1 Samuela 2,2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Modlitwa Anny

1 Anna zaś modliła się tymi słowy: Moje serce weseli się w JHWH, mój róg podniósł się w JHWH!^[1] Mój uśmiech?^[2] Szeroki wobec wrogów! Bo raduję się z Twojego zbawienia. (Łk 1,46) 2 Nikt nie jest tak święty jak JHWH, gdyż nie ma nikogo prócz Ciebie – nikt nie jest taką skałą,^[3] jak nasz Bóg! 3 Nie mnóżcie swych dumnych przechwałek!^[4] Zuchwalstwo płynie z waszych ust! Tak! JHWH jest Bogiem poznania i On rozlicza złośliwości!^[5] 4 Łuk bohaterów – złamany, a spychani? Opasani w moc! 5 Syci wynajmują się za chleb, a głodni kończą.^[6] Gdy niepłodna rodzi siódemkę, wielodzietna omdlewa. 6 JHWH uśmierca i ożywia, strąca i wyciąga z Szeolu, 7 JHWH zubaża i wzbogaca, poniża, lecz także wywyższa. (Łk 1,52) 8 Podnosi biedaka z prochu, nędzarza – z kupy śmieci, by posadzić go z dostojnymi i przyznać zaszczytne krzesło. Bo do JHWH należą słupy ziemi, On na nich umieścił świat. 9 Strzeże kroków swych wiernych,^[7] bezbożni zaś milkną w mroku, bo człowiek mężnieje nie przez [własną] moc. 10 JHWH rozbije wiodących^[8] z Nim spór, przeciwko nim zagrzmi [On] na niebie. JHWH osądzi krańce ziemi, udzieli mocy swojemu królowi i wzniesie róg swojego pomazańca.^[9]

Służba Samuela przy Helim

11 Potem Elkana poszedł do Ramy, do swojego domu, a chłopiec posługiwał JHWH przy kapłanie Helim. 12 A synowie Helego byli synami Beliala,^[10] nie znali oni JHWH. 13 Taki zaś był zwyczaj^[11] tych kapłanów względem ludu, [względem] każdego, kto składał ofiarę. Otóż gdy gotowało się mięso, przychodził sługa kapłana z trójzębnym widelcem^[12] w ręku 14 i wtykał go do kadzi lub do misy, lub do kotła, lub do garnka,^[13] [i] wszystko, co widelec wydobył, kapłan brał dla siebie. Tak czynili całemu Izraelowi, [wszystkim] przychodzącym tam do Szilo. 15 Również zanim spalili tłuszcz, przychodził sługa kapłana i mówił do ofiarującego człowieka: Daj mięso na pieczeń dla kapłana, bo nie weźmie od ciebie mięsa gotowanego, a tylko surowe! 16 A jeśli taki człowiek odpowiedział: Niech najpierw spalą tłuszcz, a potem bierz sobie, czego pragnie twoja dusza, to mówił: Nie,^[14] raczej daj to teraz, a jeśli nie, to zabiorę siłą. 17 I grzech tych młodzieńców stał się bardzo wielki przed obliczem JHWH, gdyż ludzie^[15] lekceważyli składanie ofiar JHWH. 18 Samuel zaś posługiwał przed obliczem JHWH jako chłopiec odziany w lniany efod. 19 Jego matka sporządzała mu też mały płaszcz i przynosiła mu go rok w rok, gdy przychodziła ze swoim mężem, aby składać doroczną ofiarę. 20 A Heli błogosławił Elkanie oraz jego żonie. Mawiał: Niech JHWH wzbudzi ci potomstwo^[16] z tej kobiety w zamian za tę [spełnioną] prośbę, którą wyprosiła^[17] dla JHWH. Potem szli^[18] do swojej miejscowości. 21 I rzeczywiście JHWH nawiedził Annę, i poczęła, i urodziła [jeszcze] trzech synów i dwie córki. A chłopiec Samuel dorastał przy JHWH. 22 Heli bardzo się zestarzał,^[19] słyszał zaś o wszystkim, co jego synowie czynili całemu Izraelowi, oraz o tym, że obcowali^[20] z kobietami, które według porządku służyły^[21] u wejścia do namiotu spotkania,^[22] 23 i powiedział do nich: Dlaczego dopuszczacie się takich rzeczy, rzeczy niegodziwych, o których słyszę od całego tego ludu? 24 Nie, moi synowie, niedobra to wieść, którą słyszę rozpowszechnianą przez lud JHWH.^[23] 25 Jeśli zgrzeszy człowiek przeciw człowiekowi, jego rzecznikiem jest Bóg, lecz jeśli człowiek zgrzeszy przeciw JHWH, kto się za nim wstawi? Ale nie posłuchali głosu swego ojca, gdyż JHWH upodobało się^[24] ich uśmiercić. 26 A chłopiec Samuel coraz bardziej rósł i był miły zarówno JHWH, jak i ludziom. (Łk 2,52) 27 Przyszedł też pewien mąż Boży do Helego i powiedział do niego: Tak mówi JHWH: Wyraźnie objawiłem się domowi twego ojca, gdy byli w Egipcie poddani domowi faraona. 28 I wybrałem go sobie spośród wszystkich plemion Izraela na kapłana, aby składał ofiary na moim ołtarzu, aby spalał kadzidło i aby nosił przede Mną efod.^[25] Dałem też domowi twego ojca wszystkie wdzięczne dary synów Izraela.^[26] 29 Dlaczego wzgardziliście^[27] moją ofiarą rzeźną i moją ofiarą z pokarmów, które przykazałem [składać w mojej] siedzibie? [Ty] zaś wielbisz swoich synów bardziej niż Mnie, by tuczyć się z pierwocin wszystkich ofiar z pokarmów [składanych przez] Izraela, mój lud! 30 Dlatego – oświadczenie JHWH, Boga Izraela – wprawdzie zapowiedziałem twojemu domowi i domowi twojego ojca, że będą pełnić [obowiązki] przed moim obliczem na wieki, lecz teraz – oświadczenie JHWH – precz Mi z tym!^[28] Tak, czczących Mnie uczczę, ale gardzącymi Mną wzgardzę.^[29] 31 Oto idą dni, gdy odetnę twoje ramię^[30] i ramię domu twego ojca, by nie było już starca w twoim domu. 32 Wtedy spojrzysz przygnębiony na [tę] siedzibę^[31] przy wszystkim, w czym poszczęści się Izraelowi, a w twoim domu nie będzie starca już po wszystkie dni. 33 Kogoś^[32] jednak nie odetnę ci od mego ołtarza, by nie zgasić twych oczu^[33] i nie pogrążyć twej duszy,^[34] lecz cały przyrost twego domu – ci umrą jako mężczyźni.^[35] 34 A to będzie ci znakiem, który przyjdzie do obu twych synów, do Chofniego i Pinechasa: Obaj umrą w jednym dniu. 35 I wzbudzę sobie kapłana wiernego, który będzie postępował według tego, co jest w moim sercu i w mojej duszy,^[36] i zbuduję mu dom trwały^[37] – i będzie posługiwał przed moim pomazańcem po wszystkie dni.^[38] 36 I stanie się tak, że każdy, kto pozostanie z twojego domu, przyjdzie mu się pokłonić dla okruszyny srebra i bochenka chleba, i powie: Przyłącz mnie, proszę, do jednego z urzędów kapłańskich, bym się posilił kawałkiem chleba.