1Wtedy na Azariaszu,[1] synu Odeda,[2] spoczął Duch Boży,[3]2wyszedł więc naprzeciw Asy i powiedział do niego: Słuchajcie mnie, Aso, cała Judo i Beniaminie! JHWH będzie z wami, gdy wy będziecie z Nim, a jeśli będziecie Go szukać, pozwoli wam się znaleźć, lecz jeśli Go opuścicie, [i On] was opuści.3Wiele dni upłynęło w Izraelu bez prawdziwego Boga,[4] bez nauczającego kapłana i bez Prawa.4Lecz gdy w swojej udręce zawracał on do JHWH, Boga Izraela, i [ludzie] szukali Go, [On] dawał im się znaleźć.5W tych czasach nie miał pokoju ani ten, kto wychodził, ani ten, kto przychodził,[5] gdyż wiele zamętu[6] spadało na wszystkich mieszkańców ziem.6Naród uderzał na naród i miasto na miasto, Bóg bowiem trapił ich wszelką udręką.7Wy zatem wzmocnijcie się i nie opuszczajcie swoich rąk, ponieważ jest zapłata za wasze uczynki.8Gdy Asa usłyszał te słowa i to proroctwo[7] Odeda, proroka, wzmocnił się i pousuwał ohydy z całej ziemi judzkiej i z Beniamina, i ze wszystkich miast, które zdobył z pogórza Efraima, i odnowił ołtarz JHWH, który stał przed przedsionkiem JHWH.9Następnie zgromadził całą Judę i Beniamina oraz tych, którzy przebywali u nich, [a pochodzili] z Efraima i z Manassesa, i z Symeona, opadli ich bowiem licznie [ludzie] z Izraela, widząc, że JHWH, jego Bóg, jest z nim.10Zgromadzili się więc w Jerozolimie w miesiącu trzecim, piętnastego roku panowania Asy,[8]11i ofiarowali JHWH w tym dniu – z łupu, który sprowadzili – siedemset cielców i siedem tysięcy owiec,12i weszli w przymierze, że będą szukać[9] JHWH, Boga swoich ojców, z całego swojego serca i z całej swojej duszy,13i że każdy, kto by nie szukał JHWH, Boga Izraela, zostanie uśmiercony – od najmniejszego do największego, od mężczyzny po kobietę.14[To] więc przysięgli JHWH donośnym głosem przy okrzykach, [dźwiękach] trąb i rogów.15I cieszyli się – cała Juda – z tej przysięgi, gdyż przysięgli z całego swojego serca, z całej też swojej chęci szukali Go, a [On] dał im się znaleźć i dał im JHWH zewsząd wytchnienie.16Nawet Maakę, matkę, król Asa pozbawił godności królowej-matki za to, że uczyniła dla Aszery[10] okropność.[11] Asa ściął tę jej okropność, potłukł ją i spalił nad potokiem Kidron.17I chociaż wzniesienia nie znikły z Izraela, jednak serce Asy było szczere[12] po wszystkie jego dni.18Sprowadził też do domu Bożego rzeczy poświęcone przez swojego ojca oraz rzeczy poświęcone przez siebie, srebro, złoto i naczynia –19i nie było wojny aż do trzydziestego piątego roku panowania Asy.