1To pokazał mi Pan JHWH: Otóż [zobaczyłem] kosz owoców [zebranych u kresu] lata.[1]2I powiedział: Co ty widzisz, Amosie? I powiedziałem: Kosz owoców [zebranych u kresu] lata. Wtedy JHWH powiedział do mnie: Przyszedł kres na mój lud Izrael. Już mu więcej nie przepuszczę.3I zawodzić będą pieśni świątynne w tym dniu – oświadczenie Pana JHWH. Mnóstwo trupów! W każdym miejscu! Porozrzucał![2] Cicho!4Słuchajcie tego wy, którzy depczecie będących w potrzebie i wykańczacie ubogich tej ziemi!5Kiedy – mówicie – minie nów, abyśmy mogli kupczyć zbożem, i szabat, abyśmy wystawili ziarno?[3] [Mogli] pomniejszyć efę,[4] a powiększyć szekel[5] i sfałszować szale?[6]6Nabywać biednych za pieniądze i potrzebujących dla pary sandałów i sprzedawać poślad zboża?7Przysiągł JHWH na chlubę Jakuba: Nigdy nie zapomnę wszystkich ich uczynków!8Czyż z tego powodu nie ma zatrząść się ziemia i okryć się żałobą każdy jej mieszkaniec? Cała ona podniesie się jak Nil, wzbije się i opadnie jak rzeka Egiptu.9W tym właśnie dniu – oświadczenie JHWH – sprawię, że słońce zajdzie w południe i mrokiem okryję ziemię w jasny dzień. (Mt 24,29; Mt 27,45; Ap 6,12; Ap 8,12)10I zamienię wasze święta w żałobę, a wszystkie wasze pieśni w tren. Na wszystkie biodra włożę wór i na każdej głowie [zrobię] łysinę. I sprawię, że będzie jej jak w żałobie po jedynaku, a jej przyszłość będzie jak dzień goryczy.11Oto nadchodzą dni – oświadczenie Pana JHWH – że ześlę głód na ziemię, nie głód chleba i nie pragnienie wody, ale słuchania słów JHWH.[7]12I będą błąkać się[8] od morza do morza, i tułać się z północy na wschód, by znaleźć słowo JHWH – lecz nie znajdą.13W tym to dniu pomdleją z pragnienia piękne panny i młodzieńcy,14którzy przysięgali na [powód] winy Samarii[9] i mówili: Jak żyje twój bóg, Danie! lub: Jak żyje twoja droga,[10] Beer-Szebo! Ci upadną i już więcej nie powstaną.