1Wtedy JHWH posłał do Dawida Natana,[1] a ten przyszedł do niego i powiedział:[2] Dwóch ludzi było w pewnym mieście, jeden bogaty, a drugi ubogi.2Bogaty miał owiec i bydła bardzo wiele,3ubogi nie miał nic prócz jednej małej owcy, którą nabył [sobie]. Karmił ją, a ta wyrosła przy nim, wraz z jego synami, jadała z jego kęsów, pijała z jego kubka, sypiała mu na łonie – i była mu jak córka.4Lecz przyszedł raz podróżny do tego bogatego, a jemu było żal wziąć [sztukę] z własnych owiec albo z własnego bydła, aby ją przyrządzić dla przybyłego wędrowca, zabrał więc owieczkę temu ubogiemu i przyrządził [ją] dla tego, który do niego przybył.5Wtedy mocno zapłonął gniew Dawida przeciwko temu człowiekowi i powiedział do Natana: Jak żyje JHWH, że człowiek, który to zrobił, zasługuje na śmierć,[3]6a za owcę zapłaci poczwórnie,[4] dlatego że uczynił taką rzecz i dlatego, że nie miał litości. (Łk 19,8)7Wtedy Natan powiedział do Dawida: Ty jesteś tym człowiekiem! Tak mówi JHWH, Bóg Izraela: To Ja cię namaściłem na króla nad Izraelem i Ja cię wyrwałem z ręki Saula.8Dałem ci dom twojego pana i żony twojego pana na twoje łono, dałem ci dom Izraela i Judy, a jeśli tego byłoby za mało, dodałbym ci jeszcze tej albo tamtej [rzeczy].9Dlaczego wzgardziłeś Słowem JHWH, popełniając zło w moich[5] oczach? Uriasza Chetytę ugodziłeś mieczem, a jego żonę wziąłeś sobie za żonę, jego zaś [samego] zabiłeś mieczem synów Ammona.10Teraz więc miecz nie odstąpi od twojego domu na wieki, dlatego że Mną wzgardziłeś i wziąłeś żonę Uriasza Chetyty, by była twoją żoną.11Tak mówi JHWH: Oto Ja wzbudzam przeciw tobie nieszczęście z twojego domu. I wezmę twoje żony na twoich oczach i dam je twojemu bliźniemu, i będzie obcował z twoimi żonami w świetle[6] tego słońca.12Ty wprawdzie uczyniłeś to potajemnie, Ja jednak spełnię to Słowo[7] wobec całego Izraela i w [blasku] słońca.13Wtedy Dawid powiedział do Natana: Zgrzeszyłem względem JHWH. Natan zaś powiedział do Dawida: Również JHWH przebaczył[8] twój grzech, nie umrzesz.14Ponieważ jednak w tej sprawie całkowicie zbezcześciłeś [nawet] wrogów JHWH,[9] syn urodzony tobie musi umrzeć.15I Natan poszedł do swojego domu. JHWH zaś ugodził dziecko, które żona Uriasza urodziła Dawidowi, i ono zachorowało.[10]16Wtedy Dawid szukał Boga z powodu chłopca, podjął też Dawid post, a gdy przyszedł na noc, kładł się[11] na ziemi.17Nawet gdy stawali[12] nad nim[13] starsi jego domu, aby go podnieść z ziemi, nie chciał ani nie jadł[14] z nimi chleba.18Siódmego zaś dnia dziecko zmarło i słudzy Dawida bali się mu donieść o tym, że dziecko zmarło, bo mówili [sobie]: Oto gdy dziecko było żywe, mówiliśmy do niego, a [on] nie słuchał naszego głosu, to jak mamy mu powiedzieć, że dziecko umarło? Gotów zrobić coś złego!19Dawid jednak zauważył, że jego słudzy szepcą między sobą, i Dawid domyślił się, że dziecko umarło. Powiedział więc Dawid do swoich sług: Czy dziecko umarło? I odpowiedzieli: Umarło.20Wtedy Dawid wstał z ziemi, umył się, namaścił, zmienił swoje szaty i przyszedł do domu JHWH, pokłonił się, po czym przyszedł do swojego domu i poprosił [o posiłek], i położyli przed nim chleb – i jadł.21Wtedy jego słudzy powiedzieli do niego: Co ma znaczyć to, co uczyniłeś? Póki[15] dziecko żyło, pościłeś i płakałeś, a gdy dziecko zmarło, podniosłeś się i spożyłeś chleb?22A on odpowiedział: Dopóki dziecko żyło, pościłem i płakałem, gdyż mówiłem [sobie]: Kto wie? Może JHWH zmiłuje się nade mną i dziecko będzie żyło?23Ale teraz zmarło, więc dlaczego mam pościć? Czy jestem w stanie przywrócić je [życiu]? To ja pójdę do niego, ono nie wróci do mnie.24Następnie Dawid pocieszał Batszebę, swoją żonę. Przyszedł do niej i obcował z nią. A [ona] urodziła syna i nadała[16] mu imię Salomon.[17] JHWH zaś kochał go.25I posłał go pod rękę[18] Natana, proroka, a ten dał mu na imię Jedidiasz,[19] ze względu na JHWH.
Zwycięstwo nad Rabbą Ammonicką
26Joab zaś walczył przeciwko Rabbie synów Ammona i [w końcu] zdobył tę stolicę.[20]27Wtedy Joab wysłał posłańców do Dawida i powiedział: Walczyłem przeciw Rabbie, zdobyłem też miasto wód.28Teraz więc zbierz resztę ludu, rozłóż się przeciw miastu, zdobądź je, abym ja go nie zdobył i by nie wzywano nad nim mojego imienia.29Dawid zebrał zatem cały lud i udał się do Rabby, walczył przeciwko niej i zdobył ją.30Następnie zdjął koronę ich króla[21] z jego głowy – jej waga zaś wynosiła talent[22] złota, [miała] też drogocenny kamień i była [potem] na głowie Dawida – i wyprowadził z miasta bardzo obfity łup.31Lud zaś, który był w nim, wyprowadził i postawił[23] przy pile[24] i przy żelaznych bronach, i przy żelaznych siekierach,[25] i kazał im przejść[26] do form do cegieł.[27] Tak zrobił ze wszystkimi miastami synów Ammona, po czym – wraz z całym ludem – Dawid wrócił do Jerozolimy.