1Wiosną, [na przełomie] roku, w czasie, kiedy posłańcy[1] wychodzą [na wojnę], Dawid wysłał Joaba wraz ze swoimi sługami i z całym Izraelem, i ci splądrowali ziemię synów Ammona oraz oblegli Rabbę.[2] Dawid natomiast pozostał w Jerozolimie.2Pewnego [dnia], w porze wieczoru, Dawid wstał ze swojego posłania i przechadzał się po tarasie[3] królewskiego domu. Wtem zobaczył z tarasu kąpiącą się kobietę. A kobieta ta była przepiękna z wyglądu.3Dawid posłał zatem, aby dowiedzieć się czegoś o tej kobiecie. I [posłaniec] powiedział [mu]: Czy to nie jest Batszeba,[4] córka Eliama,[5] żona Uriasza[6] Chetyty?[7] (Mt 1,6)4Dawid posłał więc gońców, wziął ją i przyszła do niego,[8] i przespał się z nią[9] – ona zaś była w okresie oczyszczania się ze swojej nieczystości[10] – po czym ona wróciła do swojego domu.5Kobieta ta poczęła. Posłała więc i doniosła [o tym] Dawidowi. Powiedziała: Jestem w ciąży.6Wtedy Dawid posłał [wiadomość] do Joaba: Przyślij do mnie Uriasza Chetytę. I Joab przysłał Uriasza do Dawida.7A gdy Uriasz przyszedł do niego, Dawid zapytał go o powodzenie Joaba, o powodzenie ludu i o powodzenie wojny.8Potem Dawid powiedział do Uriasza: Zejdź do swojego domu i umyj sobie nogi.[11] A gdy Uriasz wyszedł z domu króla, [zaraz] poszedł za nim upominek królewski.9Uriasz jednak położył się w przejściu domu króla razem ze wszystkimi sługami swojego pana i nie zszedł do swojego domu.10Gdy Dawidowi doniesiono, że Uriasz nie zszedł do swojego domu, Dawid powiedział do Uriasza: Czy ty nie przyszedłeś z [dalekiej] drogi? Dlaczego nie zszedłeś do swojego domu?11A Uriasz odpowiedział Dawidowi: Skrzynia, Izrael i Juda przebywają w szałasach, mój pan Joab i słudzy mojego pana obozują w polu, a ja miałbym pójść do mojego domu, jeść, pić i obcować z moją żoną? Jak żyjesz ty i jak żyje twoja dusza, że takiej rzeczy nie zrobię![12]12Wówczas Dawid powiedział do Uriasza: Bądź tu również dziś, a jutro cię wyprawię. I Uriasz przebywał w Jerozolimie przez ten dzień i przez następny.13Dawid zaś zaprosił go, jadł on przed nim i pił, i [Dawid] upił go, wieczorem jednak wyszedł, by przespać się na swoim posłaniu ze sługami swojego pana, do swojego domu nie poszedł.14Rano zaś Dawid napisał list do Joaba i posłał go za pośrednictwem Uriasza.15W liście zaś napisał tak: Ustaw Uriasza naprzeciw odcinka najzaciętszej bitwy, po czym odstąpcie zza niego, tak by został ugodzony i poległ.16Gdy więc Joab pilnował miasta, ustawił Uriasza w miejscu, o którym wiedział, że tam wojownicy są dzielni.17I kiedy wojownicy wyszli z miasta i podjęli walkę z Joabem, padło [kilku] z ludu, spośród sług Dawida, i poległ także Uriasz Chetyta.18Wtedy Joab posłał i doniósł Dawidowi o wszystkich sprawach bitwy.19Polecił posłańcowi: Gdy skończysz przedstawiać królowi wszystkie sprawy bitwy,20a zdarzy się, że wzbierze w królu gniew i powie do ciebie: Dlaczego podeszliście do miasta, by walczyć [tak blisko]? Czy nie wiedzieliście, że strzelają z muru?21Kto ugodził Abimeleka, syna Jerubeszeta?[13] Czy nie kobieta, która spuściła na niego z muru wierzchni kamień młyński i tak poległ on pod Tebes? Dlaczego podeszliście do muru? Wtedy powiedz: Poległ także twój sługa Uriasz Chetyta.22Posłaniec poszedł, a gdy przyszedł, doniósł Dawidowi o wszystkim, z czym wysłał go Joab.23Posłaniec powiedział Dawidowi: Owszem, ci wojownicy byli od nas silniejsi i [nawet] wyszli do nas w pole, lecz [w końcu] odepchnęliśmy ich aż do wejścia do bramy.24Jednak wtedy strzelcy zaczęli strzelać do twoich sług z muru i polegli niektórzy ze sług króla; zginął także twój sługa Uriasz Chetyta.25Wtedy Dawid powiedział do posłańca: Tak powiedz Joabowi: Nie bierz tej sprawy za nieszczęście w swoich oczach, bo miecz pochłania raz tego, raz innego. Wzmocnij natarcie na miasto i zburz je! – tak go wzmocnij.26A gdy żona Uriasza usłyszała, że poległ jej mąż Uriasz, opłakiwała swojego męża.27A kiedy minęła żałoba, Dawid posłał i zabrał ją do swojego domu. I została jego żoną, i urodziła mu syna. Rzecz jednak, którą uczynił Dawid, JHWH uznał za złą w swoich oczach.