1A gdy trzeciego dnia[1] Dawid i jego ludzie dotarli do Siklag, było już po najeździe Amalekitów na Negeb i na Siklag. Uderzyli [oni bowiem] na Siklag i spalili je ogniem.2Uprowadzili też kobiety, które w nim były, od najmłodszych po dorosłe, nikogo nie zabili, popędzili tylko z sobą i poszli swoją drogą.3Gdy więc Dawid i jego ludzie weszli do miasta, było ono spalone ogniem, a ich żony, ich synowie i ich córki uprowadzone.4Wówczas Dawid oraz lud, który był z nim, podnieśli swój głos i płakali, aż w końcu nie mieli już sił do płaczu.5Zostały też uprowadzone obie żony Dawida: Achinoam Jizreelitka i Abigail, żona po Nabalu, Karmelicie.6Dawid znalazł się w trudnym położeniu, ponieważ lud mówił, aby go ukamienować. Rozgoryczona bowiem była dusza całego ludu, każdego z powodu jego syna i z powodu jego córek, lecz Dawid wzmocnił się w JHWH, swoim Bogu.7Dawid mianowicie powiedział do Abiatara, kapłana, syna Achimeleka: Przynieś mi, proszę, efod. I Abiatar przyniósł Dawidowi efod.8Wówczas Dawid zapytał JHWH tymi słowy: Jeśli ruszę w pościg za tą hordą, to czy ich dogonię? I odpowiedział mu: Ruszaj w pościg, gdyż na pewno dogonisz i na pewno uratujesz!9Ruszył zatem Dawid, on i sześciuset ludzi, którzy z nim byli, i dotarli do potoku Besor,[2] gdzie pozostali [z tyłu] stanęli.10Dawid – on i czterystu ludzi – puścił się w dalszy pościg, zatrzymało się natomiast dwustu ludzi, którzy byli zbyt wyczerpani, aby przejść przez potok Besor.11Wtedy natknęli się na polu na pewnego Egipcjanina i wzięli go do Dawida. Dali mu chleba i jadł, i napoili go wodą.12Dali mu też placek sprasowanych fig i dwa pęczki rodzynków, a gdy zjadł, odzyskał siły,[3] ponieważ nie jadł chleba ani nie pił przez trzy dni i trzy noce.13Potem Dawid powiedział do niego: Czyj ty jesteś i skąd ty jesteś? I powiedział: Jestem młodym Egipcjaninem, niewolnikiem pewnego Amalekity. Mój pan porzucił mnie, gdyż zachorowałem trzy dni temu.14Najechaliśmy Negeb Kereteński[4] i to, co należy do Judy, i Negeb Kalebicki,[5] a Siklag spaliliśmy ogniem.15A Dawid powiedział do niego: Czy możesz mnie sprowadzić do tej hordy? I odpowiedział: Przysięgnij mi na Boga, że mnie nie zabijesz i że mnie nie zamkniesz w ręce mojego pana, a sprowadzę cię do tej hordy.16I sprowadził go, a oto byli rozproszeni po obliczu całej ziemi, jedli i pili, i świętowali z powodu całego tego wielkiego łupu, który zabrali z ziemi filistyńskiej oraz z ziemi judzkiej.17I bił ich Dawid od zmierzchu aż do wieczora dnia następnego i nie ocalał z nich nikt oprócz czterystu młodych, którzy dosiedli wielbłądów i uciekli.18Dawid uratował wszystko to, co zabrali Amalekici. Uratował też Dawid swoje dwie żony.19I nie zabrakło im nikogo od najmłodszego do najstarszego – ani z synów, ani z córek, ani z łupu, ani z czegokolwiek, co im zabrali – wszystko to Dawid odzyskał.20Potem Dawid zabrał wszystkie owce i bydło, pędzili je przed tym dobytkiem i mówili: To jest łup Dawida!21A gdy Dawid przyszedł do dwustu ludzi, którzy byli zbyt wyczerpani, aby podążać za Dawidem, tak że pozostawił ich nad potokiem Besor, oni wyszli na spotkanie Dawida i ludu, który z nim był. Dawid zbliżył się do tego ludu i zapytał ich o powodzenie.22Wówczas odezwali się różni[6] zawistni i niegodziwi spośród ludzi, którzy poszli z Dawidem, i mówili: Ponieważ nie poszli z nami, nie damy im nic z łupu, który uratowaliśmy. Niech każdy zabiera tylko swoją żonę, swoich synów i córki – i niech idą.23Ale Dawid powiedział: Nie róbcie tak, moi bracia, z tym, co dał nam JHWH. On nas uchronił i wydał w nasze ręce tę hordę, która nas najechała.24Poza tym, kto was wysłucha w tej sprawie? Bo jaki jest dział tego, który schodzi do bitwy, taki jest dział tego, który pozostaje przy jukach – podzielą się po równo.25I od tego dnia na dalsze ustanowił to ustawą i prawem dla Izraela aż do dnia dzisiejszego.26A gdy Dawid przyszedł do Siklag, wysłał [część] łupu starszym Judy, swoim bliźnim,[7] mówiąc: Oto błogosławieństwo z łupu wrogów JHWH dla was,27którzy jesteście w Betel i dla was, którzy jesteście w Ramot-Negeb, i dla was, którzy jesteście w Jatir,28i dla was, którzy jesteście w Aroer, i dla was, którzy jesteście w Sifmot, i dla was, którzy jesteście w Esztemoa,29i dla was, którzy jesteście w Rakal, i dla was, którzy jesteście w miastach Jerachmeelitów, i dla was, którzy jesteście w miastach Kenizytów,[8]30i dla was, którzy jesteście w Chorma, i dla was, którzy jesteście w Bor-Aszan, i dla was, którzy jesteście w Atach,[9]31i dla was, którzy jesteście w Hebronie, i dla was, którzy jesteście z tych wszystkich miejscowości, przez które przewijał się Dawid oraz jego ludzie.