzemieniami, Paweł zapytał stojącego obok setnika: Czy wolno wam chłostać człowieka Rzymianina i to bez wyroku sądowego?^[6] (Dz 16,22; Dz 16,37; Dz 22,29; Dz 23,27)

Dz 16,22Dz 16,37Dz 22,29Dz 23,27

26 Po tych słowach setnik podszedł do chiliarchy i doniósł: Co zamierzasz robić? Bo ten człowiek jest Rzymianinem. 27 Chiliarcha zbliżył się zatem i zapytał: Powiedz mi, czy ty jesteś Rzymianinem? A on na to: Tak. 28 Wtedy chiliarcha wyznał: Ja za dużą sumę obywatelstwo to nabyłem. Paweł zaś powiedział: A ja mam je od urodzenia. 29 Zaraz też odstąpili od niego ci, którzy go mieli przesłuchiwać; a chiliarcha, gdy się dowiedział, że jest obywatelem rzymskim i że kazał go związać, przestraszył się. (Dz 16,38; Dz 21,11; Dz 21,33)

Dz 16,38Dz 21,11Dz 21,33

Paweł przed Sanhedrynem

30 Nazajutrz zaś, chcąc się dowiedzieć czegoś pewnego, o co jest oskarżany przez Żydów, uwolnił go i polecił zejść się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi, i po sprowadzeniu postawił go przed nimi. (Dz 4,5; Dz 4,15)

Słowo Życia

od Biblica

1 —Drodzy przyjaciele i starsi! Posłuchajcie tego, co mam na swoją obronę! 2 Gdy usłyszeli, że mówi po hebrajsku, uciszyli się jeszcze bardziej. Paweł zaś mówił dalej: 3 —Jestem Żydem urodzonym w Tarsie, w Cylicji, ale wychowałem się tu, w Jerozolimie. Pod okiem Gamaliela uczyłem się dokładnie przestrzegać Prawa Mojżesza. Byłem całkowicie oddany Bogu—tak samo jak wy dziś. 4 Prześladowałem zwolenników tej drogi: ścigałem ich, więziłem i zabijałem mężczyzn i kobiety. 5 Może to poświadczyć najwyższy kapłan oraz starsi. To od nich bowiem otrzymałem listy do przywódców w Damaszku, chciałem bowiem udać się tam, aby aresztować tamtejszych uczniów Jezusa i związanych oddać pod sąd w Jerozolimie. 6 Ale gdy zbliżałem się do Damaszku, w samo południe oślepiła mnie ogromna jasność z nieba. 7 Padłem wtedy na ziemię i usłyszałem głos: „Szawle, Szawle! Dlaczego Mnie prześladujesz?”. 8 „Kim jesteś, Panie?”—zapytałem. „Jestem Jezus z Nazaretu, którego prześladujesz”—odpowiedział. 9 Moi towarzysze podróży, którzy stali obok, widzieli jasność, ale nie słyszeli żadnego głosu. 10 „Co mam robić, Panie?”—zapytałem. „Wstań i idź do Damaszku”—rzekł Pan. „Tam się dowiesz, co masz robić”. 11 Ponieważ zostałem oślepiony blaskiem tego światła, do Damaszku zaprowadzili mnie moi towarzysze. 12 Tam przyszedł do mnie niejaki Ananiasz, człowiek kochający Boga i dokładnie przestrzegający Prawa Mojżesza, co potwierdzają wszyscy tamtejsi Żydzi. 13 Stanął przede mną i rzekł: „Szawle, przyjacielu! Przejrzyj!”. W tej samej chwili odzyskałem wzrok i mogłem już go widzieć. 14 Wtedy on powiedział: „Bóg naszych przodków wybrał cię, abyś poznał Jego wolę oraz ujrzał Tego, który jest Prawy i byś usłyszał Jego głos. 15 Odtąd będziesz mówił o Nim wszystkim ludziom, opowiadając także o tym, co widziałeś i słyszałeś. 16 Nie zwlekaj więc! Wstań i daj się ochrzcić. Niech imię Pana obmyje cię ze wszystkich twoich grzechów”. 17 Gdy wróciłem do Jerozolimy i modliłem się w świątyni, miałem wizję. 18 Pan rzekł do mnie: „Szybko opuść miasto, ponieważ ci ludzie nie będą słuchać tego, co im o Mnie opowiesz”. 19 „Ależ Panie!”—protestowałem. „Przecież oni wiedzą, że wtrącałem do więzień i biczowałem w synagogach tych, którzy Ci uwierzyli. 20 Uczestniczyłem przecież nawet w zabójstwie Szczepana, który opowiadał ludziom o Tobie. Popierałem to morderstwo i pilnowałem ubrań tych, którzy zadawali mu śmierć”. 21 Bóg rzekł jednak do mnie: „Wyjedź z Jerozolimy, bo chcę cię posłać daleko stąd, do pogan!”.

Paweł obywatelem rzymskim

22 Tłum, który do tego momentu spokojnie słuchał słów Pawła, teraz zaczął krzyczeć: —Precz z nim! On nie zasługuje na życie! 23 Krzyczeli, wymachiwali ubraniami i zdenerwowani rzucali piaskiem. 24 Dowódca zabrał więc Pawła do koszar i rozkazał biczowaniem wydobyć z niego zeznania, aby dowiedzieć się dlaczego tłum tak go nienawidzi. 25 Gdy żołnierze związali go już do biczowania, Paweł zapytał stojącego obok dowódcę: —Czy wolno wam biczować rzymskiego obywatela i to bez procesu? 26 Ten udał się do dowódcy oddziału i powiedział: —Uważaj, co robisz! Ten człowiek to Rzymianin! 27 Dowódca podszedł więc do Pawła i zapytał: —Naprawdę jesteś Rzymianinem? —Tak—odparł Paweł. 28 —Mnie rzymskie obywatelstwo kosztowało majątek!—rzekł. —A ja mam je od urodzenia—odpowiedział Paweł. 29 Ci, którzy chcieli przesłuchiwać Pawła, natychmiast się usunęli. A dowódca przestraszył się, że aresztował rzymskiego obywatela.

Paweł przed Wysoką Radą

30 Następnego dnia, chcąc się dowiedzieć o co żydowscy przywódcy oskarżają Pawła, dowódca zdjął z niego więzy i zarządził zebranie najwyższych kapłanów oraz Wysokiej Rady. Następnie postawił przed nimi Pawła.