1W tym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest opiekunem[1] synów twojego ludu, a będzie to czas takiego ucisku, jakiego nie było, odkąd istnieje naród, aż do tego czasu. W tym czasie wybawiony będzie twój lud – każdy, kto zostanie znaleziony [jako] wpisany do zwoju. (Mt 24,21; Mt 25,46; Mk 13,19; Ef 1,4; Ap 7,14; Ap 12,7; Ap 13,8; Ap 17,8)2I wielu ze śpiących w prochu ziemi obudzi się, jedni do życia wiecznego, a drudzy na zniewagi i wieczne odrzucenie.[2] (Mt 24,21; Mt 25,46; Łk 14,9)3Lecz roztropni będą jaśnieć jak jasność na sklepieniu [niebios], a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy – na wieki wieczne.4Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj ten zwój aż do czasu końca! Wielu będzie biegać[3] i wzrośnie poznanie.[4]5A gdy ja, Daniel, spojrzałem, oto dwaj inni stali jeden po jednej stronie rzeki,[5] a drugi po drugiej stronie rzeki.6I powiedział do mężczyzny odzianego w lnianą szatę, który stał nad wodami rzeki:[6] Kiedy będzie koniec tych cudów?7I usłyszałem mężczyznę odzianego w lnianą szatę, który [stał] nad wodami rzeki – gdy wzniósł swą prawą i lewą rękę ku niebu i przysięgał na Żyjącego wiecznie: Do [wyznaczonej] pory, pór i połowy [pory], i gdy dopełni się rozbicie mocy świętego ludu,[7] dopełni się to wszystko.8A ja słyszałem [to], lecz nie zrozumiałem, i powiedziałem: Panie mój! Co będzie końcem tych [rzeczy]?9Wtedy powiedział: Idź, Danielu, bo słowa [te] są zamknięte i zapieczętowane aż do czasu końca.10Wielu będzie się oczyszczało i wybielało i [wielu będzie] wypróbowanych,[8] lecz bezbożni będą postępować bezbożnie. Żaden bezbożny nie zrozumie, ale roztropni zrozumieją.11Od czasu zniesienia stałej ofiary i postawienia pustoszącej obrzydliwości upłynie tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt dni.[9]12Szczęśliwy, kto doczeka i dotrwa do tysiąca trzystu trzydziestu pięciu dni.13A ty idź do końca,[10] i spoczniesz, i powstaniesz dla swojego losu u kresu dni.[11]