1Wówczas PAN powiedział do Noego: Wejdź do arki wraz ze swoją rodziną. Widzę bowiem, że na tle tego pokolenia jesteś człowiekiem sprawiedliwym.2Spośród wszystkich zwierząt czystych weź ze sobą po siedem, samca i samicę,[1] a ze zwierząt nieczystych weź tylko po parze.3Podobnie uczyń z ptactwem. Weź po siedem, samca i samicę, aby zachować przy życiu ich potomstwo na ziemi.4Za siedem dni bowiem spuszczę deszcz na ziemię. Będzie padał przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. W ten sposób zgładzę z ziemi wszystko, co istnieje, wszystko to, co stworzyłem.5Noe postąpił dokładnie tak, jak mu polecił PAN.6A kiedy nastał potop, gdy woda zalała ziemię, Noe miał sześćset lat.7Schronił się przed potopem do arki on i jego synowie, żona i żony jego synów.8Spośród zwierząt czystych i nieczystych, z ptactwa i z tego, co pełza po ziemi,9weszły wraz z Noem do arki samiec i samica, jak Bóg polecił Noemu.10Po siedmiu zaś dniach ziemię zaczęły zalewać wody potopu.11W sześćsetnym roku życia Noego, w drugim miesiącu, w siedemnastym dniu tego miesiąca trysnęły w górę wszystkie źródła wielkiej otchłani i otworzyły się upusty nieba.12Deszcz padał na ziemię czterdzieści dni i czterdzieści nocy!13W tym czasie Noe i jego synowie, Sem, Cham i Jafet, żona Noego i trzy żony jego synów byli już w arce.14Przebywali tam oni sami, a także zwierzęta, bydło, płazy żyjące na lądzie i ptactwo, skrzydlate stworzenia — wszystko według swojego rodzaju.15Do Noego, do arki, weszła para z każdego rodzaju zwierząt obdarzonych duchem życia —16samiec i samica ze wszystkiego, co żyje, tak jak polecił mu Bóg. Następnie PAN zamknął za Noem drzwi.17Potop trwał na ziemi czterdzieści dni. Woda wezbrała, dotarła do arki i uniosła ją ponad ziemię.18Potem, gdy poziom wody podniósł się jeszcze bardziej, arka unosiła się na jej falach.19W końcu woda wezbrała tak bardzo, że okryła wszystkie szczyty piętrzące się ku niebu.20Jej poziom przewyższał je nawet o piętnaście łokci,[2] stąd również góry skryły się w jej toni.21W ten sposób przyszedł kres na wszystko, co żyło na ziemi, na ptactwo, bydło, wszystkie zwierzęta, na mrowia istot rojących się na jej powierzchni — i na człowieka.22Wszystko, co miało w nozdrzach tchnienie ducha życia, wszystko, co żyło na lądzie, zginęło.23Bóg zgładził z powierzchni ziemi każdą żywą istotę, od człowieka po bydło, po płazy i po ptaki. Wszystko wymarło! Pozostał tylko Noe i to, co było z nim w arce.24Woda zaś wznosiła się nad ziemią przez sto pięćdziesiąt dni.