Apokalipsa 16 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 I usłyszałem donośny głos mówiący z przybytku do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu.^[1] (Ap 15,1; Ap 15,5) 2 Wówczas poszedł pierwszy i wylał swoją czaszę na ziemię; i wystąpiły na ludziach, którzy mają znamię zwierzęcia i kłaniają się jego podobiźnie, złośliwe i bolesne wrzody.^[2] (Ap 13,17; Ap 14,9; Ap 14,11; Ap 19,20; Ap 20,4)

Ap 13,17Ap 14,9Ap 14,11Ap 19,20Ap 20,4

3 A drugi wylał swoją czaszę na morze; i stało się krwią jakby zmarłego – i umarła każda dusza życia^[3] w morzu. (Ap 8,8; Ap 11,6; Ap 16,4) 4 A trzeci wylał swoją czaszę na rzeki i na źródła wód – i stały się krwią. (Ap 8,10) 5 I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Jesteś Sprawiedliwy [Ty], który jesteś i który byłeś, Święty, że wydałeś taki wyrok; (Ap 1,4; Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 6,10; Ap 11,17; Ap 15,3; Ap 15,4; Ap 16,7; Ap 19,2)

Ap 1,4Ap 1,8Ap 4,8Ap 6,10Ap 11,17Ap 15,3Ap 15,4Ap 16,7Ap 19,2

6 ponieważ wylali krew świętych i proroków, również im dałeś pić krew – zasłużyli na to. (Mt 23,35; Łk 11,49; Ap 17,6; Ap 18,24)

Mt 23,35Łk 11,49Ap 17,6Ap 18,24

7 I usłyszałem ołtarz, mówiący: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki. (Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 6,9; Ap 9,13; Ap 11,17; Ap 14,18; Ap 15,3; Ap 16,14; Ap 19,2; Ap 19,6; Ap 19,15; Ap 21,22)

Ap 1,8Ap 4,8Ap 6,9Ap 9,13Ap 11,17Ap 14,18Ap 15,3Ap 16,14Ap 19,2Ap 19,6Ap 19,15Ap 21,22

8 A czwarty wylał swoją czaszę na słońce; i dano mu przypiec ludzi ogniem. (Ap 6,12; Ap 8,12) 9 I przypieczeni zostali ludzie wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga,^[4] który ma moc nad tymi plagami – i nie opamiętali się, aby oddać Mu chwałę. (Ap 2,21; Ap 9,20; Ap 11,13; Ap 13,6; Ap 14,7; Ap 16,11; Ap 16,21)

Ap 2,21Ap 9,20Ap 11,13Ap 13,6Ap 14,7Ap 16,11Ap 16,21

10 A piąty wylał swoją czaszę na tron zwierzęcia;^[5] wówczas w jego królestwie nastała ciemność i z bólu gryźli swoje języki, (Ap 8,12; Ap 13,2; Ap 17,17) 11 i bluźnili Bogu nieba z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, lecz nie opamiętali się w swoich uczynkach. (Ap 9,20; Ap 11,13; Ap 16,2; Ap 16,9)

Ap 9,20Ap 11,13Ap 16,2Ap 16,9

12 A szósty wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby mogła być przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca. (Ap 7,2; Ap 9,14) 13 I zobaczyłem trzy duchy nieczyste wychodzące niczym żaby^[6] z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka; (Mt 10,1; Mk 1,26; Ap 13,11; Ap 18,2; Ap 19,20; Ap 20,10)

Mt 10,1Mk 1,26Ap 13,11Ap 18,2Ap 19,20Ap 20,10

14 są to bowiem duchy demonów, które czynią znaki i które idą do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki dzień Wszechmogącego Boga. (Mt 24,24; Łk 4,33; 1 Tm 4,1; Ap 1,8; Ap 4,8; Ap 6,17; Ap 11,17; Ap 13,13; Ap 15,3; Ap 16,7; Ap 17,14; Ap 19,6; Ap 19,15; Ap 19,19; Ap 19,20; Ap 21,22)

Mt 24,24Łk 4,331 Tm 4,1Ap 1,8Ap 4,8Ap 6,17Ap 11,17Ap 13,13Ap 15,3Ap 16,7Ap 17,14Ap 19,6Ap 19,15Ap 19,19Ap 19,20Ap 21,22

15 Oto przychodzę jak złodziej; szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i aby nie widziano jego pohańbienia.^[7] (Mt 24,42; Mt 24,43; Mk 13,33; Mk 13,35; Łk 12,39; Łk 21,36; Ef 4,22; Kol 3,9; 1 Tes 5,2; 1 Tes 5,4; 2 P 3,10; Ap 3,3; Ap 3,4; Ap 3,17; Ap 19,8)

Mt 24,42Mt 24,43Mk 13,33Mk 13,35Łk 12,39Łk 21,36Ef 4,22Kol 3,91 Tes 5,21 Tes 5,42 P 3,10Ap 3,3Ap 3,4Ap 3,17Ap 19,8

