1Anioł PANA wstąpił z Gilgal do Bokim i powiedział: Wywiodłem was z Egiptu i wprowadziłem do ziemi, którą przysiągłem waszym ojcom. Powiedziałem: Nigdy nie zerwę mojego przymierza z wami.2Tylko wy nie zawierajcie przymierza z mieszkańcami tej ziemi. Poburzcie ich ołtarze. Wy Mnie jednak nie posłuchaliście. Co wy zrobiliście?!3Dlatego mówię: Nie wypędzę ich przed wami. Staną się [cierniem] na wasze boki, a ich bogowie będą dla was sidłem.4Gdy Anioł PANA oznajmił te słowa wszystkim Izraelitom, lud gorzko zapłakał.5Właśnie dlatego nadano temu miejscu nazwę Bokim.[1] Tam złożyli też PANU ofiarę.
Śmierć Jozuego i jego pokolenia
6Tymczasem, gdy Jozue rozesłał lud, Izraelici udali się do swoich dziedzicznych posiadłości, aby przejąć ziemię w posiadanie. (Joz 24,29)7Lud służył PANU przez wszystkie dni życia Jozuego i przez wszystkie dni życia starszych, którzy go przeżyli i którzy oglądali całe to wielkie dzieło PANA, dokonane przez Niego dla Izraela.8Potem Jozue, syn Nuna, sługa PANA, umarł. W chwili śmierci liczył sobie sto dziesięć lat.9Pochowano go w obrębie jego posiadłości w Timnat-Cheres,[2] na pogórzu Efraima, na północ od góry Gaasz.
Nowe pokolenie
10Z czasem do swoich przodków dołączyło całe jego pokolenie.[3] Kolejne pokolenie nie było jednak tak zaznajomione z PANEM. Nie uczestniczyło ono w dziele, którego dokonał On dla Izraela.11Dlatego Izraelici zaczęli postępować niegodziwie w oczach PANA. Zaczęli służyć baalom!12Opuścili PANA, Boga swoich ojców, Tego, który ich wyprowadził z Egiptu, a poszli za bóstwami czczonymi przez ludy ościenne, bili im pokłony i w ten sposób drażnili PANA.13PANA zatem opuścili, a służyli Baalowi i Asztarcie.[4]
Gniew PANA i działalność sędziów
14W związku z tym PAN wezbrał gniewem na Izraela i wydał ich w moc grabieżców, którzy ich łupili. Zaprzedał ich okolicznym wrogom, tak że nie potrafili już ostać się przed nimi.15We wszystkim, co przedsięwzięli, mieli PANA przeciwko sobie ku własnemu nieszczęściu — jak zresztą PAN im zapowiedział i jak im poprzysiągł, tak że mocno ich pognębił.16Jednocześnie jednak PAN wzbudzał im sędziów.[5] Ci wyrywali ich z mocy grabieżców.17Lecz oni nawet swoim sędziom nie okazywali posłuszeństwa. Dopuszczali się nierządu, idąc za innymi bóstwami i bijąc im pokłony. Szybko zboczyli z drogi, którą kroczyli ich ojcowie, żyjąc zgodnie z przykazaniami PANA — oni tak nie postępowali!18Kiedykolwiek zaś PAN wzbudzał im sędziego, to również był z tym sędzią i wybawiał ich z ręki wrogów. Tak było przez cały czas działalności danego sędziego. PAN litował się nad nimi. Wzdychali bowiem, uciskani przez swoich gnębicieli i ciemiężców.19Jednak po śmierci sędziego odwracali się i brnęli w zło jeszcze bardziej niż ich ojcowie. Służyli innymi bogom, bili im pokłony i uparcie trwali przy swoich postępkach!20Właśnie dlatego gniew PANA zwrócił się przeciw Izraelowi. PAN powiedział: Ponieważ ten naród przestąpił moje przymierze, którego przestrzeganie nakazałem ich ojcom, i nie był posłuszny mojemu głosowi,21to i Ja nie wydziedziczę już przed nimi żadnego z tych narodów, które pozostawił Jozue, gdy umierał.22Uczynię to, aby doświadczyć Izraela. Niech się okaże, czy chcą kroczyć drogą wskazaną przez PANA, podobnie jak ich ojcowie, czy nie.23I PAN pozostawił te narody w spokoju. Nie wypędził ich szybko i nie wydał ich w moc Jozuego.