1Wówczas wzięli, cały lud Judy,[1] Uzjasza[2] – a miał on szesnaście lat – i obwołali go królem zamiast jego ojca Amazjasza.2On odbudował Elat po przywróceniu go Judzie już potem, gdy król spoczął ze swoimi ojcami.3Uzjasz miał szesnaście lat, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie pięćdziesiąt dwa lata. Jego matka miała na imię Jekolia[3] [i pochodziła] z Jerozolimy.4Czynił [on] to, co prawe w oczach JHWH, dokładnie tak, jak czynił Amazjasz, jego ojciec.5Szukał on jednak [woli] Boga za dni Zachariasza,[4] który miał rozeznanie w widzeniach Bożych,[5] a w dniach, kiedy szukał [woli] JHWH, Bóg darzył go powodzeniem.6Wyszedł on, walczył z Filistynami i przebił się przez mur Gat, mur Jawne[6] i mur Aszdodu, pobudował też miasta [przy] Aszdodzie i u Filistynów.7Bóg wspierał go [w walce] przeciw Filistynom i przeciw Arabom mieszkającym w Gur-Baal,[7] i przeciw Meunitom.8Daninę Uzjaszowi składali też Ammonici,[8] jego sława[9] zatem rozchodziła się po wejście do Egiptu, rosła bowiem jego potęga.9Uzjasz pobudował także baszty w Jerozolimie przy Bramie Narożnej, przy Bramie Dolnej i przy Narożniku – i umocnił je.10Ponadto pobudował baszty na pustyni, wykuł liczne cysterny, ponieważ miał liczne stada zarówno na nizinie,[10] jak i na równinie, rolników oraz winogrodników w górach i na polach uprawnych;[11] był bowiem zamiłowany w [uprawie] ziemi.[12]11Uzjasz miał też doświadczone wojsko, wychodzące do walki w oddziałach, w liczbie odpowiadającej ich spisowi [sporządzonemu] przez pisarza Jejela i sekretarza Maasejasza, pod nadzorem[13] Chananiasza, jednego z książąt króla.12Pełna liczba naczelników [rodów] ojców, co do dzielnych wojowników, wynosiła dwa tysiące sześćset.13Pod ich wodzą pozostawały siły zbrojne [w liczbie] trzystu siedmiu tysięcy pięciuset doświadczonych w boju [i] w sile oręża, aby wesprzeć króla przeciwko wrogowi.14Uzjasz zapewnił im, całemu zastępowi, puklerze i dzidy, i hełmy, i pancerze, i łuki, i kamienie do proc,15a w Jerozolimie pobudował wymyślne machiny pomyślane do ustawienia na basztach i na narożnikach, aby [z nich] trafiać strzałami i dużymi kamieniami. W ten sposób jego sława rozchodziła się daleko, był bowiem wspaniale wspierany – aż stał się potężny.16Gdy zaś doszedł do potęgi, uniosło się jego serce ku [własnej] zgubie i sprzeniewierzył się JHWH, swojemu Bogu. Wszedł bowiem do przybytku JHWH, aby na ołtarzu kadzidlanym złożyć ofiarę z kadzidła.17Wtedy wszedł za nim kapłan Azariasz, a z nim osiemdziesięciu kapłanów JHWH, ludzi dzielnych,18stanęli przeciwko królowi Uzjaszowi i powiedzieli do niego: Nie do ciebie, Uzjaszu, należy kadzić JHWH, lecz do kapłanów, synów Aarona, którzy zostali poświęceni do kadzenia. Wyjdź z miejsca świętego, sprzeniewierzyłeś się bowiem i nie przyniesie ci to chwały od JHWH, Boga.19Uzjasz rozgniewał się, a miał [już] w ręce kadzielnicę do kadzenia. I gdy był w zagniewaniu na kapłanów, na jego czole – wobec kapłanów w domu JHWH, przy ołtarzu kadzidlanym – wystąpił trąd.20Gdy Azariasz, [kapłan] główny, skierował na niego [wzrok] – a też wszyscy kapłani – oto na czole był dotknięty trądem! Wypchnęli go zatem stamtąd, a i on pośpieszył, by wyjść, ponieważ JHWH go uderzył.21Potem król Uzjasz pozostał trędowaty aż do swojej śmierci i mieszkał, jako trędowaty, w domu odosobnienia, został bowiem odcięty od domu JHWH, a Jotam, jego syn, stał nad domem króla,[14] sądząc lud ziemi.22Pozostałe zaś sprawy Uzjasza, pierwsze i ostatnie, opisał Izajasz, syn Amosa, prorok.23Gdy Uzjasz spoczął ze swoimi ojcami, pochowano go przy jego ojcach na polu grzebalnym należącym do królów, gdyż mówiono: On jest trędowaty. Władzę zatem zamiast niego objął Jotam, jego syn.