1Potem przyszły do Dawida do Hebronu wszystkie plemiona[1] Izraela i przemówiły[2] tymi słowy: Oto jesteśmy twoją kością i twoim ciałem.[3]2Już dawniej,[4] gdy jeszcze Saul był królem nad nami, ty byłeś tym, który wyprowadzał i przyprowadzał[5] Izraela, i tobie JHWH powiedział: Ty będziesz pasł mój lud Izraela i ty będziesz wodzem Izraela.3Przyszli więc wszyscy starsi Izraela do króla do Hebronu, król Dawid zawarł z nimi przymierze[6] w Hebronie, przed obliczem JHWH, i namaścili [tam] Dawida na króla nad Izraelem.4Dawid miał trzydzieści lat, gdy został królem, a królował czterdzieści lat.5W Hebronie królował nad Judą siedem lat i sześć miesięcy, a w Jerozolimie, nad całym Izraelem i Judą, królował trzydzieści trzy lata.
Zdobycie Syjonu
6Następnie król wraz ze swoimi ludźmi wyruszył do Jerozolimy,[7] do Jebuzytów zamieszkujących tę ziemię. Powiedzieli oni jednak Dawidowi tak: Nie wejdziesz tutaj, nawet ślepi i kulawi cię przepędzą! – mówiąc [sobie]: Dawid tutaj nie wejdzie!7Lecz Dawid zdobył twierdzę Syjon – jest ona miastem Dawida.8Dawid powiedział także w tym dniu: Kto chciałby przypuścić uderzenie na Jebuzytę, musi wedrzeć się przez kanał[8] i [tak pokonać tych] kulawych i ślepych – znienawidzonych[9] przez duszę Dawida; dlatego mówi się: Ślepy i kulawy nie wejdzie do świątyni.[10]9Potem Dawid zamieszkał w twierdzy i nazwał ją Miastem Dawida. Obudował [ją] też Dawid wokoło, od Millo[11] ku domowi.[12]10Tak wzrastał Dawid w potęgę, a JHWH, Bóg[13] Zastępów, był z nim.
Współpraca Dawida z Chiramem
11Chiram zaś, król Tyru, przysłał do Dawida posłańców i drewno cedrowe oraz cieślów i murarzy,[14] którzy zbudowali Dawidowi dom.[15]12Tak Dawid poznał, że to JHWH ustanowił go królem nad Izraelem i że ze względu na swój lud Izraela wyniósł jego królestwo tak wysoko.
Życie rodzinne Dawida w Jerozolimie
13Po przybyciu z Hebronu[16] Dawid pojął sobie jeszcze nałożnice i żony z Jerozolimy. Urodziło się też Dawidowi więcej synów i córek.14A to są imiona tych, którzy urodzili mu się w Jerozolimie: Szamua[17] i Szobab,[18] i Natan,[19] i Salomon,[20] (Mt 1,6; Łk 3,31)15i Jibchar,[21] i Eliszua,[22] i Nefeg,[23] i Jafia,[24]16i Eliszama,[25] i Eliada,[26] i Elifelet.[27]
Pokonanie Filistynów
17A gdy Filistyni usłyszeli, że Dawid został namaszczony na króla nad Izraelem, wyruszyli wszyscy Filistyni, aby odszukać Dawida. Dawid usłyszał o tym i zszedł do twierdzy.18Filistyni zaś przyszli i rozłożyli się w dolinie Refaim.[28]19Wówczas Dawid pytał JHWH tymi słowy: Czy mam ruszyć na Filistynów? Czy wydasz ich w moją rękę? A JHWH powiedział do Dawida: Wyrusz, gdyż na pewno wydam Filistynów w twoją rękę.20Dawid nadciągnął zatem przeciw Baal-Perasim,[29] tam pobił ich Dawid i powiedział: JHWH przełamał moich wrogów przede mną tak, jak przełamują się wody. Dlatego nadał temu miejscu nazwę Baal-Perasim.[30]21Filistyni porzucili tam nawet swoje bożki,[31] które Dawid i jego ludzie zabrali.22Filistyni jednak wyruszyli jeszcze raz i [znów] rozłożyli się w dolinie Refaim.23Dawid pytał wówczas JHWH, a On odpowiedział mu: Nie wyruszaj,[32] [ale] zajdź ich z tyłu i uderz na nich od strony balsamowców.[33]24Gdy usłyszysz odgłos stąpania po wierzchołkach balsamowców, wtedy każ uderzyć, wtedy bowiem JHWH wyjdzie [do walki] przed tobą, aby pobić obóz Filistynów.25I Dawid uczynił tak, jak mu przykazał JHWH, i pobił Filistynów od Geby[34] aż po wejście do Gezer.[35]