16 I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon.^[8]

Siódma czasza plag ostatecznych Bitwa pod Harmagedonem

17 A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze; wówczas z przybytku, od tronu, wyszedł donośny głos, mówiący: Stało się! (Ef 2,2; Ap 4,2; Ap 11,19; Ap 16,1; Ap 21,6)

Ef 2,2Ap 4,2Ap 11,19Ap 16,1Ap 21,6

18 I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i doszło do tak wielkiego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek^[9] istnieje na ziemi – tak wielkie było to trzęsienie. (Mt 24,21; Ap 4,5; Ap 6,12; Ap 8,5; Ap 11,13; Ap 11,19)

Mt 24,21Ap 4,5Ap 6,12Ap 8,5Ap 11,13Ap 11,19

19 I stało się, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części,^[10] a także miasta narodów runęły. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, aby mu dać kielich wina szaleństwa^[11] gniewu Bożego. (Ap 11,8; Ap 14,8; Ap 14,10; Ap 15,7; Ap 17,5; Ap 18,2; Ap 18,5; Ap 18,6)

Ap 11,8Ap 14,8Ap 14,10Ap 15,7Ap 17,5Ap 18,2Ap 18,5Ap 18,6

20 I wszelka wyspa uciekła i nie znaleziono już gór. (Ap 6,14) 21 I spadł z nieba na ludzi wielki grad, jakby [o wadze] talentu;^[12] a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż była to bardzo wielka plaga. (Ap 11,19; Ap 16,9; Ap 16,11)

Słowo Życia

od Biblica

Siedem pucharów Bożego gniewu

1 I usłyszałem, jak donośny głos ze świątyni zawołał do siedmiu aniołów: „Idźcie i wylejcie na ziemię siedem pucharów Bożego gniewu!”. 2 Wtedy ruszył pierwszy anioł i wylał swój puchar na ziemię. I natychmiast wszystkich ludzi, noszących znak bestii i oddających cześć jej posągowi, dotknęły złośliwe i bolesne wrzody. 3 Drugi anioł wylał swój puchar na morze, a jego woda stała się jak krew umarłego. Wszystkie stworzenia, które w niej żyły, wyginęły. 4 Trzeci anioł wylał swój puchar na rzeki oraz źródła wód, a ich woda zamieniła się w krew. 5 Wtedy usłyszałem, jak anioł, który miał władzę na wodą, obwieścił: „Święty i sprawiedliwy Boże, Ty jesteś i zawsze byłeś. Twój wyrok jest słuszny. 6 Tym, którzy przelali krew, mordując świętych i proroków, dałeś teraz do picia właśnie krew —zasłużyli na to”. 7 I usłyszałem głos dobiegający od ołtarza: „Wszechmocny Boże, Panie, Twój wyrok jest sprawiedliwy i słuszny”. 8 Czwarty anioł wylał swój puchar na słońce—i poraziło ono ludzi swoim żarem. 9 Upał był tak wielki, że ludzie zaczęli przeklinać Boga, który ma władzę nad klęskami. Nie opamiętali się jednak i nie oddali Mu czci. 10 Piąty anioł wylał swój puchar na tron bestii. Wtedy jej królestwo pogrążyło się w ciemności, a ludzie z bólu gryźli własne języki. 11 Przeklinali Boga, który jest w niebie, za swój ból i wrzody pokrywające ich ciało, ale nadal nie opamiętali się i nie porzucili zła. 12 Szósty anioł wylał puchar na wielką rzekę Eufrat, a jej wody zupełnie wyschły. Koryto rzeki utworzyło zaś drogę dla władców ze Wschodu. 13 Wtedy zobaczyłem, że z paszczy bestii, z paszczy smoka i z ust fałszywego proroka wyszły trzy złe duchy, podobne do ropuch. 14 Duchy te to demony potrafiące czynić cuda. Nakłoniły one władców całego świata, aby w wielkim dniu Bożego sądu przystąpili do walki z wszechmocnym Bogiem. 15 Chrystus ostrzega: „Zjawię się nieoczekiwanie jak złodziej. Szczęśliwy ten, kto będzie wtedy gotowy i będzie miał przygotowane ubranie, aby nie musiał się wstydzić swojej nagości”. 16 Duchy zgromadziły władców w miejscu zwanym po hebrajsku Armagedon. 17 Wtedy siódmy anioł wylał swój puchar w powietrze, a z tronu świątyni w niebie rozległ się potężny głos: „Wykonało się!”. 18 Wówczas uderzyły gromy i pojawiły się błyskawice, po czym nastąpiło potężne trzęsienie ziemi, jakiego nie było od początku świata. 19 Ogromne miasto Babilon rozpadło się na trzy części, a wszystkie inne miasta świata również legły w gruzach. W ten sposób Bóg okazał wielkiemu Babilonowi swój gniew. 20 Wyspy zniknęły, góry rozpadły się, 21 a z nieba zaczął padać na ludzi ogromny grad, o wadze ponad czterdziestu kilogramów. Ludzie przeklinali Boga z powodu klęski gradu, miała ona bowiem straszne skutki.