1W dwudziestym trzecim[1] roku [panowania] Joasza, syna Achazjasza, króla Judy, nad Izraelem,[2] w Samarii, zapanował Jehoachaz,[3] syn Jehu, [a panował] siedemnaście lat.2Czynił to, co złe w oczach JHWH, i naśladował grzechy Jeroboama, syna Nebata, przez które doprowadził [on] Izraela do grzechu – nie odstąpił od nich.3Dlatego zapłonął gniew JHWH na Izraela i wydawał ich w rękę Chazaela, króla Aramu, i w rękę Ben-Hadada, syna Chazaela, przez wszystkie dni.4Wtedy Jehoachaz błagał JHWH[4] i JHWH go wysłuchał, wejrzał bowiem na udrękę Izraelitów, gdyż dręczył ich król Aramu.5JHWH dał Izraelowi wybawcę,[5] tak że synowie Izraela wyszli spod ręki Aramu i mieszkali w swoich namiotach podobnie jak dawniej.[6]6Nie odstąpili jednak od grzechów domu Jeroboama, przez które doprowadził [on] Izraela do grzechu, [przeciwnie], popełniali je, a nawet Aszera stanęła[7] w Samarii,7aż[8] nie zostawił Jehoachazowi [więcej] ludzi jak tylko pięćdziesięciu jezdnych, dziesięć rydwanów[9] i dziesięć tysięcy pieszych, bo niszczył ich król Aramu i traktował ich jak proch do deptania.[10]8Pozostałe zaś sprawy Jehoachaza i wszystko, czego dokonał wraz z całą jego dzielnością, czy nie zostało to spisane w zwoju Kronik królów Izraela?9Gdy Jehoachaz spoczął ze swoimi ojcami, pochowano go w Samarii, a władzę po nim objął Joasz, jego syn.
Joasz królem Izraela
10W trzydziestym siódmym roku[11] [panowania] Joasza, króla Judy, nad Izraelem, w Samarii, zapanował Jehoasz, syn Jehoachaza, [i] panował szesnaście lat.[12]11Czynił on to, co złe w oczach JHWH, nie odstąpił od żadnego z grzechów Jeroboama, syna Nebata, przez które doprowadził [on] Izraela do grzechu, [przeciwnie], popełniał je.12Pozostałe zaś sprawy Joasza i wszystko, czego dokonał, wraz z całą jego dzielnością, z którą walczył przeciw Amazjaszowi, królowi Judy, czy nie zostało to spisane w zwoju Kronik królów Izraela?13Gdy Joasz spoczął ze swoimi ojcami, na jego tronie zasiadł[13] Jeroboam. Joasz zaś został pochowany w Samarii przy królach Izraela.
Zapowiedź zwycięstwa Jehoasza nad Aramem
14Gdy Elizeusz zapadł na chorobę, na którą miał umrzeć, zszedł do niego Joasz, król Izraela, rozpłakał się przy nim i powiedział: O, mój ojcze, mój ojcze, rydwanie Izraela wraz z jego rumakami![14]15Elizeusz zaś powiedział do niego: Przynieś łuk oraz strzały! I przyniósł mu łuk oraz strzały.16A [on] powiedział do króla Izraela: Napnij łuk swoją ręką! I napiął go swoją ręką. Elizeusz zaś położył swoje ręce na rękach króla17i powiedział: Otwórz okno na wschód. I otworzył. Wtedy Elizeusz powiedział: Strzelaj! I wystrzelił. A [on] powiedział: To strzała zwycięstwa JHWH i strzała zwycięstwa nad Aramem[15] – pobijesz Aram pod Afek zupełnie.[16]18Następnie powiedział: Weź strzały! I wziął. I powiedział do króla Izraela: Uderz ziemię! A [on] uderzył trzy razy – i przestał.19Wówczas mąż Boży rozgniewał się na niego i powiedział: [Trzeba było] uderzyć pięć albo sześć razy, wtedy pobiłbyś Aram zupełnie, a tak pobijesz Aram tylko trzy [razy].
Śmierć Elizeusza i cud w jego grobowcu
20Potem Elizeusz umarł i pochowano go. Następnego roku wkroczyły do kraju [łupieskie] hordy Moabu.21Chowano wówczas jakiegoś człowieka i oto zauważono hordę! Wrzucono więc tego człowieka do grobu Elizeusza, a on potoczył się[17] i dotknął kości Elizeusza – i ożył, powstał na swoje nogi.[18]
Złamanie dominacji Aramu
22Chazael zaś, król Aramu,[19] dręczył Izraela przez wszystkie dni [panowania] Jehoachaza.23Lecz JHWH okazał im łaskę i zmiłował się nad nimi, zwrócił się ku nim ze względu na swoje przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Nie chciał ich zgładzić i nie odrzucił ich od swojego oblicza aż do teraz.24A gdy Chazael, król Aramu, umarł,[20] władzę objął Ben-Hadad, jego syn.25Wtedy Jehoasz, syn Jehoachaza, zawrócił i odebrał z ręki Ben-Hadada,[21] syna Chazaela, miasta, które [Chazael] wyrwał na wojnie z ręki Jehoachaza, jego ojca. Joasz pobił go trzy razy i odzyskał miasta Izraela.