1W ten zaś sposób postąpisz z nimi, aby ich poświęcić do służby kapłańskiej dla Mnie: Weźmiesz jednego młodego cielca i dwa barany bez skazy. (Kpł 8,1)2Weźmiesz też przaśny chleb, przaśne bułki rozczynione oliwą i przaśne placki namaszczone oliwą — przyrządzisz je z najlepszej pszennej mąki.3Włożysz to wszystko do jednego kosza i przyniesiesz w tym koszu; przyprowadzisz też cielca i dwa barany.4Aaronowi natomiast oraz jego synom każesz podejść do wejścia namiotu spotkania i obmyjesz ich wodą.5Następnie weźmiesz szaty i odziejesz Aarona w tunikę, w płaszcz pod efod, w efod, w napierśnik i opaszesz go wypustką efodu.6Na jego głowę włożysz zawój, a do zawoju przymocujesz święty diadem.7Potem weźmiesz olej do namaszczenia i wylejesz go na jego głowę. W ten sposób go namaścisz.8Następnie każesz podejść jego synom. Ich też odziejesz w tuniki.9Potem Aarona i jego synów przewiążesz pasami, zawiążesz im nakrycia głowy i dostąpią godności kapłańskiej na mocy wieczystej ustawy. Tak wprowadzisz w urząd Aarona i jego synów.[1]10Następnie przed namiot spotkania przyprowadzisz cielca. Aaron i jego synowie położą ręce na jego głowie,11po czym złożysz tego cielca w ofierze przed PANEM u wejścia do namiotu spotkania.12Potem weźmiesz nieco z krwi tego cielca i pomażesz swoim palcem rogi ołtarza. Całą resztę krwi wylejesz u podstawy ołtarza.13Następnie weźmiesz cały tłuszcz pokrywający wnętrzności i otrzewną nad wątrobą, a także obie nerki wraz z okrywającym je tłuszczem, i spalisz to na ołtarzu.14Mięso cielca, jego skórę i jelita spalisz w ogniu poza obozem. Ofiara z cielca będzie ofiarą za grzech.15Potem weźmiesz jednego z baranów. Aaron i jego synowie położą swoje ręce na jego głowie,16po czym zabijesz tego barana, weźmiesz jego krew i pokropisz nią ołtarz dookoła.17Barana natomiast pokroisz na części, obmyjesz jego wnętrzności i kończyny, ułożysz na tych częściach i na jego głowie18i spalisz tego barana na ołtarzu. Ta ofiara będzie ofiarą całopalną dla PANA, miłą wonią,[2] ofiarą ogniową dla PANA.19Następnie weźmiesz drugiego z baranów. Tym razem również Aaron i jego synowie położą ręce na głowie barana,20po czym zabijesz tego barana, weźmiesz nieco z jego krwi i pomażesz nią prawy płatek ucha Aarona, po prawym płatku uszu jego synów, kciuki ich prawych rąk i wielkie palce u prawej stopy każdego z nich. Resztę krwi wylejesz na ołtarz dookoła.21Potem weźmiesz nieco z krwi rozlanej na ołtarzu i nieco z oliwy do namaszczenia i pokropisz nią Aarona i jego szaty oraz jego synów i szaty jego synów. W ten sposób zostanie poświęcony on i jego szaty, a z nim jego synowie i szaty jego synów.22Następnie weźmiesz tłuszcz tego barana, jego ogon, tłuszcz okrywający wnętrzności i otrzewną nad wątrobą, obie nerki i tłuszcz na nich, prawą łopatkę — gdyż jest to baran ofiary wyświęcenia —23jeden okrągły chleb, jedną bułkę rozczynioną oliwą i jeden placek z kosza przaśników, który stoi przed PANEM,24położysz to wszystko na dłoniach Aarona i na dłoniach jego synów i zakołyszesz tym jako ofiarą kołysaną przed PANEM.25Potem przejmiesz to z ich rąk i spalisz na