1Wyrok. Słowo PANA o Izraelu. Oświadczenie PANA, Tego, który rozpina niebiosa i osadza ziemię, i stwarza ducha ludzkiego w jego wnętrzu:2Oto Ja uczynię Jerozolimę pucharem zawrotów głowy dla wszystkich ludów wokoło. Oblężenie Jerozolimy dotknie również Judy.3W tym dniu uczynię Jerozolimę ciężkim kamieniem dla wszystkich ludów. Każdy, kto spróbuje go dźwignąć, ciężko się zrani! Zbiorą się zaś przeciw niej wszystkie narody ziemi.4W tym dniu — oświadcza PAN — wprawię w popłoch wszystkie rumaki, a ich jeźdźców dotknę obłędem. Lecz nad domem Judy będę miał oczy otwarte. Ślepotą dotknę natomiast wszystkie rumaki ludów.5Wtedy książęta Judy uznają w swoich myślach: Naszą mocą są mieszkańcy[1] Jerozolimy ufający swojemu Bogu, PANU Zastępów.6A w tym dniu uczynię książąt Judy jakby czaszą pełną ognia wśród drzew[2] i jakby płonącą żagwią w skoszonej trawie. Będą pożerać z prawa i z lewa wszystkie ludy wokoło, a Jerozolima jako miasto znowu zajmie swoje dawne miejsce.7PAN wyratuje najpierw namioty Judy, aby dom Dawida oraz mieszkańcy Jerozolimy nie górowały znaczeniem nad Judą.8W tym dniu obroni PAN mieszkańców Jerozolimy. Najsłabszy wśród nich w tym dniu będzie jak Dawid, a dom Dawida będzie jak Bóg, jak anioł PANA na ich czele.9W tym dniu będę dążył do zniszczenia wszystkich narodów, które wyruszą przeciwko Jerozolimie.
Narodowe opamiętanie
10Lecz na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy wyleję ducha łaski i błagania o łaskę. Wtedy spojrzą na Mnie,[3] na tego, którego przebili, i będą Go opłakiwać, jak opłakuje się jedynaka; będą gorzko płakać nad Nim, tak jak gorzko opłakuje się pierworodnego.11W tym dniu dojdzie w Jerozolimie do wielkiej rozpaczy, jak w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo.12Rozpaczać będzie cały kraj, każdy ród z osobna: ród Dawida osobno i jego kobiety osobno; ród domu Natana[4] osobno i jego kobiety osobno; (2 Sm 5,14; Łk 3,23)13ród domu Lewiego osobno i jego kobiety osobno; ród Szimejego[5] osobno i jego kobiety osobno — (Wj 6,16; Lb 3,17)14wszystkie pozostałe rody i ich kobiety osobno.