ołtarzu, na ofierze całopalnej,[3] jako miłą woń przed PANEM. Ta ofiara będzie ofiarą ogniową dla PANA.26Następnie weźmiesz mostek barana wyświęcenia, złożonego w ofierze za Aarona, i zakołyszesz nim jako ofiarą kołysaną przed PANEM. Mostek ten będzie twoją częścią.27Poświęcisz[4] go. Mostek ofiary kołysanej i łopatka szczególnego daru,[5] to znaczy ta część barana wyświęcenia, którą zakołysano, oraz ta, którą wydzielono, części przeznaczone dla Aarona i jego synów,28będą do nich należały na mocy wieczystej ustawy jako szczególny dar od synów Izraela z ich rzeźnych ofiar pojednania — ich szczególny dar dla PANA.29Święte szaty Aarona będą po nim należeć do jego synów. W nich będą namaszczani i w nich wprowadzani w urząd.30Przez siedem dni będzie je przywdziewał kapłan, ten z synów Aarona, który go zastąpi i który zamiast niego będzie wchodził do namiotu spotkania, aby służyć w miejscu świętym.31Następnie weźmiesz mięso barana wyświęcenia i ugotujesz je w świętym miejscu.32Mięso to będą spożywali Aaron i jego synowie wraz z chlebem złożonym w koszu u wejścia do namiotu spotkania.33Będą oni jedli to, czym dokonano za nich przebłagania, gdy przy ich wyświęcaniu wprowadzano ich w urząd. Obcy jednak nie będą mogli korzystać z tych posiłków, ponieważ są one świętością.34Gdyby coś z mięsa wyświęcenia albo z chleba zostało do rana, spalisz te pozostałości w ogniu — nie będzie można tego jeść, ponieważ są one świętością.35Postąpisz więc z Aaronem i jego synami dokładnie tak, jak ci przykazałem. Będziesz wprowadzał ich w urząd przez siedem dni.36Codziennie będziesz składał młodego cielca na ofiarę za grzech. W ten sposób dokonasz przebłagania i oczyścisz ołtarz, dokonując przebłagania za niego — i namaścisz go dla jego poświęcenia.37Przebłagania za ołtarz i poświęcenia ołtarza będziesz dokonywał przez siedem dni. W ten sposób ołtarz stanie się najwyższą świętością i wszystko, co go dotknie, będzie święte.38W sposób stały i codziennie będziesz składał na ołtarzu dwa roczne jagnięta.[6]39Jedno jagnię będziesz ofiarował rano, a drugie jagnię pod wieczór.[7]40Przy pierwszym jagnięciu złożysz ponadto w ofierze jedną dziesiątą efy[8] najlepszej mąki rozczynionej jedną czwartą hinu[9] oliwy pozyskiwanej przez ubijanie, a jako ofiarę z płynów — jedną czwartą hinu wina.41Drugie jagnię będziesz składał w ofierze pod wieczór. Przy jego ofiarowaniu złożysz taką samą ofiarę z pokarmów jak rano, z taką samą ofiarą z płynów — jako miłą woń,[10] ofiarę ogniową dla PANA.42Ta stała ofiara całopalna obowiązywać będzie wszystkie wasze dalsze pokolenia. Składana ona będzie przed PANEM u wejścia do namiotu spotkania, gdzie będę spotykał się z wami, aby do ciebie przemawiać.43Tam będę spotykał się z synami Izraela i miejsce to będzie poświęcone przez moją chwałę.44W ten sposób poświęcę namiot spotkania oraz ołtarz. Aarona zaś i jego synów poświęcę, by byli Mi kapłanami.45Zamieszkam wśród synów Izraela, będę ich Bogiem.46Oni zaś przekonają się, że Ja, PAN, jestem ich Bogiem, Tym, który ich wyprowadził z ziemi egipskiej, by mieszkać pośród nich — Ja, PAN, ich Bóg.